ეკლესიის საიდუმლოებები, ძიებანი და სწავლანი პარამეტრები

[KAIROS]

თემა თითქოს ბანალურია, თითქოს ყველა მორწმუნემ იცის, რომ ეკლესიაში შვიდი საიდუმლოა, ( ეს "შვიდიც" მოგვიანო რიცხვია, სქოლასტიკის გავლენით შემოსული), ვიცით ამ შვიდის ზოგადი განმარტებაც, მაგალითისათვის, აქ შეგვიძლია ვისარგებლოთ, პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკის
"დოგმატური ღვთისმეტყველება"
თავი VIII
8. ეკლესიის საიდუმლონი. ეკლესიის ცხოვრება სულიწმიდაში
ამის წაკითხვა აქ შეგიძლიათ




მაშ ასე, ავტორი ასე განსაზღვრავს μυστηριών-ს ანუ საიდუმლოთ:

ეკლესიაში სახელდება „საიდუმლო“ მიეკუთვნება შვიდ მსახურებას; ესენია: ნათლისღება, მირონცხება, ზიარება-ევქარისტია, სინანული, მღვდლობა, ქორწინება და ზეთის კურთხევა. „ვრცელი მართლმადიდებლ კატეხიზმო“ თითოეული საიდუმლოს არსს ასე განსაზღვრავს:

„ნათლისღებით ადამიანი საიდუმლოდ იბადება სულიერ ცხოვრებაში; მირონცხებით ამაღორძინებელი და განმამტკიცებელი მადლი ენიჭება; ზიარებით სულიერ საკვებს იღებს; სინანული მას სულიერი სნეულებების - ცოდვებისაგან კურნავს; მღვდლობით მიიღება მადლი, რათა სწავლების, ლოცვებისა და საიდუმლოთა საშუალებით სულიერად ააღორძინონ და აღზარდონ სხვები; ქორწინებით ბოძებული მადლი აკურთხევს ცოლ-ქმრობას, ბავშვების ბუნებრივ დაბადებასა და აღზრდას; ზეთის კურთხევის დროს სულიერ სნეულებათაგან განკურნების გზით ხორციელი სნეულებანიც იკურნება"

თავად ეკლესიის, როგორც მთლიანობის, ქრისტეს სხეულისა და „ქრისტეს ცხოვართა“ ცხოვრებისათვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვნია:

ა. ქრისტეს სისხლისა და ხორცის, ანუ ევქარისტიის საიდუმლო;

ბ. ეკლესიის იერარქიულ საფეხურებზე მსახურებისათვის რჩეულ პირთა დადგინების საიდუმლო - ქიროტონია, რომელიც ქმნის ეკლესიისთვის აუცილებელ სტრუქტურას;

გ. ნათლისღების საიდუმლო, რომელიც უზრუნველყოფს ეკლესიის შემადგენლობას. ეკლესიის სიწმიდისა და ცხოვრების სისავსისათვის ასევე აუცილებელია დანარჩენი საიდუმლოებანი, რომელთა საშუალებითაც ხდება ცალკეულ მორწმუნეებზე მადლის გადაცემა.


თუმცაღა, როგორ ვნახავთ, ხშირად უფრო ჩაღრმავებებიც გვესაჭიროება, რადგან საიდუმლოებებზეც გადის ის ზღვარი რაც მართლმადიდებლურ სამყაროს გამოყოფს, კათოლიკურ- პროტესტანტულ და სექტანტური მიმდინარეობებისაგან... ზოგიერთი საიდუმლო თვით მართლმადიდებლებშიც კამათის საკითხია ( მაგ. ცნობილი ნათლობის საკითხი)...

მაშ ასე მეგობრებო დავიწყოთ ნათლისღებით, როგორც პომაზანსკი ამბობს :"წმიდა ეკლესიის საიდუმლოთა ჩამონათვალში პირველ ადგილზე დგას ნათლისღების საიდუმლო. იგი არის შესასვლელი კარი მადლმოსილ სამეფოში - ეკლესიაში და სხვა საიდუმლოებებში მონაწილეობის საშუალებას იძლევა", აქვე გავისენოთ ნათლისღების ცნობილი სახეები, რომელზეც აქვე წაკითხავთ, ჩვენ მხოლოდ რამოდენიმე საკითხზე გავჩერდეთ:

კითხვა 1.

სად ხდება ნათლისღება და სად არა? ამის შესახებ ნახეთ ცნობილი კამათები

კითხვა 2.

მაინც რით განარჩევდა ეკლესია ვისი მიღება შეიძლებოდა ეკლესიაში ნათლისღებით და ვისი არა?


ასევე კარგი იქნება თუ ჩავუღრმავდებით კათოლიკეთა და მართლმადიდებელთა შორის დავას საიდუმლოთა შესახებ ( სხურებითის საყოველთაობა), ძალიან საინტეროსო იქნება ასევე ზიარების შესახებ კამათი, რომლის შესახებ კარგა ხანია აქ კამათობენ ძველი ძმები თუმცა მათ კამათში ჩაურევლად შეიძლება სხვადასხვა საკითხების კიდევ უფრო ჩაღრმავება. კერძოდ ცნობილი დიაკონ ანდრეი კურაევის "წერილი პროტესტანტებს", სადაც ის კათოლიკებს ამხილებს ზიარების საიდუმლოს მცდარად განმარტებისათვის...

მოკლედ საწერი ბევრია და იმედია აქ ნამდვილი შემეცნებითი საუბრები იქნება, აბა ახლა აქ რაა საკამათო ?! ჰოდა სოტირისიც მოწვეულია მთელი გულით

გმადლობთ,

კაიროსი!

[კანონისტი]

მხევალი ნინო
მე და კაიროსს ამ საკითხზე დავა გვქონდა რამდენადაც მახსოვს. მე ჩემ მოსაზრებას გეტყვი

ჩვენ ვსწავლობთ და ვასწავლით, რომ ადამიანის ცხონების საფუძველია რწმენა ქრისტეს მცნებებისა. ნათლობაც სწორედ არის ქრისტეს სარწმუნოების დადასტურება. ჯერ ხდება შემეცნება ("წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი...") და მერე - ნათლობა ("... და ნათელს-სცემდით მათ...). სამოციქულოში ხშირად ვნახავთ საკითხავს - ნათელ-იღო ქრისტეს სახელით. აქ არ უნდა ვიფიქროთ, რომ მოციქულებმა ნათლობის ფორმულა დაარღვიეს და მხოლოდ ძის სახელით მონათლეს პიროვნება (ნუ იყოფინ!). აქ იგულისხმება ქრისტეს მცნების შემეცნება

თუ ქრისტეს მცნების შემეცნებაზეა საუბარი, მაშ რომელი მცნების? მართლმადიდებლური მცნებების და სარწმუნოების, ანუ იმ სჯულის, რომელიც მაცხოვარმა გადასცა მოციქულებს და რომელსაც შეურყვნელად ინახავს დღემდე ქრისტეს წმიდა ეკლესია. სწორედ მისი სარწმუნოების რწმენაა ცხონების საფუძველი, ხოლო იქამდე - ნათელღების საფუძველი

ნათლისღებად მოყვანებული პიროვნება საზეიმოდ აღიარებს მრწამსს და ამით ის აცხადებს, რომ ამ რწმენისთვის კვდება ის ემბაზში და ემბაზიდანვე აღდგება, როგორც ქრისტიანი - ქრისტეს მიმდევარი. მაშ თუკი ნათლისღებად მოყვანებული პირი მრწამსს არასწორად იტყვის, განა ის არის მართლმადიდებელი? განა არის ის მოციქულთა სწავლების დამცველი? განა არის ის ჭეშმარიტი სარწმუნოების აღმსარებელი? პასუხი ცალსახაა - არა!

მაშ გამოდის, რომ იმის მომხრენი, თითქოს კათოლიკეთა ნათლობაც ჭეშმარიტია, ნათლობის საიდუმლოს ოდენ რაღაც "რიტუალად" აღიქვამენ, რომლის დროსაც კაცს წყალი სამჯერ უნდა დაასხა. ეს კი ასე არ არის. ნათლობის მთავარი არსი არის ის, რომ ადამიანს სწამდეს ჭეშმარიტი სარწმუნოება. ამიტომ უშვებს ეკლესია წმიდა მოწამედ კანონიზაციას თვით ისეთი პირებისა, რომლებსაც წყლით ნათელი საერთოდ არ უღიათ (ე.წ. "სისხლით ნათლისღება") იმიტომ, რომ მათ უმთავრესი აღასრულეს - დადეს თავი მართალი სარწმუნოებისათვის

ამიტომაც, ჯერ კიდევ რუის-ურბნისის ძეგლისწერამ განსაზღვრა (1103 წ.), რომ ხაჩეცარნი (ანუ მონიფიზიტები) მიიღებიან წმინდა ეკლესიის წევრად სრული ნათლისღებით, მიუხედავად იმისა, რომ ისინიც წმიდა სამების სახელით ნათლავენ

ეს ჩემი აზრია. ველი განსხვავებულ აზრებს და შეხედულებებს