წმიდა მამათა გამონათქვამები მარხვის შესახებ პარამეტრები

[marine]

"მარხვა, რომელიც წინ უძღოდა უფლის ფერისცვალებას, აშკარად უფრო ძველია. ის გრძელდებოდა ხუთი დღე, იწყებოდა ძვ. სტილით - 1-ელ აგვისტოს და მთავრდებოდა 5 აგვისტოს. 6 აგვისტოს, უფლის დღესასწაულის დღეს, ნავარაუდევი იყო ხორცის ჭამა. პალესტინის კესარიის ეპისკოპოს ანასტასის მოწმობის თანახმად, XI საუკუნეში, იმპერატორმა ლეონ VI ბრძენმა გააუქმა ხორცის ხმევა და ფერისცვალების მარხვა მარიამობის მარხვასთან გააერთიანა"

[marine]

"წმინდა ანთიმოზი თავის საძმოს ასე მიმართავდა: "ლოცვა დამღლელი შრომა როდია. იგი შინაგანი მოღვაწეობაა. ეს სულის სითბოთი მოლბობაა. მაგრამ ლოცვა საჭიროებს მარხვასა და მღვიძარებას. მარხვა ფიტავს ვნებებს, სიფხიზლე კი მათ მოაკვდინებს. ლოცვა ფრთებს ასხამს ადამიანს და აჰყავს ის ზეცაში, უგზავნის რა მას ზეციურ ნიჭს"

[marine]

"შეეცადეთ, რომ ხორცი ხანგრძლივი მარხვებით დააუძლუროთ, წინააღდეგ შემთხვევაში იგი არაწმიდა გულისთქმათა ტყვედ გაქცევთ"

/პერსვიტერი დიოსკორე/

[marine]

"მარტოოდენ მარხვა ჯერ კიდევ არ არის საკმარისი - ამბობდა კანდიდა - ამიტომ მე მას ქანცისგამწყვეტ სიფხიზლეს და ზრუნვას ვურთავ, რათა ამით ესავის ავხორცობა შევმუსრო.

მონაზონი ხორცს საკვებად საერთოდ არ იყენებდა, იხმევდა მხოლოდ თევზს, ზეთსა და ბოსტნეულს და მათაც მხოლოდ დღესასწაულების ჟამს, ხოლო ყველა დარჩენილ დღეებში კი შიმშილს ძმარგარეულ წყალში ჩამბალი ორცხობილით იკლავდა"

/"ლავსაიკონი"/

[marine]

"აბბა პიტირიონი საზრდოს კვირაში ორჯერ იღებდა - კვირას და ხუთშაბათს,და ისიც მხოლოდ ფქვილის შეჭამანდს. წმიდა ბერი ამ საკვებს ისე იყო შეჩვეული, რომ სხვა საჭმელის ხმევა უკვე აღარ შეეძლო"

[marine]

"აპოლოსი მარტოოდენ ბოსტნეულს იხმევდა, რომელიც მიწიდან თავისით, სასწაულებრივად იზრდებოდა. ღვთივსულიერი მოღვაწე არ ჭამდა არც პურს, არც ბურღულეულს, არც ხეთა ნაყოფს და არც სხვა რამ საკვებს, რომელიც ცეცხლზე იყო მომზადებული"

[marine]

"ვინც მარხვას არღვევს, იგი მტრებთან ერთად გასცემს და ჯვარს აცვამს მაცხოვარს"

[marine]

"ერთხელ ელინს, როდესაც იგი უდაბნოში მარტოდმარტო იმყოფებოდა, თაფლი მოუნდა. მალე მან ქვის ქვეშ თაფლით სავსე გოლეული იპოვნა და თქვა: "განვედ ჩემგან მოუთოკავო გულისთქმაო, რადგან დაწერილია: სულითა ვიდოდეთ და ხორცთა გულის თქუმასა ნუ აღასრულებთ". რის შემდეგაც ბერმა ფიჭას ხელი აღარ ახლო და იქაურობას განერიდა.

ერთხელ კი, უდაბნოში, სამკვირიანი მარხვის შემდეგ, წმიდა ელინმა მიწაზე მიმოფანტული სხვადასხვაგვარი ნაყოფი დაინახა და თქვა: მე მათ არც მივეკარები და არც გემოს გავუსინჯავ, რათა ძმაი ჩემი, ანუ სული ჩემი, არ ვაცდუნო, რადგან დაწერილია: "არა პურითა ხოლო ცხოვნდება კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყვითა, რომელი გამოვალს პირისაგან ღმრთისა".

იმარხულა-რა კიდევ ერთი კვირა, მოსაგრეს ბოლოს მიეძინა. ძილში აბბა ელინს ანგელოზი გამოეცხადა და უთხრა: ადექი და რასაც იპოვნი, იხმიე.

ბერი ადგა, მიიხედ-მოიხედა და წყარო დაინახა, რომლის გარშემოც მშვენიერი მცენარეები ხარობდა. წმიდანმა წყალი დალია, მცენარეთა ტკბილი ნაყოფიც შეჭამა და შემდგომში ამტკიცებდა, რომ მის სიცოცხლეში მსგავსი სასიამოვნო გემოს მქონე არაფერი ეხილა"

/“ლავსაიკონი“/

[marine]

"მამაო [არქიმანდრიტი შიო (ხარძეიშვილი)] ტანად დიდი არ იყო, მაგრამ ფიზიკურად ძლიერი იყო და შრომისმოყვარე. შეეძლო ერშიც ყოფილიყო და მკაცრადაც ემარხულა. რაც ჩემთვის გაცილებით ძნელია. შეეძლო ეთქვა რაღაც და გაეკეთებინა - მყარი ხასიათი ჰქონდა. შეეძლო მარხვაში საერთოდ არაფერი არ ეჭამა. ტბეთში მისი ყოფნის ბოლო პერიოდში იყო დიდი მარხვა. მამაო მოვინახულე და კარალიოკის ჩირი მივართვი. მითხრა, ამის მეტს არაფერს შევჭამო და, მართლაც, მთელი მარხვის განმავლობაში, შაბათ-კვირის გარდა, დღეში მხოლოდ ერთ ჩირს ჭამდა"

/იღუმენი იობი (გეგეშიძე)/

[marine]

"ქოზიფაში ასეთი ტრადიციაა, აღდგომის მარხვაში, ვნების შვიდეულში ოთახში გამხმარ პურს დებენ და მონასტრის წევრები ამ პურით იკვებებიან. მამა შიო კი მხოლოდ სეფისკვერსა და წყალს იხმევდა"

/მღვდელმონაზონი ექვთიმე (ბერაძე)/

[marine]

"მშვინვიერ მარხვაზე ნუ წუხარ, ის არაფერს წარმოადგენს სულიერი მარხვის გარეშე"

/წმ. ბარსანოფი დიდი და იოანე წინასწარმეტყველი/

[marine]

"ნაკლები კი არა, მეტი მარხვაა საჭირო"

/მღვდელ-მონაზონი სერაფიმე როუზი/

[marine]

"რა არის მარხვა, თუ არა ხორცის დასჯა იმისათვის, რომ ჯანმრთელი სხეული დავიმორჩილოთ და უძლური გავხადოთ იგი სნეულებისათვის"

/წმ. ბარსანოფი და იოანე/

[marine]

"არქიმანდრიტი მარკოზი მთელი თავისი ცხოვრება საკვებს დღეში ერთგზის იხმევდა. სადილობდა საერთო ტრაპეზზე, საღამოს კი სატრაპეზოში არ მიდიოდა, რადგან მარხულობდა. მხოლოდ მაშინ, როცა ღამისთევის მსახურება აღესრულებოდა, იმისთვის, რომ ძალები მოეკრიბა და ქოროსზე ეგალობა, ჩაის დალევვდა ორცხობილასთან ერთად"

[marine]

"მარხვითა და მოღვაწეობით სტანჯავდე და იმორჩილებდე შენს სხეულს, რათა შეძლო ბოროტ გულისთქმათა შეწინააღმდეგება და შეიძინო სიწმინდე, რაც მსგავსია ანგელოზისა"

/წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი/

[marine]

"უფალი დღეს ჩვენც გვახსენებს სულიერი ცხოვრების მიზანს, რომ მარხვა, ლოცვა, მუხლის დრეკა თუ სხვა წესი, მორწმუნეს სჭირდება ცოდვათააგნ განწმენდისა და უფალთან დაბრუნებისთვის. მარხვა და ლოცვა-ვედრება ეხმარება კაცს უფლის შეძენაში, დაკარგული ღვთიური სიხარულის დაბრუნებაში"

/მიტროპოლიტი ზოსიმე (შიოშვილი)/

[marine]

"უძლურთათვის მარხვის შემსუბუქება შეიძლება ეკლესიის განაწესის მიხედვით სულიერ მოძღვართან შეთანხმებით, მისი კურთხევით"

/წმ. ფილარეტი, მოსკოვის მიტროპოლიტი/

[marine]

"მარხვა ადამიანის სულიერი განწმენდისა და სულიერად გაძლიერების ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი საშუალებაა. მეცნიერებამ დიდი ხანია მიაქცია ყურადღება მარხვის სულიერ კულტურას.

მარხვა არც გლოვაა და არც "მორჩილების პერანგი", მაგრამ ის ითხოვს შეზღუდვას, ან იდეალურ შემთხვევაში უარის თქმას ყველაფერ იმაზე, რაც სინანულს წინ აღუდგება (სამხიარულო სანახაობანი, ცხოვრებისეული გასართობები, ცოლ-ქმრის სქესობრივი ურთიერთობა და ა.შ.). სულიერი, ანუ სულის მარხვა - ეს გაძლიერებული ლოცვის, საკუთარ ცოდვათა გაკიცხვის ჟამია, როდესაც მთელი ძალები ღვთისმსახურების, სასულიერო ლიტერატურის კითხვის, სულის მხსნელი სასაუბრო თემების და საერთოდ, კეთილი საქმეებისაკენ არის მიმართული. გასათვალისწინებელია, რომ მარხვა ადამიანის როგორც სულიერ, ისე ფიზიკურ მდგომარეობაზე აისახება, ამიტომ ის ინდივიდუალურია და საჭიროა მისი შეთანმხება სულიერ მოძღვართან"

[marine]

"მართლმადიდებლური მარხვა უნიკალურია. ის კვების ტრადიციულ და თანამედროვე სისტემას თავისი დადებითი თვისებებით მნიშვნელოვნად აღემატება და, წმ. ბასილი დიდის თქმით, სნეულთათვის ჯანმრთელობის დედაა"

[marine]

"გამორჩეული მნიშვნელობა ენიჭება მარხვის დაწყებას და დამთავრებას (გახსნილებას). არ შეიძლება მარხვის დაწყებამდე ბევრი ვჭამოთ, ან გახსნილების შემდეგ გადავაჭარბოთ - "ავინაზღაუროთ გაცდენილი". ეს თავშეკავების სულიერ მნიშვნელობასაც ეწინააღმდეგება და შეიძლება სხვადასხვა დაავადების საფუძველიც გახდეს.

ცნობილია სამწუხარო ფაქტი: სასწრაფო დახმარების ბრიგადების გამოძახებათა უმეტესი რაოდენობა გამწვავებული ქოლეცისტიტის, ნაღველკენჭოვანი დაავადებების, სანაღვლე გზების დისკინეზიის, გაუვალობის შემთხვევები დიდი მარხვის შემდგომ დღეებში მოდის.

ზოგჯერ ამ ადამიანური უძლურებისა და უცოდინრობის გამო ბრწყინვალე შვიდეულის დღესასწაული უფერულდება. ამგვარად, სულიერ და ფსიქიკურ სნეულებათა კურნების სულიერი საშუალებები ცოდვათა და მათ კვალდაკვალ იმ ავადმყოფობათაკენ არის მიმართული, რომლებიც პირდაპირ ან ირიბად არის დაკავშირებული ამ სნეულებებთან"