ეკლესიის საიდუმლოებები, ძიებანი და სწავლანი პარამეტრები

[KAIROS]

თემა თითქოს ბანალურია, თითქოს ყველა მორწმუნემ იცის, რომ ეკლესიაში შვიდი საიდუმლოა, ( ეს "შვიდიც" მოგვიანო რიცხვია, სქოლასტიკის გავლენით შემოსული), ვიცით ამ შვიდის ზოგადი განმარტებაც, მაგალითისათვის, აქ შეგვიძლია ვისარგებლოთ, პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკის
"დოგმატური ღვთისმეტყველება"
თავი VIII
8. ეკლესიის საიდუმლონი. ეკლესიის ცხოვრება სულიწმიდაში
ამის წაკითხვა აქ შეგიძლიათ




მაშ ასე, ავტორი ასე განსაზღვრავს μυστηριών-ს ანუ საიდუმლოთ:

ეკლესიაში სახელდება „საიდუმლო“ მიეკუთვნება შვიდ მსახურებას; ესენია: ნათლისღება, მირონცხება, ზიარება-ევქარისტია, სინანული, მღვდლობა, ქორწინება და ზეთის კურთხევა. „ვრცელი მართლმადიდებლ კატეხიზმო“ თითოეული საიდუმლოს არსს ასე განსაზღვრავს:

„ნათლისღებით ადამიანი საიდუმლოდ იბადება სულიერ ცხოვრებაში; მირონცხებით ამაღორძინებელი და განმამტკიცებელი მადლი ენიჭება; ზიარებით სულიერ საკვებს იღებს; სინანული მას სულიერი სნეულებების - ცოდვებისაგან კურნავს; მღვდლობით მიიღება მადლი, რათა სწავლების, ლოცვებისა და საიდუმლოთა საშუალებით სულიერად ააღორძინონ და აღზარდონ სხვები; ქორწინებით ბოძებული მადლი აკურთხევს ცოლ-ქმრობას, ბავშვების ბუნებრივ დაბადებასა და აღზრდას; ზეთის კურთხევის დროს სულიერ სნეულებათაგან განკურნების გზით ხორციელი სნეულებანიც იკურნება"

თავად ეკლესიის, როგორც მთლიანობის, ქრისტეს სხეულისა და „ქრისტეს ცხოვართა“ ცხოვრებისათვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვნია:

ა. ქრისტეს სისხლისა და ხორცის, ანუ ევქარისტიის საიდუმლო;

ბ. ეკლესიის იერარქიულ საფეხურებზე მსახურებისათვის რჩეულ პირთა დადგინების საიდუმლო - ქიროტონია, რომელიც ქმნის ეკლესიისთვის აუცილებელ სტრუქტურას;

გ. ნათლისღების საიდუმლო, რომელიც უზრუნველყოფს ეკლესიის შემადგენლობას. ეკლესიის სიწმიდისა და ცხოვრების სისავსისათვის ასევე აუცილებელია დანარჩენი საიდუმლოებანი, რომელთა საშუალებითაც ხდება ცალკეულ მორწმუნეებზე მადლის გადაცემა.


თუმცაღა, როგორ ვნახავთ, ხშირად უფრო ჩაღრმავებებიც გვესაჭიროება, რადგან საიდუმლოებებზეც გადის ის ზღვარი რაც მართლმადიდებლურ სამყაროს გამოყოფს, კათოლიკურ- პროტესტანტულ და სექტანტური მიმდინარეობებისაგან... ზოგიერთი საიდუმლო თვით მართლმადიდებლებშიც კამათის საკითხია ( მაგ. ცნობილი ნათლობის საკითხი)...

მაშ ასე მეგობრებო დავიწყოთ ნათლისღებით, როგორც პომაზანსკი ამბობს :"წმიდა ეკლესიის საიდუმლოთა ჩამონათვალში პირველ ადგილზე დგას ნათლისღების საიდუმლო. იგი არის შესასვლელი კარი მადლმოსილ სამეფოში - ეკლესიაში და სხვა საიდუმლოებებში მონაწილეობის საშუალებას იძლევა", აქვე გავისენოთ ნათლისღების ცნობილი სახეები, რომელზეც აქვე წაკითხავთ, ჩვენ მხოლოდ რამოდენიმე საკითხზე გავჩერდეთ:

კითხვა 1.

სად ხდება ნათლისღება და სად არა? ამის შესახებ ნახეთ ცნობილი კამათები

კითხვა 2.

მაინც რით განარჩევდა ეკლესია ვისი მიღება შეიძლებოდა ეკლესიაში ნათლისღებით და ვისი არა?


ასევე კარგი იქნება თუ ჩავუღრმავდებით კათოლიკეთა და მართლმადიდებელთა შორის დავას საიდუმლოთა შესახებ ( სხურებითის საყოველთაობა), ძალიან საინტეროსო იქნება ასევე ზიარების შესახებ კამათი, რომლის შესახებ კარგა ხანია აქ კამათობენ ძველი ძმები თუმცა მათ კამათში ჩაურევლად შეიძლება სხვადასხვა საკითხების კიდევ უფრო ჩაღრმავება. კერძოდ ცნობილი დიაკონ ანდრეი კურაევის "წერილი პროტესტანტებს", სადაც ის კათოლიკებს ამხილებს ზიარების საიდუმლოს მცდარად განმარტებისათვის...

მოკლედ საწერი ბევრია და იმედია აქ ნამდვილი შემეცნებითი საუბრები იქნება, აბა ახლა აქ რაა საკამათო ?! ჰოდა სოტირისიც მოწვეულია მთელი გულით

გმადლობთ,

კაიროსი!

[KAIROS]

ამიტომაც, ჯერ კიდევ რუის-ურბნისის ძეგლისწერამ განსაზღვრა (1103 წ.), რომ ხაჩეცარნი (ანუ მონიფიზიტები) მიიღებიან წმინდა ეკლესიის წევრად სრული ნათლისღებით, მიუხედავად იმისა, რომ ისინიც წმიდა სამების სახელით ნათლავენ

არადა იგივე სომხებს სხვები უნათლავად ღებულობენ!


ახლა მე დასვავ ამ საკითხებზე მხოლოდ კითხვებს, რადგან როგორც ხედავთ ჯერ აქ პრობლემატიკის გამოკვეთით დავკავდი, მერე კი ვფიქრობ განხილვას უნდა მივყოთ ხელო, ნინოს კითხვაზე ჩვენ მართლა ვიკამათეთ, შეთანხმება არ ყოფილა, ამიტომ რომ აღარ განვმეორდეთ, ამიტომ მოდი ჯერ წინა კამათი ვნახოთ და მერე შევეცადოთ წინ წავიდეთ ან დავტოვოთ პრობლემა ღაიად:

1) თუკი კათოლიკეთა ნათლობა არაა ნამდვილი ნათლობა, მაშინ, რატომ ხდება, რომ სხვადასხვა მართლმადიდებლური ეკლესიები მათგან მოქცეულთ, მხოლოდ სინანულის ლოცვას აკითხებენ?

2) ან კიდევ უარესი, თუ კათოლიკე მღვდელი მოექცა, საერთო საეკლესიო გამოცდილებით ( ჩვენთან უბრალოდ ჯერ პრეცედენტიც არ ყოფილა), ის არათუ არ ინათლება თავიდან, არათუ არც მირონი ეცხება, არამედ საეკლესიო ხარისხის კი უნარჩუნდება!!!

3) სხვადასხვა პერიოდში ერთიდაიგივე ( თუნდაც ჩვენი ) ეკლესია ერთსადაიმავე მწვალებელელს სხვადასხვა გვარად ღებულობდა ან
ა) სინანულით
ბ) მირონცხებით
გ) ნათლისღებით
აქედან დასკვნა, აქ სჩანს თუ არა, რომ ეკლესია ცვლის სხვადასხვა მოსაზრების გამო დამოკიდებულებას და არა მწვალებელში შეიცვალა რამე?

დროებით,

კაიროსი!