მსოფლიო რელიგიები, სხვადასხვა სექტები და მიმდინარეობები პარამეტრები

[George Leluashvili]

პროტესტანტიზმი

(ლათ. ის, ვინც საჯაროდ ამტკიცებს)



- XVI ს-ის რეფორმაციიდან გამომდინარე რელიგიურ მოძღვრებათა და მიმდინარეობათა საერთო სახელწოდება. პროტესტანტიზმი დაუპირისპირდა რომის კათოლიკურ ეკლესიას და ამ უკანასკნელისა და აღმოსავლური ორთოდოქსულ-მართლმადიდებელი ეკლესიისგან განსხვავებით, შექმნა ქრისტიანობის მესამე სახესხვაობა. სახელწოდება დაკავშირებულია იმ პროტესტთან, რომელიც 1529 წ. წარუდგინა შპაიერის რაიხსტაგს მის წევრთა უმცირესობამ - ლუთერანობის მომხრე მთავრებმა. მოგვიანებით „პროტესტანტი“ იქცა რელიგიური რეფორმაციის ყველა მიმდევარის სახელწოდებად. პროტესტანტიზმი მოიცავს რამდენიმე დამოუკიდებელ ეკლესიას და სექტას. პროტესტანტიზმის ძირითადი დოგმები ჩამოაყალიბეს მისმა ფუძემდებლებმა, თეოლოგებმა მ.ლუთერმა, პ.ცვინგლიმ და ჟ.კალვინმა. განსაკუთრებული მნიშვნელობისაა პროტესტანტიზმის ორი ძირითადი დოგმა. პირველი დოგმის თანახმად, უმთავრეს ავტორიტეტად ითვლება ბიბლია, მეორე დოგმა ემყარება პავლე მოციქულის ეპისტოლეს ეფესელთა მიმართ და ნეტარი ავგუსტინეს მოძღვრებას. პროტესტანტიზმის თანახმად, ქრისტეს ეკლესიის ერთადერთი და უჩინარი მეთაურია ქრისტე, ამიტომ სხვა მეთაური მას არ სჭირდება. უარყოფენ ცოდვილი პაპის ზემდგომობას და მოსპეს საეკლესიო იერარქია. სამღვდელოებას ირჩევენ ერისკაცთაგან. პროტესტანტულ ეკლესიაში უარყოფილია ღმრთისმშობლის კულტი, ანგელოზთა და წმინდანთა თაყვანისცემა, აგრეთვე „სალხინებელი“, აღკვეთილია მარხვა, ხატები, სკულპტურული გამოსახულებები და წმ. ნაწილები, როგორც კერპმსახურება. აკრძალულია ორღანი (გარდა ლუთერანული ეკლესიისა). აკრძალულია მონაზვნობა. დახურულია მონასტრები, ჩატარებულია საეკლესიო მიწებისა და მთელი ქონების სეკულარიზაცია. ეკლესიაში აღკვეთილია ცოდვათა შენდობა და სულის გამოხსნა კეთილი საქმეებით. შვიდ საიდუმლოთაგან დატოვებულია ორი - ნათლობა და ზიარება, ღვთისმსახურება უაღრესად გამარტივებულია. მას შეადგენს ძირითადად მოძღვრის ქადაგება, ერთობლივი ლოცვა და ფსალმუნების ერთობლივი გალობა. XX ს-ში პროტესტანტულ წიაღში შეიქმნა ეკუმენური მოძრაობა, რომლის მიზანია ქრისტიანული ეკლესიების გაერთიანება. 1948 წლიდან მას ხელმძღვანელობს ეკლესიათა მსოფლიო საბჭო.


სწორია?

დიაკვანი ჯონ უაიტფორდი

მხოლოდ წმინდა წერილი?

დიაკვანი ჯონ უაიტფორდი მართლმადიდებლობაზე მოქცევამდე იყო მრავალრიცხოვანი პროტესტანტული დენომინაციებიდან ერთ-ერთის მსახური. მოძრაობაში „სიცოცხლის შენარჩუნებისათვის“ (აბორტების წინააღმდეგ მებრძოლი საეკლესიო-საზოგადოებრივი მოძრაობა აშშ-ში) მონაწილეობისას იგი შეხვდა მამა ანტონს (ნელსონი), წმ. ბენედიქტეს სახელობის ტაძრის წინამძღვარს და მისი მრევლის წევრებს. ერთი წლის შემდეგ, რომელიც მან გაატარა წმინდა წერილის კვლევასა და ადრექრისტიანული პერიოდის მამათა ნაშრომების შესწავლაში, იგი შეუერთდა მართლმადიდებელ ეკლესიას.
შესავალი

მართლმადიდებლობაზე მოქცევის შემდეგ ხშირად ვამჩნევ, რომ დაბადებით და აღზრდით მართლმადიდებლებს შორის გაკვირვებას იწვევს თვით ფაქტი პროტესტანტის მოქცევისა არა იმიტომ, რომ მათ ეჭვი ეპარებათ მართლმადიდებლობის ჭეშმარიტებაში, უბრალოდ მათ დაუჯერებლად მიაჩნიათ, რომ შესაძლებელია შეირყეს ყველასათვის ცნობილი პროტესტანტული სიჯიუტე და თვითდაჯერებულობა.( )

ბოლოს მივხვდი, რომ მართლმადიდებელთა უმრავლესობას საკმაოდ ბუნდოვანი წარმოდგენა აქვს პროსტესტანტიზმისა და მისი წარმომავლობის შესახებ. როდესაც მართლმადიდებლები და პროტესტანტები კამათობენ, ისინი, როგორც წესი, ვერ უგებენ ერთმანეთს, რადგან სხვადასხვა საღვთისმეტყველო ენაზე საუბრობენ მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ხმარობენ ერთსა და იმავე სიტყვებს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მათ არა აქვთ საერთო საღვთისმეტყველო ბაზისი, რომელიც საშუალებას მისცემდა, ემსჯელა იმაზე, რაც მათ განასხვავებს. რა თქმა უნდა, თუ მივიღებთ მხედველობაში, რომ დღეს არსებობს ორი ათასზე მეტი პროტესტანტული დენომინაცია (რომელთაც საერთო აქვთ მხოლოდ ის, რომ თითოეული მათგანი პრეტენზიას აცხადებს ბიბლიის სწორად გაგებაზე მხოლოდ მის მიერ), შეგვიძლია მხოლოდ თანავუგრძნოთ ყოველივე ამაში გარკვევის მსურველთ; პროტესტანტებს, მიუხედავად მათ გზაზე დახვედრილი წინააღმდეგობებისა, მაინც აქვთ ჭეშმარიტების პოვნის იმედი. მათ უკვე აღარ აკმაყოფილებთ თანამედროვე პროტესტანტული ამერიკის რელიგიური ცხოვრების წინააღმდეგობრიობა და მერყეობა. ღვთისმეტყველური ცოდნისკენ, ღვთის ჭეშმარიტი თაყვანისცემისაკენ და ნამდვილი ძველ-ქრისტიანული სარწმუნოებისაკენ თავიანთი მისწრაფებით ისინი, ფაქტიურად, ჩვენი ეკლესიის კარზე აკაკუნებენ (რა თქმა უნდა, ამგვარი განცხადება გაკვირვებას იწვევს მათში, ვინც ამ პრობლემის მიმართ გულგრილია). მაგრამ ვიდრე კარს გავუღებდეთ მათ, სათანადო მომზადებაა საჭირო. ამ ადამიანებს შორის არიან ისინი, ვინც აღასრულებენ ეგრეთ წოდებულ პროტესტანტულ მსახურებას ან, უბრალოდ, რელიგიურ საკითხებში გათვითცნობიერებული, ნაკითხი რიგითი მორწმუნეები, რომელთაც მართლაც აქვთ შეკითხვები მართლმადიდებლებთან. ესენი არიან ჭეშმარიტების გულწრფელად მაძიებლები, მაგრამ მათ მოუწევთ ბევრი რამის თავიდან შესწავლა, დასჭირდებათ დახმარება თეორიულად საკმაოდ მომზადებული მართლმადიდებლებისაგან, რომელთაც კარგად ექნებათ გათვითცნობიერებული როგორც პროტესტანტიზმის არსი, ასევე, რაც უფრო მნიშვნელოვანია, - ის, თუ რა სწამთ თვითონ. ღვთის განგებით პროტესტანტული აღმსარებლობის ამერიკელთა შორის მართლმადიდებლობისადმი ინტერესის გაღვიძება დაემთხვა აღმოსავლეთის ქვეყნებში ყველა არსებული რელიგიური სექტისა და დაჯგუფების მიერ უპრეცენდენტო ზეწოლას ტრადიციული მართლმადიდებლური ქვეყნების მოსახლეობაზე. ეს შესაძლებელი გახდა რკინის ფარდის დაცემის შემდეგ. მართლმადიდებლები ვდგავართ ორი გადაუდებელი პრობლემის წინაშე: ერთი მხრივ, ჩვენი მისიონერული მოვალეობაა აქ, დასავლეთში, დავანახოთ ჭეშმარიტება პროტესტანტებს; მეორე მხრივ, სერიოზულად უნდა ვებრძოლოთ მართლმადიდებელთა შორის ერესის გავრცელებას როგორც აქ, ასევე ტრადიციულ მართლმადიდებლურ ქვეყნებში. ყოველ შემთხვევაში, საჭიროა, სასწრაფოდ შევიარაღდეთ აუცილებელი ცოდნით და გავაცნობიეროთ ჩვენს წინ მდგარი ამოცანა.

ალბათ, პროტესტანტიზმში ყველაზე თავგზისამბნევი მისი დანაწევრებაა ერთმანეთისადმი მტრულად განწყობილ სექტებად და მიმდინარეობებად. მათი რაოდენობა, როგორც მითიური ურჩხულის თავებისა, განუწყვეტლივ იზრდება. რა თქმა უნდა, საჭიროა ყველა სექტის არსში გარკვევა და ყოველივეს ანალიზი, მაგრამ გამარჯვების გასაღები სხვაგან უნდა ვეძებოთ. იმისთვის, რომ გავერკვეთ თითოეული განშტოების რწმენაში, საჭიროა საერთოდ პროტესტანტიზმის ისტორიის ცონდა, ყველა პროტესტანტული ღვთისმეტყველების ძირითადი მიმართულების გულმოდგინე გამოკვლევა, ასევე თანამედროვე მრავალტომიანი პროტესტანტული ლიტერატურის გაცნობა, რაც შესაძლებლობას მოგვცემს, გავერკვეთ უახლესი პროტესტანტული აზრის და პრაქტიკის არსში. მაგრამ ყველა არსებული მასალის დაუფლებითაც კი ვერ შევძლებთ გავერკვეთ ყველა ახალი, თითქმის ყოველდღე წარმოქმენილი დენომინაციის თავისებურებებში. მთავარია, ვიცოდეთ, რომ განსხვავებათა მიუხედავად, მათ აქვთ რაღაც საერთო, რაც საშუალებას მოგვცემს, ეს ამორფული კონგლომერატი ათასობით სხვადასხვა დაჯგუფებიდან დავიყვანოთ ერთ საერთო კატეგორიაზე - „პროტესტანტზე“.

ყველა პროტესტანტულ გაერთიანებას სწამს (მცირეოდენი განსხვავებით), რომ სწორედ ბიბლიის მათეული გაგებაა ჭეშმარიტი. მიუხედავად მათ შორის არსებული უთანხმოებისა იმის შესახებ, თუ რას გვეუბნება წმინდა წერილი, ყველა, როგორც წესი, თანახმაა, რომ: ბიბლიის განმარტება უნდა განხოციელდეს საკუთარი ძალით, ეკლესიური გარდამოცემის გარეშე. თუ გააცნობიერებთ მათი რწმენის ამ პუნქტს, რაშია მისი შეცდომა და როგორი უნდა იყოს წმინდა წერილისადმი სწორი მიდგომა, შეგიძლიათ დაიწყოთ დისკუსია ნებისმიერი მიმდინარეობის პროტესტანტთან. თუ ჩაწვდებით ამ არსებით მომენტს, თქვენთვის ნათელი გახდება, რომ ისეთი დენომინაციებიც კი, როგორიცაა ბაპტისტები და იეღოვას მოწმეები, არც ისე განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან, როგორც ეს ერთი შეხედვით ჩანს. მართლაც, თუ ოდესმე შესწრებიხართ, როგორ კამათობენ ბიბლიის შესახებ ბაპტისტი და იეღოვას მოწმე, შეამჩნევდით, რომ ისინი მხოლოდ წმინდა წერილიდან ციტატებს „უცვლიან“ ერთმანეთს და თუ ისინი ერთნაირი ინტელექტუალური დონისანი არიან, ვერცერთი მათგანი ვერ გაიმარჯვებს კამათში, რადგანაც მათ საქმისადმი ერთნაირი მიდგომა აქვთ და ეჭვიც არ ეპარებათ მათთვის საერთო - ბიბლიისადმი მიდგომის წინამძღვრის სისწორეში. არცერთს არ შეუძლია დაინახოს, რომ შეცდომა სწორედ ბიბლიისადმი არასწორ მიდგომაშია. ზუსტად აქ არის გული ერესების მრავალთავიანი ურჩხულისა, რომლის თავებიც ყოველწუთს მრავლდებიან. განგმირეთ ეს გული და მისი მრავალრიცხოვანი თავები უსულოდ დაეცემიან მიწაზე.

რატომ „მხოლოდ წმინდა წერილი“?

თუ გვინდა, რომ გავერკვეთ იმაში, თუ რას ფიქრობენ პროტესტანტები ამის შესახებ, ჯერ უნდა ვიცოდეთ, რატომ სწამთ ის, რაც სწამთ. მართლაც, თუ შევეცდებით ჩვენი თავი დავაყენოთ რეფორმატორების ადგილზე, ისეთების, როგორიც იყო, მაგალითად, მარტინ ლუთერი, გავიგებთ მიზეზებს, რომლებმაც აიძულეს ისინი წამოეყენებინათ თეზისი, რომ მხოლოდ წმინდა წერილია შეუცდომელი წყარო ქრისტიანული მოძღვრებისა. თუ გავითვალისწინებთ რომის ეკლესიის მორალურ გახრწნას, იმ მანკიერ იდეებს, რომლებსაც იგი აყენებდა და გარდამოცემის იმ დამახინჯებულ გაგებას, რომელსაც ის იცავდა, თუ მხედველობაში მივიღებთ იმ ფაქტს, რომ დასავლეთს რამდენიმე ასწლეულის განმავლობაში არ ჰქონია რაიმე მნიშვნელოვანი შეხება მართლმადიდებლურ მემკვიდრეობასთან, რომელთანაც საერთო ფესვები აკავშირებდა, ძნელი წარმოსადგენია, ასეთ მდგომარეობაში მყოფ ისეთ ადამიანს, როგორიც იყო ლუთერი, უკეთესი რეზულტატის მისაღებად ჰქონოდა სხვანაირი რეაქცია. როგორ შეეძლო მარტინ ლუთერს მოქცეოდა გარდამოცემას და მის ბოროტად გამოყენებას, როდესაც ეს დამახინჯებული გარდამოცემა (როგორც ყველას მიაჩნდა ლათინურ დასავლეთში) განასახიერებდა პაპიზმს, რომელიც მის ბოროტად გამოყენებაში მთავარი დამნაშავე იყო. ლუთერისათვის გარდამოცემა იყო გზასამცდენი მოწინააღმდეგე. თუ მას უნდოდა ეკლესიის გადახალისება, უპირველესად საჭირო იყო მისი (ეკლესიის) მყარ საფუძველზე დაყენება და ასეთ მყარ საფუძვლად მას მიაჩნდა წმინდა წერილი. სინამდვილეში ლუთერი არ აპირებდა, მთლიანად უარი ეთქვა გარდამოცემაზე. ის არასოდეს სარგებლობდა მხოლოდ წმინდა წერილით, უბრალოდ, ცდილობდა მოეცილებინა რომაული გარდამოცემის წახდენილი ნაწილი. სამწუხაროდ, მისი რიტორიკა პრაქტიკაზე ძლიერი აღმოჩნდა და უფრო რადიკალურმა რეფორმატორებმა იდეა - „მხოლოდ წმინდა წერილი“ სრულ აბსურდამდე მიიყვანეს.

I. სწავლების „მხოლოდ წმინდა წერილი“ უსუსურობა

1. ეს სწავლება ეყრდნობა მთელ რიგ მცდარ წინამძღვრებს

წინამძღვარი არის რისამე წინაპირობა, რომელსაც ვიღებთ (ჩვეულებრივ გაუცნობიერებლად), როგორც თავისთავად ნაგულისხმევს. თუ წინამძღვარი სწორია, მაშინ ყველაფერი წესრიგშია; მცდარ წინამძღვარს კი აუცილებლად არასწორ დასკვნებამდე მივყავართ. თუ ადამიანი მცდარ წინამძღვარზე დაყრდნობით მიდის აშკარად უმართებულო რეზულტატამდე, იმედი უნდა ვიქონიოთ, რომ იგი დასვამს კითხვას: რაში მდგომარეობს მისი საწყისი შეცდომა? პროტესტანტული სამყაროს ახლანდლი მდგომარეობის პატიოსნად შეფასების მსურველმა პროტესტანტებმა უნდა ჰკითხონ საკუთარ თავს: თუ პროტესტანტიზმი და მისი ფუძემდებელი სწავლება წმინდა წერილის, როგორც ერთადერთი სარწმუნო წყაროს, შესახებ მოდის ღვთისაგან, მაშინ ყოველივე ამან რატომ მიგვიყვანა ორი ათასზე მეტ სხვადასხვა მიმდინარეობამდე, რომელთაც არ შეუძლიათ, შეთანხმდნენ ერთმანეთში იმ საკითხზე, თუ როგორია წმინდა წერილიდან გამომდინარე ძირითადი იდეები და რას ნიშნავს - „იყო ქრისტიანი“? თუ საკმარისია მხოლოდ ბიბლია და არ არის საჭირო წმინდა გარდამოცემა, მაშინ რატომ აცხადებენ ბაპტისტი, იეღოვას მოწმე, ქარიზმატიკი და სხვა მიმდინარეობის წარმომადგენლები, რომ მათ სწამთ მხოლოდ ბიბლია და ვერ თანხმდებიან იმაში, თუ რას გვასწავლის იგი? ნათელია, რომ სიტუაცია, რომელშიც აღმოჩნდნენ პროტესტანტები, ამტკიცებს მათ საწინააღმდეგოს. სამწუხაროდ, პროტესტანტთა უმრავლესობა ვერ ხედავს პრობლემის სათავეს და სულ სხვაგან ეძებს ასეთი სავალალო მდგომარეობის შექმნის მიზეზებს. წმინდა წერილის განსაკუთრებული მნიშვნელობის იდეა პროტესტანტებისათვის იმდენად მყარია, რომ მათი აზრით მასში ეჭვის შეტანა ღვთის უარყოფის ტოლფასია. მაგრამ, როგორც მაცხოვარი გვასწავლის: „ყოველმან ხემან ნაყოფი კეთილი გამოიღის, ხოლო ხემან ხენეშმან ნაყოფი ხენეში გამოიღის“ (მათე 7,17). თუ ვიმსჯელებთ ნაყოფის მიხედვით იმ პრინციპის შესახებ, რომელიც ამტკიცებს, რომ წმინდა წერილი არის ერთადერთი წყარო ქრისტიანული სწავლებისა, მაშინ მივალთ დასკვნამდე, რომ ეს ხე „...რომელმან არა ყოს ნაყოფი კეთილი, მოიკვეთოს და ცეცხლსა დაედვას“ (მათე 7,19).
I. სწავლების „მხოლოდ წმინდა წერილი“ უსუსურობა
1. ეს სწავლება ეყრდნობა მთელ რიგ მცდარ წინამძღვრებს

წინამძღვარი არის რისამე წინაპირობა, რომელსაც ვიღებთ (ჩვეულებრივ გაუცნობიერებლად), როგორც თავისთავად ნაგულისხმევს. თუ წინამძღვარი სწორია, მაშინ ყველაფერი წესრიგშია; მცდარ წინამძღვარს კი აუცილებლად არასწორ დასკვნებამდე მივყავართ. თუ ადამიანი მცდარ წინამძღვარზე დაყრდნობით მიდის აშკარად უმართებულო რეზულტატამდე, იმედი უნდა ვიქონიოთ, რომ იგი დასვამს კითხვას: რაში მდგომარეობს მისი საწყისი შეცდომა? პროტესტანტული სამყაროს ახლანდლი მდგომარეობის პატიოსნად შეფასების მსურველმა პროტესტანტებმა უნდა ჰკითხონ საკუთარ თავს: თუ პროტესტანტიზმი და მისი ფუძემდებელი სწავლება წმინდა წერილის, როგორც ერთადერთი სარწმუნო წყაროს, შესახებ მოდის ღვთისაგან, მაშინ ყოველივე ამან რატომ მიგვიყვანა ორი ათასზე მეტ სხვადასხვა მიმდინარეობამდე, რომელთაც არ შეუძლიათ, შეთანხმდნენ ერთმანეთში იმ საკითხზე, თუ როგორია წმინდა წერილიდან გამომდინარე ძირითადი იდეები და რას ნიშნავს - „იყო ქრისტიანი“? თუ საკმარისია მხოლოდ ბიბლია და არ არის საჭირო წმინდა გარდამოცემა, მაშინ რატომ აცხადებენ ბაპტისტი, იეღოვას მოწმე, ქარიზმატიკი და სხვა მიმდინარეობის წარმომადგენლები, რომ მათ სწამთ მხოლოდ ბიბლია და ვერ თანხმდებიან იმაში, თუ რას გვასწავლის იგი? ნათელია, რომ სიტუაცია, რომელშიც აღმოჩნდნენ პროტესტანტები, ამტკიცებს მათ საწინააღმდეგოს. სამწუხაროდ, პროტესტანტთა უმრავლესობა ვერ ხედავს პრობლემის სათავეს და სულ სხვაგან ეძებს ასეთი სავალალო მდგომარეობის შექმნის მიზეზებს. წმინდა წერილის განსაკუთრებული მნიშვნელობის იდეა პროტესტანტებისათვის იმდენად მყარია, რომ მათი აზრით მასში ეჭვის შეტანა ღვთის უარყოფის ტოლფასია. მაგრამ, როგორც მაცხოვარი გვასწავლის: „ყოველმან ხემან ნაყოფი კეთილი გამოიღის, ხოლო ხემან ხენეშმან ნაყოფი ხენეში გამოიღის“ (მათე 7,17). თუ ვიმსჯელებთ ნაყოფის მიხედვით იმ პრინციპის შესახებ, რომელიც ამტკიცებს, რომ წმინდა წერილი არის ერთადერთი წყარო ქრისტიანული სწავლებისა, მაშინ მივალთ დასკვნამდე, რომ ეს ხე „...რომელმან არა ყოს ნაყოფი კეთილი, მოიკვეთოს და ცეცხლსა დაედვას“ (მათე 7,19).
1. ეს სწავლება ეყრდნობა მთელ რიგ მცდარ წინამძღვრებს

წინამძღვარი არის რისამე წინაპირობა, რომელსაც ვიღებთ (ჩვეულებრივ გაუცნობიერებლად), როგორც თავისთავად ნაგულისხმევს. თუ წინამძღვარი სწორია, მაშინ ყველაფერი წესრიგშია; მცდარ წინამძღვარს კი აუცილებლად არასწორ დასკვნებამდე მივყავართ. თუ ადამიანი მცდარ წინამძღვარზე დაყრდნობით მიდის აშკარად უმართებულო რეზულტატამდე, იმედი უნდა ვიქონიოთ, რომ იგი დასვამს კითხვას: რაში მდგომარეობს მისი საწყისი შეცდომა? პროტესტანტული სამყაროს ახლანდლი მდგომარეობის პატიოსნად შეფასების მსურველმა პროტესტანტებმა უნდა ჰკითხონ საკუთარ თავს: თუ პროტესტანტიზმი და მისი ფუძემდებელი სწავლება წმინდა წერილის, როგორც ერთადერთი სარწმუნო წყაროს, შესახებ მოდის ღვთისაგან, მაშინ ყოველივე ამან რატომ მიგვიყვანა ორი ათასზე მეტ სხვადასხვა მიმდინარეობამდე, რომელთაც არ შეუძლიათ, შეთანხმდნენ ერთმანეთში იმ საკითხზე, თუ როგორია წმინდა წერილიდან გამომდინარე ძირითადი იდეები და რას ნიშნავს - „იყო ქრისტიანი“? თუ საკმარისია მხოლოდ ბიბლია და არ არის საჭირო წმინდა გარდამოცემა, მაშინ რატომ აცხადებენ ბაპტისტი, იეღოვას მოწმე, ქარიზმატიკი და სხვა მიმდინარეობის წარმომადგენლები, რომ მათ სწამთ მხოლოდ ბიბლია და ვერ თანხმდებიან იმაში, თუ რას გვასწავლის იგი? ნათელია, რომ სიტუაცია, რომელშიც აღმოჩნდნენ პროტესტანტები, ამტკიცებს მათ საწინააღმდეგოს. სამწუხაროდ, პროტესტანტთა უმრავლესობა ვერ ხედავს პრობლემის სათავეს და სულ სხვაგან ეძებს ასეთი სავალალო მდგომარეობის შექმნის მიზეზებს. წმინდა წერილის განსაკუთრებული მნიშვნელობის იდეა პროტესტანტებისათვის იმდენად მყარია, რომ მათი აზრით მასში ეჭვის შეტანა ღვთის უარყოფის ტოლფასია. მაგრამ, როგორც მაცხოვარი გვასწავლის: „ყოველმან ხემან ნაყოფი კეთილი გამოიღის, ხოლო ხემან ხენეშმან ნაყოფი ხენეში გამოიღის“ (მათე 7,17). თუ ვიმსჯელებთ ნაყოფის მიხედვით იმ პრინციპის შესახებ, რომელიც ამტკიცებს, რომ წმინდა წერილი არის ერთადერთი წყარო ქრისტიანული სწავლებისა, მაშინ მივალთ დასკვნამდე, რომ ეს ხე „...რომელმან არა ყოს ნაყოფი კეთილი, მოიკვეთოს და ცეცხლსა დაედვას“ (მათე 7,19).

[George Leluashvili]

(გაგრძელება)

ცრუ წინამძღვარი №1
სარწმუნოების, ღვთისმოსაობის და ღვთისმსახურების საკითხში ბიბლია ერთადერთი ავტორიტეტია

ა) გვასწავლის თუ არა თვითონ წმიდა წერილი, რომ ის არის სრულიად საკმარისი?


ყველაზე აშკარა სწავლებისა წმინდა წერილის, როგორც ქრისტიანული სწავლების ერთადერთი წყაროს, შესახებ იმაში მდგომარეობს, რომ ბიბლია თავის თავში მოიცავს ყველაფერს, რაც საჭიროა ჭეშმარიტი სარწმუნოებისათვის, ღვთისმოსავი ცხოვრებისათვის და სწორი ღვთისმსახურებისათვის. ამის დასამტკიცებლად ხშირად მოჰყავთ ახალი აღთქმიდან შემდეგი ადგილი:

„და რამეთუ სიყრმითგან საღმრთონი წიგნნი იცნი, რომელნი შემძლებელ არიან განბრძნობად შენდა ცხორებისათვის სარწმუნოებითა ქრისტე იესოისითა. ყოველი წიგნი ღმრთივ სულიერი და სარგებელი სამოძღვრებელად არს და სამხილებელად და განსამართლებელად და სასწავლელად სიმართლისა, რაითა აწვე იყოს ღმრთისა იგი კაცი, ყოვლისა მიმართ საქმისა კეთილისა განმტკიცებულ“ (2 ტიმ. 3,15-17).

ისინი, ვისაც ჩვეულებრივ მოჰყავთ ეს ციტატა წმინდა წერილის, როგორც სარწმუონების წყაროს, ერთადერთობის დასაცავად ამტკიცებენ, თითქოს მის მიხედვით ჩანს, რომ წმინდა წერილი საკმარისია, რადგან „თუ წმინდა წერილს შეუძლია ღვთისმოსავი ადამიანი... განამტკიცოს, ამიტომ... სრული განმტკიცებისათვსი არ არის აუცილებელი გარდამოცემა“.

სინამდვილეში როგორ უნდა გავიგოთ ახალი აღთქმიდან მოყვანილი ტექსტი? ჯერ უნდა გავერკვეთ, რა წიგნები იცის ტიმოთემ „სიყრმითგან?“ დარწმუნებით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ პავლე მოციქული არ გულისხმობს ახალი აღთქმის წიგნებს, რადგანაც ტიმოთეს „სიყრმის“ დროს ახალი აღთქმის წიგნები ჯერ კიდევ არ იყო დაწერილი ფაქტიურად ისინი მაშინაც კი არ იყო დასრულებული, როცა პავლე მოციქული ამ ეპისტოლეს წერდა - მაშინ ჯერ კიდევ სრულად არ არსებობდა ის ახალაღთქმისეული კანონი, რომელიც დღეს არსებობს. აშკარაა, რომ აქაც და ახალ აღთქმაში მოყვანილ ბევრ სხვა ადგილებშიც წმიდნა წერილის მოხსენიების დროს მოციქული პავლე ძველ აღთქმას გულისხმობს. ასე რომ, თუ ეს მონაკვეთი უნდათ გამოიყენონ ღვთივ შთაგონებული ავტორიტეტების დასადგენად, საჭიროა, გამოვრიცხოთ არა მარტო გარდამოცემა, არამედ თვით ეს მონაკვეთიც და მთლიანად ახალი აღთქმაც. პავლე მოციქულის ეს ციტატა გარდამოცემის, როგორც უსარგებლო რამის უარყოფას სულაც არ ნიშნავს. ეს იქიდანაც ჩანს, რომ იმავე თავში თვითონ იყენებს არაბიბლიურ ზეპირ გარდამოცემას. ძველ აღთქმაში სახელები იანე და იამბრე არ გვხვდება, თუმცა თავის ეპისტოლეში 2 ტიმ. 3,8 პავლე მოციქული ამბობს, რომ ისინი „უხდებოდეს მოსეს“. აქ იგი ეყრდნობა ზეპირ გადმოცემას, რომელიც ამბობს, რომ ორი ყველაზე გამოჩენილი, გამოსვლის წიგნში (თავები 7-8) მოხსენიებული ეგვიპტელი მოგვის სახელები იყო იანე და იამბრე (2). ამას გარდა ახალ აღთქმაში კიდევ ბევრგან არის გამოყენებული არაბიბლიური წყარო. ყველაზე ცნობილ მაგალითს მოციქულ იუდას ეპისტოლეში ვპოულობთ, სადაც იგი ენუქის წიგნის ციტირებას ახდენს (იუდა 1,14. შდრ. ენუქ. 1,9).

ეკლესიის მიერ ახალი და ძველი აღთქმის წიგნების კანონიკურობის, ოფიციალურად დამტკიცების მიზანი იყო ეკლესიის დაცვა ერეტიკოსების მიერ შედგენილი ყალბი წიგნებისაგან, რომლებიც თითქოს მოციქულთა მიერ იყო დაწერილი (მაგ. თომას სახარება). ერეტიკოსებს არ შეეძლოთ, თავიანთი სწავლება დაეფუძნებინათ წმინდა გარდამოცემაზე, რადგანაც ისინი ეკლესიის გარეთ იყო წარმოშობილი. ამიტომ ერთადერთი ხერხი თავისი ერესისათვის ბაზისის შესაქმნელად წმინდა წერილის აზრის დამახინჯება და მასში ახალი, თითქოსდა მოციქულთა ან ძველი აღთქმის წმინდანთა მიერ დაწერილი, წიგნების შეტანა იყო. ეკლესია იცავდა თავს ერეტიკული სწავლებებისაგან წმინდა გარდამოცემის მოციქულებრივი წარმოშობის მოწმობით (მოციქულებრივი მემკვიდრეობითობის მტკიცებით - ე.ი. ეპისკოპოსებსა და ეკლესიის მასწავლებლებს შეუძლიათ ისტორიულად დაამოწმონ, რომ ისინი არიან მოციქულთა პირდაპირი მემკვიდრეები) და იმაზე დაყრდნობით, რომ მართლმადიდებელობა არის მსოფლიო რელიგია (ეს ნიშნავს, რომ მართლმადიდებლობა ის სარწმუნოებაა, რომლის ერთგულნიც რჩებოდნენ მართლმადიდებელი ქრისტიანები ყველგან და ყოველთვის ეკლესიის მთელი ისტორიის მანძილზე). ეკლესიის მიერ ღვთივ სულიერად მიღებული ძველ აღთქმაში შემავალი ან მოციქულებრივი წარმოშობის წმინდა წიგნების ავტორიტეტული სიის დადგენით ეკლესია იფარგლავდა თავს ცრუ და ერეტიკული წიგნებისაგან.

წმინდა წიგნების კანონის დადგენით ეკლესია არ აპირებდა მტკიცებას, რომ ისინი მოიცავენ მთელ ქრისტიანულ სარწმუნოებას და ეკლესიური ღვთისმსახურებისა და წესისათვის ყოველივე აუცილებელს (3). უდავოა ის ფაქტიც, რომ წმინდა წერილის კანონის დადგენისას ეკლესია თავისი სარწმუნოებით და ღვთისმსახურებით ბევრად უფრო გვიანი პერიოდის ეკლესიის იდენტური იყო; ეს ისტორიული უტყუარი ფაქტია. რაც შეეხება ეკლესიის მართვის სტრუქტურას, ცნობილია, რომ საკითხი კანონის შესახებ წყდებოდა მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსთა კრებაზე. მართლმადიდებელ ეკლესიაში მართვის იგივე მეთოდია დღესაც, როდესაც გადასაწყვეტია სწავლებასთან ან საეკლესიო დისციპლინასთან დაკავშირებული რაიმე საკითხი.

ბ) ახალი აღთქმის წიგნთა მიზანი

ბიბლიის კითხვის პროტესტანტულ მითითებებში ნათქვამია (მიმაჩნია რომ ეს სწორია): ბიბლიის შესწავლისას უნდა იქნას გათვალისწინებული ლიტერატურული ჟანრი, რომელსაც მიეკუთვნება ესა თუ ის ბიბლიური წიგნი, რადგანაც უნდა ხდებოდეს სხვადასხვა ჟანრის სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაცია. აუცილებლად გასათვალისწინებელია იმ წიგნის ან ნაწყვეტის საგანი და მიზანი, რომელსაც კითხულობთ.

ახალ აღთქმაში გვხვდება ოთხი ლიტერატურული ჟანრი: სახარება, ისტორიული მოთხრობა (საქმეები), ეპისტოლე და აპოკალიფსური წიგნი (გამოცხადება). სახარებები დაწერილია იესო ქრისტეს ცხოვრების, სიკვდილისა და აღდგომის დასამოწმებლად. ბიბლიურ ისტორიულ მოთხრობაში აღწერილია ღვთის ერის ისტორია, გამორჩეულ პიროვნებათა ცხოვრება, ასევე ნაჩვენებია ღვთის განგების მოქმედება ისტორიაში. ეპისტოლეები ძირითადად დაწერილია, როგორც სხვადასხვა ეკლესიაში წარმოშობილ კონკრეტულ პრობლემებზე გამოხმაურებები. ასე რომ, მათში დაწვრილებით არ არის გაშუქებული საკითხები, რომლებიც ყველასათვის მისაღებად და გასაგებად ითვლებოდა. როგორც წესი, სარწმუნოებრივი განხილვა შეეხებოდა საკამათო და ნაკლებად გასაგებ საკითხებს. ღვთის მსახურების შესახებ საუბარი იყო მხოლოდ განსახილველ პრობლემებთან დაკავშირებით (მაგ. 1 კორ. თავები 11-14). აპოკალიფსური წიგნი (გამოცხადება) ახალ აღთქმაში შეტანილ იქნა ისტორიაში ღვთის საბოლოოს გამარჯვების საჩვენებლად.

აღსანიშნავია, რომ ახალი აღთქმის არც ერთ ლიტერატურულ ჟანრში არ განიხილება ღვთისმსახურება, როგორც მთავარი თემა და არ არის დაწვრილებით აღწერილი, თუ როგორ უნდა შესრულდეს იგი ეკლესიაში. ძველ აღთქმაში არის დაწვრილებითი აღწერა ღვთისმსახურებისა, რომელსაც ასრულებდნენ ებრაელები (ლევიტელთა და ფსალმუნთა წიგნები); ახალ აღთქმაში მოიპოვება მხოლოდ მწირი მინიშნებები პირველი ქრისტიანების ღვთისმსახურების ხასიათის შესახებ. რატომ? ალბათ იმიტომ არა, რომ მაშინ მსახურებებს არ ჰქონდათ მკაცრად დადგენილი წესი - ლიტურგიკის სპეციალისტები ამტკიცებენ, რომ პირველი ქრისტიანები ისევე, როგორც მოციქულები, ღვთისმსახურებას ძირითადად იუდეური წესის მიხედვით ატარებდნენ (5). ახალ აღთქმაში ძველ ეკლესიაში ღვთისმსახურების შესახებ მოყვანილი მცირე მასალაც გვიჩვენებს, რომ ახალაღთქმისეული ქრისტიანები სულაც არ ჰგავდნენ „თავისუფალი“ ქარიზმატიკების არაორგანიზებულ ბრბოს, არამედ აღასრულებდნენ ლიტურგიკულ ღვთისმსახურებას, როგორც მათი წინაპრები: ისინი იცავდნენ გარკვეულ ლოცვით საათებს (საქმე 3,1); მსახურება სრულდებოდა, როგორც ტაძარში, ისე სინაგოგებში (საქმე 18,4). აღსანიშნავია აგრეთვე, რომ ახალ აღთქმაში შემავალი არც ერთი ლიტერატურული ჟანრი მიზნად არ ისახავს სარწმუნოებრივი მოძღვრების ამომწურავ გადმოცემას - აქ ვერ ნახავთ კატეხიზისურ შეგონებას, ვერც ღვთისმეტყველების კურსს. თუ გვჭირდება მხოლოდ ბიბლია, მაშინ რატომ არ არის მასში სარწმუნოებრივი მოძღვრება მთლიანი მოცულობით? წარმოიდგინეთ, ბიბლია რომ ამომწურავად პასუხობდეს ყოველ საღვთისმეტყველო საკითხს, რა ადვილად გადაწყდებოდა უამრავი ღვთისმეტყველური კამათები! თუმცა ბიბლიაში ამის მსგავსს ვერაფერს იპოვით. ზემოთქმული სწორად უნდა იქნეს გაგებული. ჩვენ სულაც არ ვამცირებთ ბიბლიის მნიშვნელობას... მართლმადიდებლურ ეკლესიაში სწამთ, რომ წმინდა წერილი არის მთლიანად ღვთივსულიერი, უცდომელი და ღვთის გამოცხადების ავტორიტეტული წყარო. მაგრამ ამ შემთხვევაში საუბარია იმაზე, რომ ბიბლია თავის თავში არ შეიცავს სწავლებას ეკლესიისათვის მნიშვნელოვან ყველა საკითხზე.

როგორც აღვნიშნეთ ახალ აღთქმაში დაწვრილებით არ არის აღწერილი ღვთისმსახურება, თუმცა იგი საკმაოდ მნიშვნელოვანია. უფრო მეტიც, ეკლესია, რომელმაც შემოგვინახა და გადმოგვცა წმინდა წერილი ის ეკლესიაა, რომლისგანაც მივიღეთ ღვთისმსახურების გარკვეული ფორმები. თუ არ ვენდობით ეკლესიას, რომ მან სწორად მოიტანა ჩვენამდე მოციქულებრივი ღვთისმსახურება, მაშინ არც წმინდა წერილის საიმედოდ შენახვის საკითხში უნდა ვენდოთ მას (6).

გ) არის კი საკმარისი პროტესტანტებისათვის მხოლოდ ბიბლია?

პროტესტანტები ხშირად აცხადებენ, რომ მათ სწამთ მხოლოდ ბიბლია. თუმცა ბიბლიისადმი მათი დამოკიდებულების უფრო დეტალური განხილვისას თავს იჩენს მთელი რიგი საკითხები. მაგალითად, რატომ წერენ პროტესტანტები უამრავ წიგნებს, რომლებიც ეძღვნება მათ სარწმუნოებრივ სწავლებას და, საერთოდ, ქრისტიანულ ცხოვრებას, თუ მხოლოდ ბიბლიაა საჭირო? თუ მხოლოდ ბიბლიაა საკმარისი, მაშინ რატომ არ შემოიფარგლებიან მხოლოდ მისი გავრცელებით? რატომ არ მივყავართ მის კითხვას ერთმნიშვნელვან რეზულტატამდე, ე.ი. რატომ არ სწამს ყველა პროტესტანტს ერთი და იგივე? რა მიზანს ისახავს ბიბლიიის უამრავი პროტესტანტული გამოკვლევა, თუ რაც გვჭირდება მხოლოდ თვითონ ბიბლიაა? რატომ ავრცელებენ ისინი უამრავ ტრაქტატსა და სხვა მასალებს? და საერთოდ, რატომ ასწავლიან რამეს ან რატომ ქადაგებენ? რატომ არ არის საკმარისი, რომ ადამიანებმა უბრალოდ იკითხონ ბიბლია? პასუხი იმაში მდგომარეობას, რომ (თუმცა ისინი ამას არ აღიარებენ, მაგრამ ინსტიქტურად გრძნობენ) ცალკე აღებული მხოლოდ ბიბლია არ შეიძლება ბოლომდე გასაგები იყოს.

ამის გამო ფაქტიურად ყველა პროტესტანტულ სექტას აქვს თავისი გარდამოცემა; თუმცა უნდა ითქვას, რომ მას თავისი სახელი არ ჰქვია. შემთხვევითი არ არის, რომ იეღოვას მოწმეს სწამს ერთი და იგივე ისვე, როგორც ყველა „სამხრეთის ბაპტისტსაც“, ასე თუ ისე, სწამს ერთი და იგივე, მაგრამ პირველთა სარწმუნოება არსებითად განსხვავდება მეორეთა სარწმუონებისაგან. არც იეღოვას მოწმეები და არც ბაპტისტები არ მისულან თავის შეხედულებამდე თვითონ, ბიბლიის დამოუკიდებელი კითხვის შედეგად. უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით, რომ მათ ასწავლეს, სწამდეთ ამა თუ იმ სექტის მიერ მიღებული გარდამოცემა. აქედან გამომდინარე, საქმე იმაში კი არ არის, გვწამს მხოლოდ ბიბლია, თუ ვიყენებთ მასთან ერთად გარდამოცემასაც, არამედ საკითხი დგას ასე: რომელი გარდამოცემით ვხელმძღვანელობთ ბიბლიის განმარტებისათვის. რომელს უნდა დავუჯეროთ - მართლმადიდებელი ეკლესიის მოციქულებრვი გარდამოცემას თუ პროტესტანტულ, რეფორმაციის დროს წარმოშობილ, ეკლექტიკურ გარდამოცემას?

ცრუ წინამძღვარი №2
ძველ ეკლესიაში ეყრდნობოდნენ მხოლოდ წმიდა წერილს, გარდამოცემა კი წარმოიშვა ბევრად გვიან და ადამიანთა მცდარი შეხედულების გამოხატულებაა.

ბევრი პროტესტანტისთვის, განსაკუთრებით ქარიზმატიკებისა და ევანგელისტებისათვის, სიტყვები „გარდამოცემა“ ან „ტრადიცია“ დიდი პატივისცემით არ სარგებლობს, ისინი გაიგივებულია სიტყვებთან „სულიერად მკვდარი“, „ხორციელი“, „დესტრუქციული“. როდესაც ისინი ახალ აღთქმას კითხულობენ, ეჩვენებათ, რომ ბიბლია გმობს გარდამოცემას, როგორც წმინდა წერილის საწინააღმდეგოს. მათი აზრით ძველი ქრისტიანები ძალიან ჰგავდნენ XX საუკუნის ქარიზმატიკებს და ევანგელისტებს. ის, რომ I საუკუნის ქრისტიანები აღასრულებდნე ლიტურგიკულ ღვთისმსახურებას ან მისდევდნენ რომელიღაც გარდამოცემას, მათ წარმოუდგენლად ეჩვენებათ. ფიქრობენ, რომ ასეთი რამეები ეკლესიაში შემოვიდა უფრო გვიან, „როდესაც იგი წახდა“.

როდესაც პროტესტანტები იწყებენ ძველი ეკლესიის ისტორიის და ძველი ქრისტიანი მამების ნაწერების სერიოზულ შესწავლას და ხედავენ იმის საწინააღმდეგო სურათს, რაც თვითონ წარმოუდგენიათ, ეს მათთვის დარტყმის ტოლფასია (რაც თავის დროზე მეც განვიცადე). აღმოაჩენენ, რომ ძველ ქრისტიანებს ყოველ კვირას ტაძარში არ მიჰქონდათ თავიანთი ბიბლიები შესასწავლად. მართლაც, იმდენად ძნელი იყო წმინდა წერილის თუნდაც რაღაც ნაწილის შოვნა (მისი დამზადებისთვის ხომ საჭირო იყო დრო და გარკვეული მასალა), რომ ძალიან ცოტა ვინმეს თუ ჰქონდა საკუთარი ეგზემპლარი. უფრო ხშირად ცალკეული ეგზემპლარები ინახებოდა ამისთვის სპეციალურად დანიშნულ ეკლესიის წევრებთან იმ ადგილებში, სადაც ეკლესია იკრიბებოდა ღვთისმსახურებისათვის. უფრო მეტიც, უმეტეს ეკლესიებს არ ჰქონდათ ძველი აღთქმის წიგნების სრული კრებული და, მით უმეტეს, ახალი აღთქმისა (რომელიც დასრულებული არ იყო I საუკუნის ბოლომდე). ეს არ ნიშნავს, რომ ძველი ქრისტიანები არ სწავლობდნენ წმინდა წერილს. ისინი სწავლობდნენ მას ძალიან სერიოზულად, მაგრამ არა ინდივიდუალურად, არამედ ერთობლივად. I საუკუნის ქრისტიანთა უმეტესობა შემოიფარგლებოდა ძველი აღთქმის შესწავლით. მაგრამ როგორ ეცნობოდნენ ისინი სახარებას, იესო ქრისტეს ცხოვრებას და სწავლებას, ანდა, საერთოდ, საიდან იცოდნენ, ვინ იყო ქრისტე, როგორ იგებდნენ ღვთისმსახურების წესს და ა.შ.? ისინი ამას იგებდნენ მოციქულთაგან მიღებული ზეპირი გადმოცემით ანუ გარდამოცემით. რა თქმა უნდა, ძველ ეკლესიაში ზოგს ამის შესახებ მოსმენილი ჰქონდა თვით მოციქულთაგან, მაგრამ უმეტესობა ამას მოკლებული იყო, განსაკუთრებით I საუკუნის ბოლოს, როდესაც ყველა მოციქული უკვე გარდაცვლილი იყო. უფრო გვიანი თაობები მოციქულთა ნაშრომებს ეცნობოდნენ ახალი აღთქმის საშუალებით, მაგრამ რაც შეეხება ქრისტიანულ სარწმუნოებას, ამაში ძველი ეკლესია მთლიანად ეყრდნობოდა ზეპირ გარდამოცემას. ეს კარგად ჩანს თვითონ ახალ აღთქმაშიც. მაგალითად, მოციქული პავლე აფრთხილებს თესალონიკელებს: „ამიერითგან, ძმანო, მტკიცედ დეგით და შეიკრძალეთ მოძღურებაი ესე, რომელიცა გისწავიეს გინა სიტყვითა, გინა წიგნითა ჩუენითა“ (2 თეს. 2,15).

აქ სიტყვა „მოძღურება“ ნათარგმნია ბერძნული სიტყვიდან „παραδόσις“, ამ სიტყვას ხმარობენ მართლმადიდებელი ბერძნები, როდესაც საუბრობენ გარდამოცემაზე. იგი პირდაპირი თარგმანით ნიშნავს „ის, რაც გადმოცემულია“. წყარო „ერთგზის მოცემულისა... წმიდათა სარწმუნოებისა“ (იუდა, 3) არის თვით ქრისტე, პირადად მან თავისი სიტყვით და მოქმედებით გადასცა მოციქულებს „სხუანიცა მრავალ, რომელ ქმნა იესუ, რომელნი თუმცა დაიწერებოდეს თითოეულად, არცაღა ვჰგონებ, ვითარმცა სოფელმან ამან დაიტია აღწერილი წიგნები“ (იოანე 21,25). მოციქულებმა კი ეს ცოდნა გადასცეს მთელ ეკლესიას, რომელიც ამ საგანძურის შენახვით გახდა „სუეტი და სიმტკიცე ჭეშმარიტებისა“ (1 ტიმ. 3,15).

ამას ადასტურებს ახალი აღთქმაც. ძველ ქრისტიანებს ჰქონდათ როგორც ზეპირი, ასევე წერილობითი გარდამოცემა, რომელიც მოციქულთა საშუალებით მიიღეს ქრისტესაგან. წერილობითი გარდამოცემა თავიდან ცაკლეული ფრაგმენტების სახით ჰქონდათ: ერთ ადგილობრივ ეკლესიას ჰქონდა რომელიმე ეპისტოლე, მეორეს, შესაძლოა, სახარება. თანდათანობით ამ წერილების ერთ კრებულად შეერთებით შედგნილ იქნა ახალი აღთქმა. მაგრამ საიდან იცოდნენ ძველმა ქრისტიანებმა, რომელი წიგნი იყო ნამდვილი და რომელი - არა, რადგან (როგორც აღვნიშნეთ) არსებობდა ბევრი ცრუ ეპისტოლე და სახარება, რომელთა შესახებაც ერეტიკოსები აცხადებდნენ, თითქოს ისინი დაწერილი იყო მოციქულთა მიერ? ზუსტად სამოციქულო გარდამოცემა დაეხმარა ეკლესიას არჩევანის გაკეთებაში.

პროტესტანტები იმიტომ გამოდიან წმინდა გარდამოცემის წინააღმდეგ, რომ ერთადერთი ფორმა გარდამოცემისა, რომელსაც ისინი შეხვედრიან, არის რომაული კათოლიციზმის მიერ შერყვნილი გარდამოცემა. რომაული კათოლიციზმი უშვებს ახალი, ადრე უცნობი დოგმატების შემოტანას (მაგალითად, როგორიცაა პაპის უცოდველობა). იგი თავისი შეხედულებისამებრ ცვლის გარდამოცემასაც. ამის საწინააღმდეგოდ მართლმადიდებლები თვლიან, რომ გარდამოცემის შეცვლა ან მასზე რაიმეს დამატება არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება. რა თქმა უნდა, როდესაც ეკლესია აწყდება ერესებს, იძულებულია უფრო გარკვევით გაავლოს საზღვარი ჭეშმარიტებასა და ცდომილებას შორის, მაგრამ ჭეშმარიტება არ იცვლება.

უნდა ითქვას, რომ გარდამოცემა გარკვეულწილად ფართოვდება. რადგანაც ეკლესია არსებობს ისტორიაში, ის არ ივიწყებს განვლილი ისტორიის მანძილზე დაგროვილ გამოცდილებას, ახსოვს თავისი წმინდანები და ინახავს მათ ნაწერებს, ვინც მისი სარწმუნოების ზუსტი გამომხატველი იყო; მაგრამ თვითონ სარწმუნოება არის „ერთ გზის მოცემული მისთვის წმიდათა“ (იუდა 3).

როგორ შეგვიძლია დავრწმუნდეთ, რომ მოციქულებრივი გარდამოცემა ეკლესიამ შეურყვნელად შემოინახა? მოკლედ რომ ვთქვათ, ღმერთმა შეინახა იგი ეკლესიაში, იმიტომ რომ მან აღგვითქვა „აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“ (მათე 16,18). ეკლესიის თავი თვით ქრისტეა (ეფეს. 4,15), ხოლო ეკლესია არის მისი სხეული (ეფეს. 1,22-23) და მან აღგვითქვა, რომ „მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა“ (მათე 28,20). ქრისტეს არ უთქვამს, რომ მისი ეკლესია ყოველთვის აყვავებული ანდა ყველაზე მრავალრიცხოვანი იქნება. პირიქით, იგი სრულიად საწინააღმდეგოს გვასწავლის (მათე 7,13-14; 10,22; იოანე 15,20). ქრისტეს არც ის უთქვამს, რომ ეკლესიაში ცოდვილები არ იქნებიან (მათე 13,24-30), ან რომ ეკლესას არ მოუწევს ბრძოლა ცრუ მწყემსებთან ან ცხვრის ტყავში გახვეულ მგლებთან (იოანე 10,1-13; 7,15). მაგრამ მან ნამდვილად აღგვითქვა, ურყევი და საბოლოოდ მოზეიმე ეკლესია, რომელშიც ღვითონ აუცილებლად იქნება და რომელიც დაიმოძღვრება სულიწმიდის მიერ „ჭეშმარიტებასა ყოველსა“ (იოანე 16,13).

თუკი ეკლესიამ დაკარგა და დაამახინჯა მოციქულებრივი გარდამოცემა მაშინ ჭეშმარიტება აღარ უნდა იყოს ჭეშმარიტება, რადგანაც ეკლესია არის „სუეტი და სიმტკიცე ჭეშმარიტებისა“ (1 ტიმ. 3,15).

ეკლესიის ისტორიის საერთო პროტესტანტული კონცეფცია ამბობს, რომ დაწყებული კონსტანტინეს დროიდან ეკლესია განუდგა რჯულს და ეს გრძელდებოდა რეფორმაციამდე. ეს სრულიად უაზროს ხდის ყველა ბიბლიურ ჭეშმარიტებას. თუ ეკლესიამ შეწყვიტა არსებობა ერთი დღითაც კი, მაშინ „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი“ იმ დღესვე მოერევიან მას. ეს რომ ასე იყოს, როდესაც იესო ქრისტე აღწერს ეკლესიის ზრდას მდოგვის მარცვლის იგავში (მათე 13,31-32), აუცილებლად იტყოდა, რომ პირველი ხე მოჭრილ იქნა და მის ადგილზე დაითესა ახალი თესლი. მაგრამ ამის მაგივრად მან აღწერა, თუ როგორ გაიზარდა პატარა მდოგვის მარცვლისაგან ხე „უფროჲს ყოველთა მხალთა“. რაც შეეხება მტკიცებას იმის შესახებ, რომ არსებობდა მორწმუნე პროტესტანტების რაღაც საზოგადოება, რომელიც ათასი წლის მანძილზე იმალებოდა სადღაც გამოქვაბულში, ეს მცდარი აზრია და ამის შესახებ არავითარი ცნობები არ არსებობს. ვალდენსები, რომლებსაც იმოწმებს ყველა სექტა დაწყებული ორმოცდაათიანელებიდან დამთავრებული იეღოვას მოწმეებით, არ არსებობდნენ XII საუკუნემდე. ყოველ შემთხვევაში, ძნელი დასაჯერებელია, რომ რომაელთაგან დევნილმა, ჭეშმარიტმა ქრისტიანებმა დამალვა დაიწყეს მაშინვე, როგორც კი ქრისტიანობა გახდა კანონიერი რელიგია. კიდევ უფრო ძნელი დასაჯერებელია ის, რომ ასეთი საზოგადოება არსებობდა ათასი წლის განმავლობაში და თავისი არსებობის დამამტკიცებელი არავითარი კვალი, სულ მცირეოდენი ისტორიული საბუთიც კი, არ დაუტოვებია.

შეიძლება შეგვედავონ იმაშიც, რომ ეკლესიის ისტორიაში ცნობილია მაგალითები, როდესაც ერთნი ასწავლიდნენ ერთს, ხოლო მეორენი - საწინააღმდეგოს, მაშინ როგორ განვსაზღვროთ, რაში მდგომარეობს მოციქულებრივი გარდამოცემა? და კიდევ თუ ეკლესია წავიდა არასწორი გზით, მაშინ როგორ უნდა განვასხვავოთ ეს გზა სწორისგან, მოციქულებრივისგან? პროტესტანტები ამ კითხვებს სვამენ იმიტომ, რომ რომის კათოლიკურ ეკლესიაში მართლაც წარმოიშვა ცრუ გარდამოცემები, მაგრამ ეს მოხდა იმიტომ, რომ ლათინურმა დასავლეთმა შეითვისა გარდამოცემის ბუნების დამახინჯებული გაგება. მართლმადიდებლური შეხედულება, რომელიც ადრე მიღებული იყო დასავლეთშიც და შემონახულია მართლმადიდებელ ეკლესიაში თვლის, რომ გარდამოცემა თავისი არსით რჩება უცვლელი და იცნობა თავისი საყოველთაობით. სამოციქულო გარდამოცემის ნამდვილობას მოწმობს საეკლესიო სწავლებასთან მისი ისტორიული თანხმობა. თვალი მიადევნეთ, რა სწამდა ეკლესიას ყოველთვის და ყველგან, მთელი თავისი ისტორიის მანძილზე და იპოვით ჭეშმარიტებას. თუ დავამტკიცებთ, რომ რომელიღაც რწმენა არ მიიღებოდა ისტორიის რომელიღაც მონაკვეთში ეკლესიის მიერ, მაშინ იცოდეთ, რომ - ეს ერესია. თუმცა, მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ აქ საუბარია სახელდობრ, ეკლესიაზე და არა განხეთქილებაში მყოფ დაჯგუფებებზე. ეკლესიიდან განდგომილი ერეტიკოსები და განხეთქილებაში მყოფნი არსებობდნენ უკვე ახალი აღთქმის დაწერის დროსაც. იქიდან მოყოლებული მათ ემატებოდნენ და დღესაც ემატებიან. მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ „რამეთუ წვალებაცა“ ყოფად არიან თქუენ შორის რაითა რჩეულნი იგი თქუენ შორის გამოჩნდნენ“ (1 კორ. 11,9).

ცრუ წინამძღვარი №3
ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია თვითონ განმარტოს წმინდა წერილი ეკლესიის დახმარების გარეშე.

ალბათ ბევრი პროტესტანტი არ იქნება თანახმა ასეთი ფორმულირებისა, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, სწორედ ამ წინამძღვარმა ითამაშა მთავარი როლი, როდესაც რეფორმატორებმა წამოაყენეს თეზისი წმინდა წერილის, როგორც ქრისტიანული მოძღვრების ერთადერთი წყაროს, შესახებ. ამ დროს მათი არგუმენტაცია ასეთი იყო: წმინდა წერილი თვითონ საკმაოდ ნათელი და გასაგებია და ის შეიძლება გაიგოს ნებისმიერმა. ამით უარყოფილი იყო ეკლესიის საჭიროება ბიბლიის განმარტებისათვის. ამის შესახებ მკაფიოდ არის ნათქვამი კონსტანტინოპოლის პატრიარქის იერემია II-ისადმი ლუთერანი მეცნიერების მიერ მიწერილ წერილებში მარტინ ლუთერის სიკვდილიდან ოცდაათი წლის შემდეგ:

„შეიძლება ვინმემ თქვას, რომ, თუმცა, ერთი მხრივ, წმინდა წერილი აბსოლუტურად შეუცდომელია, მაგრამ მეორე მხრივ, მასში არის ბევრი ადგილი, რომელთა გაგებაც წმინდა მამათა განმარტების გარეშე შეუძლებელია... ამასთან ერთად, ისიც სიმართლეა, რომ წმინდა წერილის ერთ ადგილზე ქარაგმით ნათქვამი, ნათლად და სავსებით გასაგებად არის გადმოცემული სხვაგან, ისე, რომ მისი გაგება შეუძლიათ სრულიად უბრალო ადამიანებსაც კი“ (8).

თუმცა ამ ლუთერანმა მეცნიერებმა განაცხადეს, რომ სარგებლობენ წმინდა მამათა ნაწერებით, ისინი უარყოფდნენ მათი გამოყენების აუცილებლობას. იმ შემთხვევაში კი როდესაც, მათი აზრით, წმინდა წერილსა და წმინდა მამებს შორის არ იყოი თანხმობა, თვლიდნენ, რომ წმინდა მამების აზრი უნდა ყოფილიყო უგულებელყოფილი. სინამდვილეში კი ეს მეცნიერები ამტკიცებდნენ, რომ თუ წმინდა მამათა განმარტებები წმინდა წერილის შესახებ არ ემთხვეოდა მათ პირად აზრებს, მათი პირადი შეხედულებები უნდა ჩათვლილიყო უფრო ავტორიტეტულად, ვიდრე ეკლესიის წმინდა მამათა განმარტებები. ეს კი ნიშნავს, რომ უბიწოებითა და სიწმინდით გამორჩეულ მამებთან შედარებით უპირატესობა ეძლევა უბრალო მოკვდავთა მსჯელობას. სწორედ ამ (ადამიანურმა) მიზეზმა მიიყვანა ლუთერანი მეცნიერების უმრავლესობა თითქმის მთელი ბიბლიური სწავლების უარყოფამდე (ქრისტეს ღმერთობის, მისი აღდგომის და ა.შ. ჩათვლით). ისინი მივიდნენ თვით ბიბლიის ღვთივსულიერების უარყოფამდე, რაც პირველი ლუთერანებისთვის, მათივე სიტყვებით რომ ვთქვათ, რწმენის საფუძველი იყო.

თავის პასუხში პატრიარქმა იერემია II-მ გამოააშკარავა ამ სწავლებათა ხასიათი: „ასე რომ, მივიღოთ ეკლესიის გარდამოცემა წრფელი გულით და არა მრავალი ზედმეტი თავსატეხით, რადგანაც „ღმერთმა წრფელი შექმნა კაცი, ისინი კი ზედმეტ თავსატეხს მრავლად იჩენენ“ (ეკლ. 7,29). ნუ დაივიწყებთ ახალი სარწმუნოების სწავლას და ნუ უარყოფთ წმინდა მამათა სწავლებას, რადგან ღვთის მოციქული გვეუბრნება: „უკეთუ ვინმე გახარებდეს თქუენ მისა გარეშე, რომელი იგი მიიღეთ, შეჩუენებულ იყავნ!“ (გალატ. 1,9) (9).




zanneti
თუ არ დაგეზარება ბოლომდე წაიკითხე,ძალიან საინტერესოა

[lasha_k]

■გიორგი■

შენი გადასახედიდან არამართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება? ანუ გადარჩება?

არ ვიცი მაგრამ იეჰოვას მოწმე რომ ვერ ცხონდება ეგ ნამდვილად ვიცი რადგან ქრისტეს ღმერთად არ აღიარებენ
zanneti

თუ ყველაზე მეკიტხები არ ვიცი

რა თქმა უნდა ყველაზე არ გეკითხები ....ვინც არ ცხოვრობს რწმენით და იძახის მართლმადიდებელი ვარო და ათას სისაძაგლეს აკეთებს გინდ მართლმადიდებელი იყოს გინდ პროტესტანტი და გინდ იეჰოვას მოწმე ვერავინ ცხონდება

მე გკითხე მორწმუნე მართლმადიდებელზე რომელიც სწამს კაი დავანებონ ამას თავი

ხოლო რა თქმა უნდა გადარჩებიან და ამაში ეჭვიც არ მეპარება

აი ეს მინდოდა გამეგო შენგან

ალბათ დამეთახმები რომ არ არსებობს დედამიწაზე ისეთი მართლმადიდებელი ქრისტიანი ვინც ხატებს პატივს არ სცემს
არადა შენ იძახი ეს ღმერთისთვის სისაძაგლეაო კერპს უტოლებ

ასევე ყველა მართლმადიდებლები ბიბლიის გარდა გადმოცემებიც სწამს არადა შენ მას ზღაპრებს ეძახი
ასევე შენ იძახი წმინდა ნაწილები, ჯვარი, ნაკურთხი წყალი და სხვა..... რომელიც სისულელედ მიგაჩნია და ღმერთისთვის არ არის მოსაწონი

ასევე მიცვალებულებზე ლოცვა

მოკლედ ბევრი რომ არ გავაგრძელო ეს ყველაფერი რაც ზემოთ ჩამოვთვალე შენ მას ეძახი ღმერთისთვის სისაძაგლეს

ეხლა გეკითხები თუ მართლმადიდებლები ვართ კერპთაყვანისცემლები, ასევე მეზღაპრეობთ და ასე შემდეგ მაინტერესებს როგორ ვცხონდებით? თუ ჩვენ ღმერთისთვის მოსაწონს არ ვაკეთებთ (როგორც შენ ამბობ) რას ნიშნავს შენი ეს სიტყვა?

რა თქმა უნდა გადარჩებიან და ამაში ეჭვიც არ მეპარება

[zanneti]

lasha_k

არ ვიცი მაგრამ იეჰოვას მოწმე რომ ვერ ცხონდება ეგ ნამდვილად ვიცი რადგან ქრისტეს ღმერთად არ აღიარებენ

მასე არ ილაპარაკო შენ. ისინი აღიარებენ ქრისტეს ღმერთის ძედ ხოლო არსად ბიბლია არ გვთხოვს რომ ის ღმერთად ვაღიაროთ რომ გადავრჩეY, ხოლო შენი არ ვიცი იმაზე მეტყველებს რომ ისევ რელიგიას ქადაგებ და არა ქრისტეს. ქრისტემ ამბბოს ყვლაო თქვენ კი მარტო ჩვენი. კიდევ კარგი თქვენ რომ არ ირჩევთ ვინ მოხვდეს სასუფეველში თორემ სიამოვნებით წახვიდოდით 0.3 პროცენტი სასუფეველში დანარჩენს ეტაპით გაამგზავრებდით ჯოჯოხეთში. მაგრამ ქრისტე თქვენაირად არ მჯელობს და დიდება მას ამისთვის. ეს კიდევ ერთი მიზეზია რომ მადლიერი ვიყო მისი.

ეხლა გეკითხები თუ მართლმადიდებლები ვართ კერპთაყვანისცემლები, ასევე მეზღაპრეობთ და ასე შემდეგ მაინტერესებს როგორ ვცხონდებით? თუ ჩვენ ღმერთისთვის მოსაწონს არ ვაკეთებთ (როგორც შენ ამბობ) რას ნიშნავს შენი ეს სიტყვა?

და ვინ გითხრა რომ მე ამათ ვგულიხმობდი? არიან მართლა მიძღვნილები მაგრამ მათი რიცხვი მწირია, ასევე არის მონანიება, ისინი ინანიებენ უკანასკნელ წუთს, ხოლო არიან უცოდნირობის გამო რომ აკეთებენ და მათ იმდენი მოეთხოოვებათ რამდენიც იციან, ანუ კრიტერიუმები არის სხვადასხვა. ხოლო შენ რაც შეგეხება ამათ სიაშI მემგონია არ ხარ შენ იცი მაგრამ ნუ მაინც აკეთებ ხოლო რადგანაც იცი და მე ვფიქრობ რომ ჩემი და შენი ეს ლაპარაკი შეიძლება სასამართლოზეც იყოს ნაჩვენები ალბათ ხვდები რა რანგშითავს ვერ გაიმართლებ არიქა არ ვიცოდი ეს რა მიქნესო.ანუ ცოტა არ იყოს სერიოზულადაა საქმე. მერედა არიან მართმადიდებლები რომელიც გულით მიყვებიან უფალს და ეძიებენ მათ. არა ტრადიციებში და რიტუალებში არამედ უფალს.
ხოლო მათი დახსნა მე ვივარაუდე და არც დამიმტკიცებია, ჩემი აზრი გამოვთქვი უბრალოდ.
leluashvili.giorgi
ამას მესიჯებით მწერდა ვიღაც კიდე კარგი ლარად ასი მესიჯია თორე წარმოიდგინე რამდენი უწერია ეტყობა სესხი აქ აღებული
ხოლო კითხვაზე თუ მიპასუხებ კარგი იქნება. ბოლო დღეს გადმოცემებით იქნება განკითხვა თუ ბიბლიით? თუ ორივეთი და დაასაბუთე რატომ?

“ (აბორტების წინააღმდეგ მებრძოლი საეკლესიო-საზოგადოებრივი მოძრაობა აშშ-ში)

კარგს საქმეს ეწეოდა და რა უნდოდა ამას თეოლოგიაში. ასეა ხალხი თავს მოწოდებიდან გამოდის რათა თავიანთი თავი გამოიჩინონ, ახლა უოტფორდი რომ დიდი თეოლოგი არ არის ამას დამტკიცება არც უნდა და რა შეისწავლა მან ესეც საკითხავია.

უოტფორდე არადა მოდი შენი რმწნის ნაყოფები მანახე უკვე მესამედ ალბათ გიწერ რომ მანახო, თორემ უოტფორდს მოეძებნება ისეთი ვინც პასუხს გასცემს.

ახალ აღთქმაში ძველ ეკლესიაში ღვთისმსახურების შესახებ მოყვანილი მცირე მასალაც გვიჩვენებს, რომ ახალაღთქმისეული ქრისტიანები სულაც არ ჰგავდნენ „თავისუფალი“ ქარიზმატიკების არაორგანიზებულ ბრბოს, არამედ აღასრულებდნენ ლიტურგიკულ ღვთისმსახურებას, როგორც მათი წინაპრები: ისინი იცავდნენ გარკვეულ ლოცვით საათებს (საქმე 3,1); მსახურება სრულდებოდა, როგორც ტაძარში, ისე სინაგოგებში (საქმე 18,4). აღსანიშნავია აგრეთვე, რომ ახალ აღთქმაში შემავალი არც ერთი ლიტერატურული ჟანრი მიზნად არ ისახავს სარწმუნოებრივი მოძღვრების ამომწურავ გადმოცემას - აქ ვერ ნახავთ კატეხიზისურ შეგონებას, ვერც ღვთისმეტყველების კურსს.

მაინც ცოტას შევეხები. აი აქ უკვე ამტკიცებს ეს პიროვნება რომ ვერ არის კარგი თეოლოგი და რატომ:ჯერ ერტI ქრისტეც დადიოდა და აღასრულებდა არჯულს და აღასრულა სრულად მაგრამ ჩვენ არ ვასრულებთ იმას რასაც ქრისტე, ხოლო მოციქულები იმიტომ დადიოდნენ ტაძარში რომ ის ტაძარი ჯერ კიდევ იყო და მოციქულების აზროვნება ჯერ კიდევ არ იყო შეცვლილი. პეტრე მოციქულის აზროვნება იცი როდის შეიცვალა? როდესაც აშკარად იხილა რომ თურმე კორნელიოსზეც შეიძლება გადმოვიდეს სული წმიდა რომელიც წარმართია. ანუ მანამდე ისინი ვის უქადაგებდნენ? მარტო ებრალებს და თუ კარგად გამოიკვლევ მოციქულთა საქმეებს ნახავ კიდეავც რომ ეს ასეა, ანუ პეტრეს აზროვნება ჯერ კიდევ რჯულშI იყო და შესაბამისად ისინი წინადაცვეთასაც ასწავლიდნენ
ანუ ისინიც იცვლებოდნენ და მათI აზროვნებათ, ხოლო ახლა ისტორიიდან გეტყვი რაღაცას
ტაძარში როდესაც გაიხა ფარდა მღვდლებამა აიღეს და ისევ შეკერეს ეს ფარდა და გააგრძელეს მსახურება და როდესაც სასანთლეზე ზეთი მოქონდათ ეს ზეთი არ იწვოდა ანუ ეს მიღებული არ იყო უკვე ღმერთისთვის და 40 წელი აგრძელებდნენ ან ვითომ მსახურებებს სანამ ბოლო არ მოეღო ამ ტაძარს ხოლო როგორ მოხდა ეს: როდესაც რომაელები მოვიდნენ მათ არ სურდათ ტაძრის დანგრევა რადგანაც ძალზე ლამაზი იყო თუმცა რაღაცნაირად შიგნიდან წაეკიდა ტაძარს და გაჩნდა ცეცხლი და ისეთი სიმხურვალე ქონდა ამ ცეცხლს რომ სპილენძი ოქრო დადნა და ქვებში შევიდა ნუ რის შემდეგ რა თქმა უნდა დაამტვრიეს ეს ქვები რომ ოქრო გამოეტანათ მისგან და ამით ასრულდა ის წინასწარმეტყველება რაც იესო ქრისტემ თქვა: ქვა-ქვაზე არ დარჩებაო. და ასეც მოხდა. ხოლო სად არის ახლა ტაძარი ვინ არის ახლა ტაძარი? ეს არის ყოველი მორწმუნე და მასში მკვიდრობს ქრისტე და სული წმიდა
ხოლო თუ ოციქულები დადიოდნენ ამაში გასაკვირი არაფერი იქ ტარდებოდა ღვთისმსახურებები და იკრიბებოდა ხალხი და ისინიც ქადაგებდნენ იქ.

ხოლო ილოცვის საათები მათ კი არ ქონდათ დადგენილი ეს იყო დადგენილი ფარისევლების მიერ.

და კიდევ ის რომ ამბობ ახალი აღტქმა არ იყოო მაშინ როგორ გავიგოთ უფლის სიტყვები ირწმუნე სახარებ-სად იყო სახარება რომელი სახარება ვირწმუნოთ უნდა? საიდან მოვიდა სახარება იმ დროისთვის? ბიბლია დაწერისთანავე იყო ღვთისსულიერი მერე კი არ გამხდარა ის უკვე იყო, და რაც იყო ის არის ბიბლიაში, ბიბლია მესამე საუკუნეში დაკანონდა და ამ დროისთვის უკვე გადმოცემებზე ლაპარაკი თან ზეპირზე ზედმეტია. ხოლო იანე და იამბრე და ენოქის წიგნიდან ციტირება ეს არ არის დამამტკიცებელი იმისა რომ გადმოცემები საჭიროა და უნდ ამივიღოთ. სახელებს და სწავლებას შორის თუ განსხვავება არ არის მაშინ რთულად არის საქმე. ისინი სახელებს იყენებ და არა სწავლებას ხოლო გადმოცემებშI კი სწავლებაა და უმრავლესობა თქვენ ზუსტად რომ გადმოცემებიდან გაქვთ და არა ბიბლიიდან.
მოკლედ ეშმკი ებრძოდა და ებრძვის ბიბლიას რადგანაც ის არის ჭეშმარიტება და მისი შემეცნებაა რომ ანთავისუფლებს ადამიანებს, ეშმაკმა ძალადობით იმდენი ვერაფერი დააკლო მორწმუნეებს ვიდრე მშვიდობით ანუ კომუნისტების დროს ძალადობა იყო მაგრამ ხალი მაინც ეზიდებოდა ბიბლიას უკანონოდ და მადლობა ღმერთს ამისთვის ახლა კი ბიბლია პრობლემა არ არის მაგრამ სად იყო და სად გაჩნდა ახალი მოძღვრება რომელიც ჩრდილავს თითქოს ბიბლიას მაგრამ აქაც კოვზი უკვე ნაცარშია, ხელდასხმაო და ჩვენზეაო არადა ის 5 საუკუნიდან არის თითქოს უწყვეტი და მანამდე სად იყო ეს ჯაჭვი? მოკლედ სულ მთალდ ისე არ არის როგრო ხატავენ თქვენი მოძღვრები სურათს , ინტერნეტი გაქვს და გამოიკვლიე სადან რა მოვიდა.

ისე ეს კი არის მაგარი Fიშკა რომ: რასაც ბიბლიისთ ვერ ამართლებენ აგერ არ არის გადმოცემა რა პრობლემაა თუ გადმოცემა არ არის აგერ არ არის არაკანონიკური წიგნები და ასე მიდის და მიდის.
ბევრი მAღტმადიდებელი ისტორიით იკვეხნის და დარწმუნებული ვარ უმრავლესობა აზრზეც არ არის უდიდესი ნაწილის ისტორიის მისი რელიგიისა, როგორ ნვიღარდებოდა იგი. ზღაპრებზეა რამდენი რამ აგებული მაგრამ აწი რა გზაა 1500 წელი ზღაპარს რომც უსმინო უკვე სიმართლედ მოგეჩვენება ანუ თვითდაჯერებაში გადავიდნენ და უკვე თავის თავს არწმუნებე, კი მაგრამ ჩვეეენ ხომ აი ამდენია ხანია ვაართ და ის ავიწყდებად აი ის ამდენი ხანი რას აკეთებდნენ მაგრამ მადლობა ღმერთს რომ იყვნენ ერთგულები რომელთაც არ გარყვნეს ბიბლია და იყვნენ ერთგული მსახურები და არ უსმენდნენ ერესებს, ქრისტეს დროსაც იყვნენ ასეთებე სხვათაშორის ეისეები რომლე\ზედაც უფალი არაფერს არ ამბობს, ანუ ის განკიცხავს ფარისევლებს სადუკევლებს მწიგნობრებს მაგრამ არა ამათ, იმიტომ რომ ისინი უფრო იყვნენ ბიბლიას ჩაჭიდებულები ვიდრე დანარჩენები. ასეა უფალს ყოველთვის ყავდა და ყავს ერთგულები თუნდაც რელიგიის გარეთ.
კიდევ დავუბრუნდები ტაძრის საკითხს. ტაძარი რომ რამე მნიშვნელოვანი ადგილი ყოფილიყო მაშინ იესო სამარიტელ დედაკაცს რომელსაც ზუსტად ეს საკითხი აწუხებდა არ ეტყოდა რომ სულში და ჭეშმარიტებაში უნდა ცე თაყვანი არამედ წადი ტაძარში ეცი თაყვანი ეტყოდა, ანუ სხვა სიტყვებით მათ თქვა ადგილს კი არ აქვს მნიშვნელობა არამედ იმას თუ ვის ცემ თაყვანს და როგრო ცემ. ხოლო როგორ წერია თქვენ სული წმიდის ტაძარი ხართ და ვინც დააზეანებს სული წმიდის ტაძარს მას ღმერთი დააზიანებს. თავად ღმერთი გამოდის ამ ხალხის წინააღმდეგ ვინც აზიანებს ტაძარს და ეს სახიფათოა.

[lasha_k]

zanneti

მასე არ ილაპარაკო შენ. ისინი აღიარებენ ქრისტეს ღმერთის ძედ ხოლო არსად ბიბლია არ გვთხოვს რომ ის ღმერთად ვაღიაროთ რომ გადავრჩეY, ხოლო შენი არ ვიცი იმაზე მეტყველებს რომ ისევ რელიგიას ქადაგებ და არა ქრისტეს. ქრისტემ ამბბოს ყვლაო თქვენ კი მარტო ჩვენი. კიდევ კარგი თქვენ რომ არ ირჩევთ ვინ მოხვდეს სასუფეველში თორემ სიამოვნებით წახვიდოდით 0.3 პროცენტი სასუფეველში დანარჩენს ეტაპით გაამგზავრებდით ჯოჯოხეთში. მაგრამ ქრისტე თქვენაირად არ მჯელობს და დიდება მას ამისთვის. ეს კიდევ ერთი მიზეზია რომ მადლიერი ვიყო მისი.

კაი რა აქ ნუ დამაწერინებ ეხლა იეჰოვას მოწმეების მრწამს თუ როგორ ამახინჯებენ ბიბლიას სათავისოდ, თუ როგორ იძახიან ქრისტეზე ანგელოზიაო, თუ როგორ უარყოფენ სულის იკვდავებას, როგორ მიიჩნევენ სულიწმინდას ძალას, უარყოფენ ჯოჯოხეთს, ქრისტე ქმნილება გონიათ, მთელი 200 წლის მანძილზე ცვალებადობას და კიდევ რას, თარიღებში გამოცნობაში როგორ ცდებოდნენ, სისხლის არ გადასმებით ჩვილ ბავშვებს როგორ კლავენ, სამშობლო სიყვარული როგორ არ აქვთ, 144000 კაცში ვიღაც გაურკვევველი ხალხი ხვდება სამაგიეროდ არ არიან აბრაამი, მოსე, ელია, წმინდა დავითი და სხვა დასხვა კაი ამაზე თუ გინდა გადმოინაცვლე მოწმეების თემაში და ვისაუბროთ ჭეშმარით ღმერთზე

და ვინ გითხრა რომ მე ამათ ვგულიხმობდი?

აბა ვის გულისხმობდი? დამისახელე ერთი მართლმადიდებელი ვინც უარყოფს გადმოცემებს, ვინც უარყოფს ხატებს....შენ ფეხით რომ მოიარო მთელი დედამიწა ერთ კაცს ვერ ნახავ მასეთ მართლმადიდებელს

არიან მართლა მიძღვნილები მაგრამ მათი რიცხვი მწირია

მწირია კი არა ხომ გეუბნები ერთ კაცს ვერ ნახავ მასეთს 99.99 % კი არა ზუსტად მთელ დედამიწაზე 100 % სწამს ხატების და გადმოცემების რომელ მწირ ხალხზე მელაპარაკები?

ასევე არის მონანიება, ისინი ინანიებენ უკანასკნელ წუთს,

არ გადამრიო ეხლა აჩიკო რომელ მონანიებაზე მელაპარაკები? გინახავს ან გაგიგონია შენ ისეთი მართლმადიდებელი ქრისტიანი რომ ინანიებდეს ხატების და გადმოცემების თუ როგორ სწამდათ? ნუ იტყუები ეხლა მასეთ მართლმადიდებელს შენ მთელ დედამიწის დუნიაზე ვერ ნახავ

ხოლო არიან უცოდნირობის გამო რომ აკეთებენ და მათ იმდენი მოეთხოოვებათ რამდენიც იციან, ანუ კრიტერიუმები არის სხვადასხვა

რომელ უცოდინარობაზე მელაპარაკები? თუ ერთხელაც არ წაუკითხავს ბიბლია, თუ მეასე პლანზე აქვს გადადებული მართლმადიდებლური მრწამსი, თუ ეთხელაც არ წაუკითხავს წმინდა მამების განმარტებები, (ანუ გამიგე ხომ რასაც ვამბობ) და სადღაც ბუნდოვნად ახსოვს რომ მართლმადიდებლურად მოინათლა და არც კი იცის თუ რა არის მართლმადიდებლობა მასეთ კაცზეც არც კი მაქვს ლაპარაკი მე გეუბნევი მორწმუნე მართლმადიდებელ ქრისტიანზე რომელიც გულით და სულით მიიღო ქრისტე და ცხოვრობს ეკლესიურად ანუ რწმენაშია შესული

ხოლო შენ რაც შეგეხება ამათ სიაშI მემგონია არ ხარ შენ იცი მაგრამ ნუ მაინც აკეთებ ხოლო რადგანაც იცი და მე ვფიქრობ რომ ჩემი და შენი ეს ლაპარაკი შეიძლება სასამართლოზეც იყოს ნაჩვენები ალბათ ხვდები რა რანგშითავს ვერ გაიმართლებ არიქა არ ვიცოდი ეს რა მიქნესო

ჩემზე კი არა აჩიკო, ხომ გეუბნევი შენ ერთ კაცს ვერ ნახავ მასეთს მართლმადიდებელს რომელიც უარყოს ხატები და გადმოცემები, მასეთ ადამიანს მართლმადიდებელი ქრისტიანის არ ეწოდება და მე გელაპარაკები ვინც მიიღო მართლმადიდებლობა

მაინც ვერ გავიგე შენგან როგორი მართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება
თითქოს ისეთი დასკვნა გამოვიტანე შენგან რომ ვინც ბრმად მიყვება მართლმადიდებლობას ისინი ცხონდებიან და ვინც მართლა სიკეთის სიყვარულის თავმდაბლობის, რწმენით ვინც არის მართლმადიდებელი ისინი ვერ ცხოვნებიან რავიცი რავიცი რაღაცას გვატუებ ეხლა შენ

მერედა არიან მართმადიდებლები რომელიც გულით მიყვებიან უფალს და ეძიებენ მათ. არა ტრადიციებში და რიტუალებში არამედ უფალს.

მაჩვენე ეგეთი ერთი მართლმადიდებელი ქრისტიანი და დაგანებებ თავს მასეთ მართლმადიდებელს რომელიც ხატების და გადმოცემების არ სჯერა და რიტუალებს არ მიყვება ვერც კი დავუძახებ მართლმადიდებელს და შენ რა კრიტერიუმებით საზღვრავ ძაან მაინტერესებს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს

ხოლო მათი დახსნა მე ვივარაუდე და არც დამიმტკიცებია, ჩემი აზრი გამოვთქვი უბრალოდ.

ხო რა თქმა უნდა ეს შენი აზრია

ეხლა მინდა რომ აზრი შეგიცვალო

არ არსებობს დედამიწის დუნიაზე ერთი მართლმადიდებელიც კი რომ არ სწამდეს ხატების ჯვრების ნაკურთხი წყლის, გადმოცემების, მიცვალებულზე ლოცვის, და ასე შემდეგ ასე რომ გაითვალისწინე

[George Leluashvili]

zanneti

სე არ ილაპარაკო შენ. ისინი აღიარებენ ქრისტეს ღმერთის ძედ ხოლო არსად ბიბლია არ გვთხოვს რომ ის ღმერთად ვაღიაროთ რომ გადავრჩეY,

შენი აზრით რას ნიშნავს უფლის სიტყვები;"რომელიც მე მაღიარებს,მეც ვაღიარებ და რომელიც უარმყოფს-მეც უარვყოფ"? რა იგულისხმება ამ აღიარება,უაყოფაში?რა და ზუსტასდ მისი ღმერთად აღიარება.
კაი,მაშინ შენ მიპასუხე რას გულისხმობს პავლე მოციქული,როცა ყვალას შეაჩვენებს,ვინც ქრისტეს შესახებ არასწორად ასწავლის?(თუ გინდა დავდება ამ შინაარსის ციტატებს)

კიდევ კარგი თქვენ რომ არ ირჩევთ ვინ მოხვდეს სასუფეველში თორემ სიამოვნებით წახვიდოდით 0.3 პროცენტი სასუფეველში დანარჩენს ეტაპით გაამგზავრებდით ჯოჯოხეთში. მაგრამ ქრისტე თქვენაირად არ მჯელობს და დიდება მას ამისთვის. ეს კიდევ ერთი მიზეზია რომ მადლიერი ვიყო მისი.

ჩვენ ისე ვმსჯელობთ,როგორც ბიბლია და ეს საკითხიც ბიბლიაშია მოცემული.ის გმობს ყველა არასწორ და ცრუ სწავლებას!

ასევე არის მონანიება, ისინი ინანიებენ უკანასკნელ წუთს,

შენ ეთანხმები ამას,რო ადამიანმა შეიძლება მთელი ცხოვრება სცოდოს იმ იმედით,რო სიცოცხლის უკანასკნელ წუთს ავაზაკის მსგავსად შეინანებს?(უბრალოდ შენი აზრი მაინტერესებს)

ამას მესიჯებით მწერდა ვიღაც კიდე კარგი ლარად ასი მესიჯია თორე წარმოიდგინე რამდენი უწერია ეტყობა სესხი აქ აღებული

აქ ვერ ვხვდები რას გულისხმობ...

ხოლო კითხვაზე თუ მიპასუხებ კარგი იქნება. ბოლო დღეს გადმოცემებით იქნება განკითხვა თუ ბიბლიით? თუ ორივეთი და დაასაბუთე რატომ?

ადამიანი უპირველესად წმინდა წერილის მიხედვით განისჯება(რომელშიც საღვთო გარდამოცემებიც შედის,მაგრამ უპირველესად ყველაფერი ბიბლიაშია მოცემული)

ტაძარში როდესაც გაიხა ფარდა მღვდლებამა აიღეს და ისევ შეკერეს ეს ფარდა და გააგრძელეს მსახურება და როდესაც სასანთლეზე ზეთი მოქონდათ ეს ზეთი არ იწვოდა ანუ ეს მიღებული არ იყო უკვე ღმერთისთვის და 40 წელი აგრძელებდნენ ან ვითომ მსახურებებს სანამ ბოლო არ მოეღო ამ ტაძარს ხოლო როგორ მოხდა ეს: როდესაც რომაელები მოვიდნენ მათ არ სურდათ ტაძრის დანგრევა რადგანაც ძალზე ლამაზი იყო თუმცა რაღაცნაირად შიგნიდან წაეკიდა ტაძარს და გაჩნდა ცეცხლი და ისეთი სიმხურვალე ქონდა ამ ცეცხლს რომ სპილენძი ოქრო დადნა და ქვებში შევიდა ნუ რის შემდეგ რა თქმა უნდა დაამტვრიეს ეს ქვები რომ ოქრო გამოეტანათ მისგან და ამით ასრულდა ის წინასწარმეტყველება რაც იესო ქრისტემ თქვა:

ეხლა ამაზე მიპასუხე- ეს ამბავი საიდან იცი?

კიდევ დავუბრუნდები ტაძრის საკითხს. ტაძარი რომ რამე მნიშვნელოვანი ადგილი ყოფილიყო მაშინ იესო სამარიტელ დედაკაცს რომელსაც ზუსტად ეს საკითხი აწუხებდა არ ეტყოდა რომ სულში და ჭეშმარიტებაში უნდა ცე თაყვანი არამედ წადი ტაძარში ეცი თაყვანი ეტყოდა, ანუ სხვა სიტყვებით მათ თქვა ადგილს კი არ აქვს მნიშვნელობა არამედ იმას თუ ვის ცემ თაყვანს და როგრო ცემ. ხოლო როგორ წერია თქვენ სული წმიდის ტაძარი ხართ და ვინც დააზეანებს სული წმიდის ტაძარს მას ღმერთი დააზიანებს. თავად ღმერთი გამოდის ამ ხალხის წინააღმდეგ ვინც აზიანებს ტაძარს და ეს სახიფათოა.

ამაში ტაძრის უარყოფა და გაუქმება კი არ იგულისხმება,არამედ გულის მდგომარეობა,მთავარი რომ გული და რწმენაა და არა გარეგნული მოქმედებები.(რა თქმა უნდა ეს უკანასკნელიც საჭიროა,მაგრამ უპირველესი გულია და რწმენა)

[zanneti]

lasha_k

აბა ვის გულისხმობდი? დამისახელე ერთი მართლმადიდებელი ვინც უარყოფს გადმოცემებს, ვინც უარყოფს ხატებს....შენ ფეხით რომ მოიარო მთელი დედამიწა ერთ კაცს ვერ ნახავ მასეთ მართლმადიდებელს

მას ღმერთი მოძებნის ჩემი ძებნა ვერფერს მისცემს, ხოლო კიდევ ვამბობ მე ჩემი აზი გამოვხატე და ამიტომ მე არ გარწმუნებ რომ ცხონდება, თუმცა მე ასე მგონია, გულით მიძღვნილები არიან,რომლებიც აღიარებენ ქრისტეს და ცხოვრების სწესით ემსგავსებან მათ
არა რელიგიოზნიკები არამედ გულით მორწმუნეები

არ გადამრიო ეხლა აჩიკო რომელ მონანიებაზე მელაპარაკები? გინახავს ან გაგიგონია შენ ისეთი მართლმადიდებელი ქრისტიანი რომ ინანიებდეს ხატების და გადმოცემების თუ როგორ სწამდათ? ნუ იტყუები ეხლა მასეთ მართლმადიდებელს შენ მთელ დედამიწის დუნიაზე ვერ ნახავ

ნახე ვიდეო რომელიც დავდე "საქართველოს ისტორია" ის ადამიანი ახლა მართმადიდებლეია ოღონდ აბნავლენჩისკი და აღიარებს რომ არ არის სწორი ხატები და მიცვალებულებზე ლოცვა და ასე შემდეგ ბავშვების ნათლობა

მაინც ვერ გავიგე შენგან როგორი მართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება თითქოს ისეთი დასკვნა გამოვიტანე შენგან რომ ვინც ბრმად მიყვება მართლმადიდებლობას ისინი ცხონდებიან და ვინც მართლა სიკეთის სიყვარულის თავმდაბლობის, რწმენით ვინც არის მართლმადიდებელი ისინი ვერ ცხოვნებიან რავიცი რავიცი რაღაცას გვატუებ ეხლა შენ

მოკლედ მე არაფერს ვადასტურებ კიდევ გეუბნები ეს ჩემი აზრია დანარჩენი კითხვები ჩემკენ არ იყოს შემოქმედისკენ მიმართე მსგავსი კითხვები. თვითონ არ იციან სად მოხვდებიან და მე საიდან უნდა ვიცოდე აბა. ხოლო კიდევ გეუბნები რელიგიონისტები რომლებმაც იციან სიმართლე მაგრამ დუმან ისინი ნუ ალბათ კპზ არ აცდებათ მაგრამ არიან ისინი ვინც დიახ ბრმად მიყვებიან მაგრამ უფლის წამთ როგორც მხსნელის ნუ ასეთი დიდი არ არის რიცხვი სამწუხაროდ მაგრამ არის. არც მამაო უნდა არც არავინ და არის მართმადიდებელი და თავისი სინდისით ცხოვრობს. ზოგი შეუგნებლად ცემს თაყვანს ხატებს რამდენია ასეთი, ზოგი მიცვალებულებზე შეუგნებლად ლოცულობს და პიჯვარსაც ამიტომ იწერს. და შენ თავად თუ იცი საიდან წამოვიდა პიჯვრის წერა? ან მიცვალებულებზე ლოცვა?

არ არსებობს დედამიწის დუნიაზე ერთი მართლმადიდებელიც კი რომ არ სწამდეს ხატების ჯვრების ნაკურთხი წყლის, გადმოცემების, მიცვალებულზე ლოცვის, და ასე შემდეგ ასე რომ გაითვალისწინე

მერე ამიტომაა ზუსტად რომ სახარების კითხვაა საჭირო არა ლიტურგიები სხვადასხვა რაშიც სიცოცხლე არ არის, სიცოცხლე ქრისტეშია და მხოლოდ მასშია, რიტუალი ღმერთს არ ჭირდება. თუ ადამიანმა იცის ჭეშმარიტება და მაინც აკეთებს სისაძაგლეს ის მაგრად იცემება. მოკლედ ეს მე არ მეხება
leluashvili.giorgi
მოდი არ მინდა მართმადიდებლებზე და რასელისტების გარჩევა აქ მე ეს არ მაინტერესებს, უბრალოდ ვთქვი რომ ასე ლაპარკაი არავის არგებს ეს არ არის სწორი.
სად წერია უბრალოდ მითხარი რომ ჩვენ ღმერთად უნდა ვაღიაროთ უფალი? არსად არ წერია ხოლო ამიტომ ცოტა ფრთხილად იყავით განკითხვისთვის

შენ ეთანხმები ამას,რო ადამიანმა შეიძლება მთელი ცხოვრება სცოდოს იმ იმედით,რო სიცოცხლის უკანასკნელ წუთს ავაზაკის მსგავსად შეინანებს?(უბრალოდ შენი აზრი მაინტერესებს)

თუ გავითვალისწინებთ რომ უფალი ქურდივით მოვა და კიდევ რომ დღეები ნისლივითაა შენ არ იცი რომდის არის შენი ბოლო დღე ან კიდევ მიხვალ თუ არა სიბერემდე, ხოლო თუ გაარტყა დიახ მაინც მონანიებად ჩაეთვლება, ასე რომ უფალი თქვენ ვინ გგონიათ არ ვიცი მაგრამ ის ყოველ მომნანიე ადამიანს ღებულობს,
თუმცა ის უფალთან ახლოს ვერ იქნება რადგანაც ფუჭად გაატარა თავისი ცხოვრება და უფლის გეგმა არ შეასრულა

ადამიანი უპირველესად წმინდა წერილის მიხედვით განისჯება(რომელშიც საღვთო გარდამოცემებიც შედის,მაგრამ უპირველესად ყველაფერი ბიბლიაშია მოცემული)

არა და რა მხოლოდ ბიბლიით და მხოლოდ მით, არავითარ გადმოცემებს მე უფალი არ მომთხოვს.
არც იმას მეტყვის რატომ არ ცემდი თაყვანს ხატებსო და არც სანთელზე მეტყვის რატომ არ ანთებდი და არც რიტუალებს რატომ არ ესწრებოდი და არც მიცვალებულებზე რატომ არ ლოცულობდი. გინდ დაიჯერე გინდ არა ეს ასეა, მხოლოდ ბიბლია

ეხლა ამაზე მიპასუხე- ეს ამბავი საიდან იცი?

ისტორიიდან ვიცი რატომ? ახლა არ მითხრა ბიბლიაში არ წერია რატომ გჯერაო. მე ამაზე სწავლებას არ ვაგებ მე ვამბობ იმას რაც არის, ხოლო ამაზე სწავლების აგება არის ზღაპარი, უბრალოდ ისტორიაა ეს და უნდ აიცოდეს მორწმუნემ. თუმცა რომც არ იცოდეს ეს მას არ მოეთხოვება სასამართლოზე

19. ნუთუ არ იცით, რომ თქვენი სხეული ტაძარია თქვენში დამკვიდრებული სული წმიდისა, რომელიც გაქვთ ღვთისაგან, და რომ არ ეკუთვნით თქვენსავე თავს?

20. რადგანაც სასყიდლითა ხართ ნაყიდნი. მაშ, ადიდეთ ღმერთი თქვენი სხეულით და თქვენი სულით, რომელნიც არიან ღვთისა.

16. ნუთუ არ იცით, რომ ღვთის ტაძარი ხართ, და სული ღვთისა მკვიდრობს თქვენში?

17. ვინც ღვთის ტაძარს დააქცევს, დააქცევს მას ღმერთი, რადგანაც ღვთის ტაძარი წმიდაა, და ესა ხართ თქვენ.

ტაძარი გაუქმდა და მორჩა არ არის ტაძარი. არავითარი აგურის შენობა არ არის ტაძარი არამედ მორწმუნეა, სული წმიდა ღმერთი არ არის? ის მორწმუნეში ცხოვრობს
5. მაშ, გამოსცადეთ თქვენი თავი, მკვიდრობთ თუ არა რწმენაში; შეამოწმეთ თქვენივე თავი; ნუთუ არ იცით, რომ თქვენშია იესო ქრისტე? თუ არა და, გამოცდისთვის ვერ გაგიძლიათ.
თუ შენ გინდა რომ შენობაში გამოამწყვდიო უფალი ცუდს შვები, ასე არ არის.
ის არ მკვიდრობს ხელთქმნილ ტაძღებში.

[George Leluashvili]

zanneti

ნახე ვიდეო რომელიც დავდე "საქართველოს ისტორია" ის ადამიანი ახლა მართმადიდებლეია ოღონდ აბნავლენჩისკი და აღიარებს რომ არ არის სწორი ხატები და მიცვალებულებზე ლოცვა და ასე შემდეგ ბავშვების ნათლობა

მერე მაგას ყავს მოძღვარი?რაღაც არამგონია.დარქმევით ეგრე იმდენი დაირქმევს მართლმადიდებელი ვარო ,მაგამ არასწორად აზროვნებენ და ელემენტარულად მამაო ჩვენო არ იციან, მოძღვარი არ ყავთ და არც უნდათ რო ყავდეთ.

სად წერია უბრალოდ მითხარი რომ ჩვენ ღმერთად უნდა ვაღიაროთ უფალი? არსად არ წერია ხოლო ამიტომ ცოტა ფრთხილად იყავით განკითხვისთვის

განკითხვა რა შუაშია?შენი აზრით რას გულიხმობს პავლე მოციქული,როდესაც ამბობს,რომ ვინც არასწორად ასწავლის ქრისტეს შესახებ-შეჩვენებულ იყოსო?რატომ აღიარა პიტრე უფალმა მაშინ როდესაც პეტრემ იგი ძე ღვთისად შეიცნო?რატომ მიიღო უფალმა მხოლოდ ეს მოწმობა პეტრესაგან?ქრისტეზე ხო ამბობდა ზოგი:წინასწარმეტყველიაო,ნათლ
ისმცემელიაო,ელია არისო,ეშმაკი ყავსო და ა.შ.რატომ იღებს ამდენი დასახელებიდან მხოლოდ პეტრეს სიტყვებს.რომ ის არის ძე ღვთისა?

არც იმას მეტყვის რატომ არ ცემდი თაყვანს ხატებსო და არც სანთელზე მეტყვის რატომ არ ანთებდი და არც რიტუალებს რატომ არ ესწრებოდი და არც მიცვალებულებზე რატომ არ ლოცულობდი. გინდ დაიჯერე გინდ არა ეს ასეა, მხოლოდ ბიბლია

აი მე და შენ უფლის წინაშე რო წარვსდგებით,მერე რომელიმე ჩვენგანი მაგრად ინანებს და იქ გამჟღავნდება სიმართლე.უფალი უპირველესად ბიბლიიდან განიკითხავს ადამიანს,მაგრამ ვინც ბიბლიას არ იცნობს ჭეშმაიტებას და ვერ ხვდება რა არის ჭეშმარიტება მხოლოდ ბიბლიიდან გამომდინარე,მაშინ ის გადმოცემებს უნდა გაეცნოს.მაგალითად შეიძლება ზოგიერთმა იფიქროს,რომ ბიბლიაში ხატების შესახებ არასრული ინფორმაციაა(მე მათ რიცხვს არ მივეკუთვნები),მაგრამ თუ საღმრთო გარდამოცემებს გაეცნობა ,იქ ამის შესახებ უფრო ვრცლად არის ინფორმაცია.

ტაძარი გაუქმდა და მორჩა არ არის ტაძარი. არავითარი აგურის შენობა არ არის ტაძარი არამედ მორწმუნეა, სული წმიდა ღმერთი არ არის? ის მორწმუნეში ცხოვრობს

მაშინ თუ ამ ყოველივეს პირდაპირი მნიშვნელობით იგებ,რას იტყვი,ცათა სასუფეველი კონკრეტულად ჩემ გულშია?და რო გარდავიცვლები ჩემ გულში მოვხვდები?

[■გიორგი■]

zanneti

მაშინ თუ ამ ყოველივეს პირდაპირი მნიშვნელობით იგებ,რას იტყვი,ცათა სასუფეველი კონკრეტულად ჩემ გულშია? და რო გარდავიცვლები ჩემ გულში მოვხვდები?

leluashvili.giorgi

ვინ თქვა მერე ცათა სასუფეველი გულშიაო?

[George Leluashvili]

■გიორგი■

ვინ თქვა მერე ცათა სასუფეველი გულშიაო?

მე რო არ ვიტყოდი ხო იცი?
უფალმა.

[ikanosi]

leluashvili.giorgi

უფალმა

პირდაპირი მნიშვნელობით უნდა გაიგო მერე ეგ?

[George Leluashvili]

ikanosi

პირდაპირი მნიშვნელობით უნდა გაიგო მერე ეგ?

ზემოთ რო წაგეკითხა ვის მივწერე და რატო მივწერე ეს,მაგას აღარ მკითხავდი,რადგან მეც იმას ვამტკიცებ,რო პირდაპირი მნიშვნელობით არაა გასაგები.

[zanneti]

leluashvili.giorgi

მერე მაგას ყავს მოძღვარი?რაღაც არამგონია.დარქმევით ეგრე იმდენი დაირქმევს მართლმადიდებელი ვარო ,მაგამ არასწორად აზროვნებენ და ელემენტარულად მამაო ჩვენო არ იციან, მოძღვარი არ ყავთ და არც უნდათ რო ყავდეთ.

მდი შეურაცყოფ ტყუილად იმ ადამიანს და არ გინდა ასე ლაპარაკი ეს არ არის ქრისტიანულ ჩარჩებში, ჯერ ის არქიეპისკოპსია და რა მამაო უნდ აყავდეს მერედა მან მამა ჩვენოიცის დარწმუნებული ვარ
პეტრემ კი ის ღვთის ძედ აღიარა და არა ღმერთად უშუალოდ, ანუ გამიგე რისი თქმა მინდა კი ნუ მეკამათები ყველაფერზე. ხოლო არასწორად ქრისტეზე სწავლება ის არ არის მარტო რომ არ აღიარო იგი ღმერთთან.

აი მე და შენ უფლის წინაშე რო წარვსდგებით,მერე რომელიმე ჩვენგანი მაგრად ინანებს და იქ გამჟღავნდება სიმართლე.უფალი უპირველესად ბიბლიიდან განიკითხავს ადამიანს,მაგრამ ვინც ბიბლიას არ იცნობს ჭეშმაიტებას და ვერ ხვდება რა არის ჭეშმარიტება მხოლოდ ბიბლიიდან გამომდინარე,მაშინ ის გადმოცემებს უნდა გაეცნოს.მაგალითად შეიძლება ზოგიერთმა იფიქროს,რომ ბიბლიაში ხატების შესახებ არასრული ინფორმაციაა(მე მათ რიცხვს არ მივეკუთვნები),მაგრამ თუ საღმრთო გარდამოცემებს გაეცნობა ,იქ ამის შესახებ უფრო ვრცლად არის ინფორმაცია.

კარგა მოდი ეს უქარები არ იყოს. ღმერთმა ნუ ქნას შენ იქ ასეთი აზროვნებით წარსდგე, გადმოცემები ეს არ არის ბიბლიიდან გამომდინარე, მუხლების მიკერება არ არის სწორი უნდა შეიცნო სული. ხოლო ასო კლავს გამიგე ასო კლავს სული აცოცხლებს ხოლო ბიბლიის შეცნობას სული უნდა და არა განსაკუთრებულობა, ხოლო ვინც ბიბლიას ვერ იგებს მას რწმენა საიდან უნდა ქონდეს? რწმენა მოდი ქრისტეს სიტყვიდან ამიტომ ვისაც რწმენა უნდა მხოლოდ ბიბლიაა ამის საშუალება. ვერავის რწმენით შენ ვერ გადარჩები.

მაშინ თუ ამ ყოველივეს პირდაპირი მნიშვნელობით იგებ,რას იტყვი,ცათა სასუფეველი კონკრეტულად ჩემ გულშია?და რო გარდავიცვლები ჩემ გულში მოვხვდები?

მომისმინე არის ის რაც პირდაპირ უნდა გაიგო არის რაც არაპირდაპირ მაგალითად მე რომ დავდე მუხლები დაიხ ეს პირდაპირ უნდა გაიგო ხოლო შნეი დააწერილი მუხლიც კი პირდაპირ უნდა გაიგო ოღონდ . ვეჩნასტ არის რუსულად ის ანუ ეს ჩვენს გულებშია, მარადულობა ანუ. რა არის მარადიულობა? მას გონებით ვერ შეიცნობ აი წარმოიდგინე თუ შეგიძლია მარადიულობა გონებით? აბა დაფიქრდი ათი წუთი თუნდაც ოცი და აღწერე რა არის გონებით მარადიულობა? ვერ აღწერ მაგრამ გულს შეუძლია ამის გაგება რადგანაც ის ჩვენს გულებშია ანუ მარადიულობა, გულს შეუძლია ჩაწვდეს ამას და არა გონებას.
მე როდესაც ვფიქრობ მარადიულობაზე გონებით ვერ ვწვდები მაგრამ გულში სიხარულია და ვიცი რომ რაღაც მშვენიერია. ღმერთი იგი ჩვენს გულებში მოათავსა, ვერ იმას გაიგებ როგორ არის ღმერთი მორწმუნეში ან კიდევ როგორ იშვა ღმერთი საერთოდ ამას შენ როგორ იგებ მითხარი? გიფიქრია როგორ იშვა ღმერთი ძუძუს წოვდა პატარა იყო იზრდებოდა ჩვეულებრივად თამაშობდა ა?? ეს წარმოდგენილი გაქ? ამაზე რო დაფიქრდე მერე გაიგებ ღვთის სიყვარულს
არაფერს ვამბობ მის ცემაზე ჭრილობებზე და ასე შემდეგ
არის რაც პირდაპირ უნდა გაიგო არის რაც იგავია და ასე შემდეგ ოღონდ ამის გაგებაშია ზუსტად რომ სული გვეხმარება ხოლო პირდაპირ ბიბლია რომ წაიკითხო იმდენ შეცდომას იპოვი და გაუგებრობას რომ მორწმუნეობა არ მოგინდება თუ რა თქმა უნდა ფანატიკოსი არ იქნები და ბრმად მორწმუნე

[George Leluashvili]

zanneti

შეურაცყოფ ტყუილად იმ ადამიანს და არ გინდა ასე ლაპარაკი ეს არ არის ქრისტიანულ ჩარჩებში,

რა დავწერე კაცო შეურაცხმყოფელი მაგ პიროვნებაზე?მე უბრალოდ ვიფიქრე,რო მის შემთხვევაში ინტერპრეტაციებს აქვს ადგილი.

ჯერ ის არქიეპისკოპსია და რა მამაო უნდ აყავდეს

კაი რა ,რას მაცინებ.მოძღვარი ყველას ყავს თვით ჩვენს პატრიარქსაც კი.არქიებისკოპოსი როა რა მერე,არაფერი ეშლება და არ სცოდავს?

მერედა მან მამა ჩვენოიცის დარწმუნებული ვარ

მე პირადად მაგ პიროვნებაზე არ მითქვამს "მამაო ჩვენო" არ იცის-მეთქი,უბრალოდ მაგალითი მოვიყვანე,რო არიან პიროვნებები,რომლებიც მართლმადიდებლობის სახელით არიან შენიღბულები და სინამდვილეში ამ ეკლესიის მტრები არიან.

პეტრემ კი ის ღვთის ძედ აღიარა და არა ღმერთად უშუალოდ,

ხოოო და აი მივედით ამ აზრამდე.
ეხლა დაუფიქრდი:ლომი რას შობს?-ლომს,მგელი-მგელს,ცხვარი ცხვარს,მტრედი-მტრედს,ადამიანი-ადამიანს და ეხლა მიპასუხე ღმერთი რას შობს?
ამით იმის თქმა,რომ შობილი მშობლის ბუნებისაა და შეუძლებელია მამა ღმერთი იყოს და ძე არა,მით უმეტეს ბიბლიაში ძეს-იესო ქრისტეს-ღმერთი ეწოდება.

ხოლო არასწორად ქრისტეზე სწავლება ის არ არის მარტო რომ არ აღიარო იგი ღმერთთან.

გასაგებია,მარა მისი ღმერთად აღიარება-არ აღიარება ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხია,როცა მის შესახებ ვსაუბრობთ და ვსწავლობთ.აბა როგორია არ იცოდე ვინ მოვიდა შენთვის,ვინ მოგცა სიცოცხლის წყარო,ვინ დაითმინა შენთვის ვნებები,ჯვარცმა სიკვდილი,აღდგომა,ვინ გაგიხსნა სასუფევლის კარი?შენ ამ ყოველივეს თუ მიქადაგებ,სასაცილოა,რო არ იცოდე ვინაა ეს პიროვნება,მე მაგალითად ყველაზე მეტად ეს დამაინტერესებდა-ვინ გააკეთა ამდენი რამ ჩემთვის?ვინ იყო ის? ანგელოზი,წმინდანი,წინასწარმე
ტყველი,ჩვეულებრივი ღვთის მონა,თუ თვით განხოციელებული ღმერთი?

კარგა მოდი ეს უქარები არ იყოს.

ეე,კაი რა მუქარა რა შუაშია?

ღმერთმა ნუ ქნას შენ იქ ასეთი აზროვნებით წარსდგე, გადმოცემები ეს არ არის ბიბლიიდან გამომდინარე, მუხლების მიკერება არ არის სწორი უნდა შეიცნო სული

მოდი,რა ხო ხვდები,რო ვერ ვაგებინებთ ერთმანეთს ამ საკითხზე ვერაფერს?

რწმენა მოდი ქრისტეს სიტყვიდან ამიტომ ვისაც რწმენა უნდა მხოლოდ ბიბლიაა ამის საშუალება. ვერავის რწმენით შენ ვერ გადარჩები.

შენ არასწორად გესმის ჩემი აზრი,მეც მაგას ვამბობ,რო ბიბლია არს უპირველესი წყარო,მაგრამ მის გასაგებად აუცილებელია სხვა წყაროები,კერძოდ გადმოცემები ,წინააღმდეგ შემთხვევაში ბევრ საკითხში მოვექცევით წინააღმდეგობაში.საჭიროა ბიბლია განმარტოს ღვთივსულიერმა ხალხმა,ამას თვითონ წმინდა წერილი მოითხოვს.

მომისმინე არის ის რაც პირდაპირ უნდა გაიგო არის რაც არაპირდაპირ

არის რაც პირდაპირ უნდა გაიგო არის რაც იგავია და ასე შემდეგ

მეც მაგას ვამბობ,მარა რატო გგონია,რო რაც ტაძარზე დადე მუხლები,პირდაპირი გასაგებია?ეს არ ნიშნავს,რო ტაძარი,როგორც შესაკრებელი და წმინდა ადგილი გაუქმდა და მისა მაგივრად ახლა ჩვენ ვართ ტაძრები,გაიგე ეს...

[zanneti]

leluashvili.giorgi

კაი რა ,რას მაცინებ.მოძღვარი ყველას ყავს თვით ჩვენს პატრიარქსაც კი.არქიებისკოპოსი როა რა მერე,არაფერი ეშლება და არ სცოდავს?

კი მისი პატრიარქი იესოა და მას აბარებს აღსარებას. ეშვლება როგორ არ ეშლება.

მე პირადად მაგ პიროვნებაზე არ მითქვამს "მამაო ჩვენო" არ იცის-მეთქი,უბრალოდ მაგალითი მოვიყვანე,რო არიან პიროვნებები,რომლებიც მართლმადიდებლობის სახელით არიან შენიღბულები და სინამდვილეში ამ ეკლესიის მტრები არიან.

დიდი უბედურება ისაა რომ მოყვარეში მტერს ხედავთ ყოველთის. ასე არ არის ის შენიღბულიც არ არის და ყველამ იცის ვინ არის.

ამით იმის თქმა,რომ შობილი მშობლის ბუნებისაა და შეუძლებელია მამა ღმერთი იყოს და ძე არა,მით უმეტეს ბიბლიაში ძეს-იესო ქრისტეს-ღმერთი ეწოდება.

გიორგი ჯან მორჩი ახლა ამის ლაპარაკს, ვიცი დიახ ასეა კი ბატონო გეთანხმები, მაგრამ რომ გადარჩე უნდა აღიარო ღვთის ძედ, არსად ბიბლიაში არ წერია უნდა აღიარო ქრისტე ღმერთადო, ანუ გამიგე მეც რას ვამბობ, კი არ ვუარყობ ქრისტეს ღმერთობას.

შენ არასწორად გესმის ჩემი აზრი,მეც მაგას ვამბობ,რო ბიბლია არს უპირველესი წყარო,მაგრამ მის გასაგებად აუცილებელია სხვა წყაროები,კერძოდ გადმოცემები ,წინააღმდეგ შემთხვევაში ბევრ საკითხში მოვექცევით წინააღმდეგობაში.საჭიროა ბიბლია განმარტოს ღვთივსულიერმა ხალხმა,ამას თვითონ წმინდა წერილი მოითხოვს.

ანუ ღმერთისას ვერ გავიეგბთ და ადამიანისას გავიგებთ ხომ? მე არ ვიცი შენ როგორ მაგრამ ჩემში სული ღვთისა ცოცხლობს და მისი ცხებულება მასწავლის და ჩემი რწმენა მაქვს და სხვისით არ ვცხოვრობ, და განმარტება ბიბლიის ერთჯერადი არ არსებობს ის ყოველთვის იმარტება და სწორადაც.
ბიბლიით ვიგებ მე რა არის სწორი და რა არა და არა განმარტებებით,

მეც მაგას ვამბობ,მარა რატო გგონია,რო რაც ტაძარზე დადე მუხლები,პირდაპირი გასაგებია?ეს არ ნიშნავს,რო ტაძარი,როგორც შესაკრებელი და წმინდა ადგილი გაუქმდა და მისა მაგივრად ახლა ჩვენ ვართ ტაძრები,გაიგე ეს...

დიახ პირდაპირ გასაგებია და შენ როგორ გინდა გაიგე, გაუქმნდა როგორ წმიდა ადგილი და მოვიყვანე იესო ქრისტეს მიერ თქმული და შენ თუ სხვას მასზე მაღლა აყენებ მაშIნ შეგიძლია დაუძახო აგურის შენობას ტაძარი მაგრამ ბიბლია ამას ახლა აღთქმაში არ ასწავლის.
ეკლესია კი არის მორწმუნეების შესაკრებელი ხოლო სადაც ეკლესიაა შეკრებილი იქ ღმერთია და ამ დროს თუნდაც სარდაფში იყო იქ მოვა უფალი. არის სამლოცველო სახლი სადაც დავუშვათ ვიკრიბებით ჩვენ მაგრამ ჩვენ არ ვამბობთ რომ იქ ღმერთი მკვიდრობს, ჩვენ ვართ იქ და ღმერთიც იქაა ხოლო ღმერთი დარაჯი არ არის მაგ შენობის იქ იყოს სულ.

მოდი,რა ხო ხვდები,რო ვერ ვაგებინებთ ერთმანეთს ამ საკითხზე ვერაფერს?

აქ ალბათ გულისხმობდი რომ ვერ გამაგებინებ ვერაფერს

[George Leluashvili]

zanneti

კი მისი პატრიარქი იესოა და მას აბარებს აღსარებას. ეშვლება როგორ არ ეშლება.

ვაა რა მაგარი ლოგიკაა
მასე თითოეული ჩვენგანის პატრიარქია იესო,ვინც მას მივყვებით,მაგრამ მე სულიერ მოძღვარზე მაქ ლაპარაკი.

დიდი უბედურება ისაა რომ მოყვარეში მტერს ხედავთ ყოველთის. ასე არ არის ის შენიღბულიც არ არის და ყველამ იცის ვინ არის.

ჯერ ერთი ეგ არავინ არ იცის და მე არც არაფერს არ ვამტკიცებ,ჩემი ვარაუდი გამოვთქვი საერთოდ,მტერი და მოყვარე კი კარგად გაგვირჩევია.

გიორგი ჯან მორჩი ახლა ამის ლაპარაკს, ვიცი დიახ ასეა კი ბატონო გეთანხმები, მაგრამ რომ გადარჩე უნდა აღიარო ღვთის ძედ, არსად ბიბლიაში არ წერია უნდა აღიარო ქრისტე ღმერთადო, ანუ გამიგე მეც რას ვამბობ, კი არ ვუარყობ ქრისტეს ღმერთობას.

რათ უნდა ამას ამდენი ლაპარაკი,როცა იესოს ღვთის ძედ აღიარებ,ავტომატურად მას ღმერთადაც აღიარებ გინდა თუ არ გინდა მასე გამოდის და ვინ თვალებს იბრმავებს და ამის გაგება არ უნდა,მისი პრობლემაა.(ამას რათქმა უნდა შენზე არ ვამბობ,მხედველობაში მყავს ისინი,ვინც ქრისტეს ღმერთობას უარყოფენ)

განმარტება ბიბლიის ერთჯერადი არ არსებობს ის ყოველთვის იმარტება და სწორადაც

ხოდა ვინ მარტავს მერე ბიბლიას?

აქ ალბათ გულისხმობდი რომ ვერ გამაგებინებ ვერაფერს

ჩემთვის შენი აზრია მიუღებელი და შენთვის კიდე ჩემი და ასე რომ მე ამაზე აღარ მსურს საუბარი.მე ვიცი რას ასწავლის ბიბლია.

[lasha_k]

zanneti

დიდი უბედურება ისაა რომ მოყვარეში მტერს ხედავთ ყოველთის. ასე არ არის ის შენიღბულიც არ არის და ყველამ იცის ვინ არის.

შენთან ნამდვილადა არ ვიცი როგორ არის მაგრამ ჩვენთან მართლმადიდებლობაში ვინც ხატებს ჯვრებს ბავშვის მონათვლას და მიცვალებულებზე ლოცვას უარყოფს არ არის მართლმადიდებელი ქრისტიანი

თუ ის კაცი ამას ამბობს რასაც შენ იძახი (მე არ მომისმენია) მაშინ თამამად ვიტყვი რომ ეგ კაცი არ არის მართლმადიდებელი ქრიასტიანი

ვინც ელემენტარულს მართლმადიდებლურ დოგმატებს უარყოფს არც ის არის მართლმადიდებელი

და ძაან გთხოვ მაგ კაცზე ნუ იძახი რომ ეგ მართლმადიდებელია

ბავშვის მონათვლაზე მინდა გითხრა ერთი ორი სიტყვა

ჩვენ და შენც კარგად იცი რომ ადამიანი როცა იბადება მას ადამის ცოდვა თან აქვს ამიტომ ის ამ ცოდვით რომ განიწმინდოს ეს იქნება დიდი თუ პატარა ყველა უნდა მოინათლოს

ხომ იძახი რომ შენთვის ბიბლია ავტორიტეტია? მაშინ ეხლა ადექი და მომიძებნე ისეთი მუხლი სადაც ეწერება რომ ბავშვები არ მონათლოთო ან არ არის საჭიროოო და ასე შემდეგ

თვითნებურად რომ განმარტავ ბიბლიის მუხლებს ეგრე სად არის? მიმითითე ბიბლიის მუხლი სად წერია და დაგანებებ თავს

[zanneti]

leluashvili.giorgi

მასე თითოეული ჩვენგანის პატრიარქია იესო,ვინც მას მივყვებით,მაგრამ მე სულიერ მოძღვარზე მაქ ლაპარაკი.

იესო სულიერი არ არის თუ?

ჯერ ერთი ეგ არავინ არ იცის და მე არც არაფერს არ ვამტკიცებ,ჩემი ვარაუდი გამოვთქვი საერთოდ,მტერი და მოყვარე კი კარგად გაგვირჩევია.

ჩემი მოყვარე ღმერთია და მისი სიტყვა დანარჩენი წარწყმენდილ იყოს უკუნისამდე რაც მას აღემატება

რათ უნდა ამას ამდენი ლაპარაკი,როცა იესოს ღვთის ძედ აღიარებ,ავტომატურად მას ღმერთადაც აღიარებ გინდა თუ არ გინდა მასე გამოდის და ვინ თვალებს იბრმავებს და ამის გაგება არ უნდა,მისი პრობლემაა.(ამას რათქმა უნდა შენზე არ ვამბობ,მხედველობაში მყავს ისინი,ვინც ქრისტეს ღმერთობას უარყოფენ)

ესეიგი გამოდის რომ ისინი შეუგნებლად მაგრამ მაინც იესოს ღმერთად აღიარებენ.მოკლედ რა ვილაპარაკო მათზე, მე თავად მილაპარაკია მათთან და ვიცი მათი მჯელობა ისინიც ამოკრებენ ხოლმე ბიბლიიდან მუხლებს და მიაკერებენ ანუ ისინიც ასოთი იბრძვიან

ხოდა ვინ მარტავს მერე ბიბლიას?

ვინ აცოცხლებს ასე უფრო სწორი იქნებოდა კითხვა, იმიტომ რომ განმარტებით შეიძლება ყევლამ განმარტოს მაგრამ გაცოცხლებით ყველა ვერ გააცოცხლებს მას სული წმიდა აცოცხლებს და ზუსტად მაშინ არის იგი სასარგებლო, აღშენებისთვის გამხნევებისთვის სამხილებლად, თუ მას სული არ მარტავს ჩათვალე რომ ის არის შხამი რომელსაც შეუძლია მოკლას და გაანადგუროს,

ჩემთვის შენი აზრია მიუღებელი და შენთვის კიდე ჩემი და ასე რომ მე ამაზე აღარ მსურს საუბარი.მე ვიცი რას ასწავლის ბიბლია.

?

ანუ გინდა თქვა რომ ღმერთს იცნობ ხომ? ერთი კითხვა: შენი რელიგია უცდომელია? თუ კი მაშინ ეს წინასწარ ტყუილია იმიტომ რომ უცდომელი მხოლოდ ღმერთია ხოლო თუ შეცდომა აქვს რაშია ეს შეცდომა?

[George Leluashvili]

zanneti

იესო სულიერი არ არის თუ?

და რა კითხვაც გაგიჩნდება,ან რჩევა დაგჭირდება იესოს დაუკავშირდები,თუ როგორაა საქმე?
ეხლა არ მითხრა ბიბლიაა ამისთვისო

ჩემი მოყვარე ღმერთია

მარტო ღმერთი?

ესეიგი გამოდის რომ ისინი შეუგნებლად მაგრამ მაინც იესოს ღმერთად აღიარებენ.

ეეე,ვიცოდი რო მაგას დაწერდი.მე იმის თქმა მინდა რო იესოს ღმერთად აღიარებ თუ არა,ის მაინ ღმერთია და შენი არ აღიარებით მის ღვთაებრიობას ვერაფერს დააკლებ.

ისინიც ამოკრებენ ხოლმე ბიბლიიდან მუხლებს და მიაკერებენ ანუ ისინიც ასოთი იბრძვიან

ეს "ც"-ები რას ნიშნავს?

ვინ აცოცხლებს ასე უფრო სწორი იქნებოდა კითხვა, იმიტომ რომ განმარტებით შეიძლება ყევლამ განმარტოს მაგრამ გაცოცხლებით ყველა ვერ გააცოცხლებს მას სული წმიდა აცოცხლებს და ზუსტად მაშინ არის იგი სასარგებლო, აღშენებისთვის გამხნევებისთვის სამხილებლად, თუ მას სული არ მარტავს ჩათვალე რომ ის არის შხამი რომელსაც შეუძლია მოკლას და გაანადგუროს,

მოიცა,მოიცა,მე სხვა რაღაც გკითხე.ბიბლიას თვითონ ღმერთი პირდაპიი მნიშვნელობით არ განგიმარტავს.მას გამორჩეული ყავს ღვთივ სულიერი ხალხი,რომელიც განმარტავს ბიბლიას და თვითონ წმინდა წერილი ითხოვს განმარტებას.

ანუ გინდა თქვა რომ ღმერთს იცნობ ხომ?

არ მესმის შენი...საიდან გამოიტანე ეს დასკვნა,რო მე ღმერთს ვიცნობ?

ერთი კითხვა: შენი რელიგია უცდომელია? თუ კი მაშინ ეს წინასწარ ტყუილია იმიტომ რომ უცდომელი მხოლოდ ღმერთია ხოლო თუ შეცდომა აქვს რაშია ეს შეცდომა?

აუ რა მაგრად მაცინე
შენ ღმერთსა და ჭეშმარიტ რელიგის შორის რა განსხვავებას ხედავ?
ჭეშმარიტია ის რელიგია,რომელიც ჭეშმარიტებას ასწავლის ღმერთის შესახებ.მართლმადიდებლობა ჭეშმარიტებას ასწავლის ქრისტეს შესახებ და ამიტომაა იგი ჭეშმარიტი რელიგია.

[George Leluashvili]

zanneti

იესო სულიერი არ არის თუ?

და რა კითხვაც გაგიჩნდება,ან რჩევა დაგჭირდება იესოს დაუკავშირდები,თუ როგორაა საქმე?
ეხლა არ მითხრა ბიბლიაა ამისთვისო

ჩემი მოყვარე ღმერთია

მარტო ღმერთი?

ესეიგი გამოდის რომ ისინი შეუგნებლად მაგრამ მაინც იესოს ღმერთად აღიარებენ.

ეეე,ვიცოდი რო მაგას დაწერდი.მე იმის თქმა მინდა რო იესოს ღმერთად აღიარებ თუ არა,ის მაინ ღმერთია და შენი არ აღიარებით მის ღვთაებრიობას ვერაფერს დააკლებ.

ისინიც ამოკრებენ ხოლმე ბიბლიიდან მუხლებს და მიაკერებენ ანუ ისინიც ასოთი იბრძვიან

ეს "ც"-ები რას ნიშნავს?

ვინ აცოცხლებს ასე უფრო სწორი იქნებოდა კითხვა, იმიტომ რომ განმარტებით შეიძლება ყევლამ განმარტოს მაგრამ გაცოცხლებით ყველა ვერ გააცოცხლებს მას სული წმიდა აცოცხლებს და ზუსტად მაშინ არის იგი სასარგებლო, აღშენებისთვის გამხნევებისთვის სამხილებლად, თუ მას სული არ მარტავს ჩათვალე რომ ის არის შხამი რომელსაც შეუძლია მოკლას და გაანადგუროს,

მოიცა,მოიცა,მე სხვა რაღაც გკითხე.ბიბლიას თვითონ ღმერთი პირდაპიი მნიშვნელობით არ განგიმარტავს.მას გამორჩეული ყავს ღვთივ სულიერი ხალხი,რომელიც განმარტავს ბიბლიას და თვითონ წმინდა წერილი ითხოვს განმარტებას.

ანუ გინდა თქვა რომ ღმერთს იცნობ ხომ?

არ მესმის შენი...საიდან გამოიტანე ეს დასკვნა,რო მე ღმერთს ვიცნობ?

ერთი კითხვა: შენი რელიგია უცდომელია? თუ კი მაშინ ეს წინასწარ ტყუილია იმიტომ რომ უცდომელი მხოლოდ ღმერთია ხოლო თუ შეცდომა აქვს რაშია ეს შეცდომა?

აუ რა მაგრად მაცინე
შენ ღმერთსა და ჭეშმარიტ რელიგის შორის რა განსხვავებას ხედავ?
ჭეშმარიტია ის რელიგია,რომელიც ჭეშმარიტებას ასწავლის ღმერთის შესახებ.მართლმადიდებლობა ჭეშმარიტებას ასწავლის ქრისტეს შესახებ და ამიტომაა იგი ჭეშმარიტი რელიგია.