 პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| *ნინო* |
 Oct 4 2008, 04:01 PM
პოსტი
#1261
|
 Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 836 რეგისტრ.: 16-November 07 წევრი № 3,193  |
Nefertiti
nuca_ge მადლობთ,რომ ჩემი ლექსი მოგეწონათ.ყველას ლამაზი ლექსები გიწერიათ. ვიცი დრო მოვა და ჩემს საფლავზე შენ ატირდები და ცრემლებს დაღვრი. ვიცი მოხვალ და მთხოვ პატიებას. თუმც სინანულით თავს დაბლა დახრი, ხმას ვეღარ გაგცემ და გრძნობით გეტყვი რომ გაპატიებ მე დღეს ყველაფერს. შენ უფრო მწარესდ აქვითინდები რომ ვერ გაიგებ ჩემგან ვერაფერს. ვიცი რომ ჩემზე დაგწყდება გული, კვლავ რომ ვერაფერს ვერ დაგპირდები გაიბუტები და როცა წახვალ მაშინ საფლავში მეც ავტირდები. |
   |
 
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 4 2008, 04:22 PM
პოსტი
#1262
|
 მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ბავშვებო,საკუთარი ლექსები მეზობელ თემაში დავდოთ რა: ''ფორუმელთა პოეზია ჰქვია
http://church.ge/index.php?showtopic=1852&st=160  -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| qalbatonimrcheveli |
Oct 4 2008, 08:35 PM
პოსტი
#1263
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 14 რეგისტრ.: 30-September 08 წევრი № 5,749 |
არაჩვეულებრივი ლექსია მ. ქვლივიძის,თუ კიდევ მოგეპოვებათ გთხოვთ დადოთ.მადლობთ
|
|
|
|
| *ნინო* |
Oct 5 2008, 04:00 PM
პოსტი
#1264
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 836 რეგისტრ.: 16-November 07 წევრი № 3,193 |
სადა ხარ? სევდა მომერია, როგორ მენატრები,
მწყურვალს წყალი რომ მოენატრება უდაბნოში - ისე მენატრები. იცნების კოშკებში შენთან შეხვედრა ბევრჯერ ამიგია. მითხარ სად გეძებო, რომელ გზას დავადგე ვეღარ გამიგია . . . შენი გაღიმება ისე გამაცოცხლებს, ისე გამახარებს, მოდი ძველებურად ისევ გამიღიმე, ისევ გამახარე . . . სადა ხარ . . . სევდა მომერია, როგორ მედარდები, მომაკვდავს სიცოცხლე რომ მოენატრება, ისე მენატრები. შენ რომ გიყვარვარ, ეს ვიცი თორემ შევიყვარებდი სხვა ვინმეს მაშინ. სევდიან თვალებს რა ვუყო თორემ, დარდს და სინანულს გაუძლებს კაცი. მდინარე მოჰქუხს, არ ვეძებ ფონებს ცხოვრება არის, ო, როგორ მკაცრი ნაღვლიან თვალებს რა ვუყო თორემ დარდს და სინანულს გაუძლებს კაცი. ნატვრა ტკბილია, ყველაზე ტკბილი უკამკამესი როგორც მთის წყარო, ნატვრა იგია, როცა გიყვარს და უფლება არ გაქვს, რომ შეიყვარო... იცი?- შენთან იოლია სუნთქვა და იცი? შენთან იოლია ყოფნა... ალალია შენთვის ჩუმად ნათქვამი "მომენატრე, ნეტა როდის მოხვალ?" იცი? თითქოს დღეს სხვაგვარად დაღამდა და სხვაგვარად მომეპარა ღამე... და სანამ ძილს უმკლავდება თვალები დაგიწერო ჩემო, მინდა რამე.. და სიზმარში მოგეპარო მალულად არ მელი და არ მიცქერი როცა... დავიხარო ფრთხილად, ღამე მოსხმულმა ტუჩის ბოლოს დაგიტოვო კოცნა იცი? შენთან გასაოცრად ვიღიმი მენატრები, გეძახი და გიცდი მინდა ერთხელ ჩაგეხუტო ისევ და... ყურთან გითხრა, გიჩურჩულო... იცი?. გადაიპენტა თეთრად ტკივილი, სულში ნაცნობი, ცივი ქარია... არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან... აღმართ და აღმართ ასვლის სიმწარე დაღმართმა ვეღარ გადაიავდრა... მასთან შეხვედრა ალბათ ვიჩქარე აი შენთან კი... დამაგვიანდა! წლები მათოვს და ქრება ღიმილი, უხეშად მაცლის ფერებს ყოველ დღე... ჩალად არ გიღირს სხვისი ტკივილი მიკვირს წლების წინ როგორ მოგენდე? აათასფერდა თავში ფიქრები ერთიდან იქცა ტკივილი ასად... წლები გავა და მერე მიხვდები, რომ არა ღირხარ შენ ცრემლის ფასად. გადაიპენტა თეთრად ტკივილი, სულში ნაცნობი, ცივი ქარია... არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან.. რომ არ მიყვარდე არ ვეტყოდი ჩემს დარდებს ღამეს და ჩემს გულისთქმას არ ვანდობდი ცეცხლისფერ მთვარეს, არ ავანთებდი თეთრ ღამეში სიცოცხლის სანთლებს და ცის ხატებად არ ვაქცევდი შენს ლამაზ თვალებს... რომ არ მიყვარდე არ დავლევდი ღვინოსაც ეშხით, არ შევხედავდი შემოდგომას სევდიან მზერით, არ ვინატრებდი ბაღში ყოფნას, მხოლოდ შენს გვერდით და მოლოდინში არ დავღლიდი ოცნებას შენით... რომ არ მიყვარდე არ ჩავრევდი სიტყვებში ცრემლებს, არ დავხატავდი ატირებულ გრძნობათა ფრესკებს, არ ავუგებდი ტრფობის ტაძარს ჭეშმარიტ კედლებს, არ ვიპოვიდი ცაზე ვარსკვლავს, უმანკოს შენებრს... რომ არ მიყვარდე არ განდობდი ამ გრძნობას მართალს, არ ვილოცებდი შენზე დიდხანს ღვთისმშობლის ხატთან, არ ვინებებდი მთელი ღამე საუბარს ლანდთან, არ მოვიდოდი უსუსური შენს გულის კართან... შორს წავიდოდი ქარის ხმებით წითელ დილამდე უცნობ ყვავილებს ვაუწყებდი ნაცნობ მირაჟებს დაგშორდებოდი სიყვარულის პირველ სიზმრამდე რომ არ მიყვარდე, ჩემო კარგო რომ არ მიყვარდე... |
|
|
|
| ilia003 |
Oct 5 2008, 04:16 PM
პოსტი
#1265
|
 LELO ჯგუფი: Members პოსტები: 222 რეგისტრ.: 21-April 07 მდებარ.: TBILISI.didi digomi წევრი № 1,708 |
-------------------- " ეკლესია არის ცა,ქვეყანასა ზედა"
"ჩემო დედიკო, ჩემო ღვთისმშობელო,მაცხოვნე,რადგან დავიღუპები თუკი შენ მიმატოვებ" |
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 5 2008, 08:42 PM
პოსტი
#1266
|
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ლულუ
ვისი ლექსია? -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| ლილიანა |
Oct 6 2008, 06:18 PM
პოსტი
#1267
|
 Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 4,439 რეგისტრ.: 18-August 06 წევრი № 78 |
გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა,
გარეთ ისევ ცვიმს და სულ იწვიმებს. მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები, მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს. გარეთ კი წვიმით სველი აბრები, აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს, მეც აღარ მინდა,რომ სხვებს დაბრალდეს ჩემი სიჩუმე და ხმაურს ვიწყებ გათავდა, აღარ ჩამოგეხსნები, არც მახსოვს ვის რა უთხარი გუშინ და ვაფათურებ სიცხიან ლექსებს შენს თმებზე, მხრებზე, მუხლებზე, სულში... დაღლილი კაცის გულივით ფეთქავს სააTიც, ქუჩაც, ფოთოლიც, წვეთიც... შენ ხარ აქამდე რაც უნდა მეთქვა, შენ ხარ ოთახში ჰაერზე მეტი. ო. ჭილაძე მე ეს ლექსი მიყვარს ძალიან ძალიან ძალიან ! -------------------- 21. შემიწყალეთ მე, შემიწყალეთ მე, ჵ მეგობარნო ჩემნო, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ შეხებულ არს ჩემდა.
|
|
|
|
| ლილიანა |
Oct 6 2008, 06:29 PM
პოსტი
#1268
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 4,439 რეგისტრ.: 18-August 06 წევრი № 78 |
-------------------- 21. შემიწყალეთ მე, შემიწყალეთ მე, ჵ მეგობარნო ჩემნო, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ შეხებულ არს ჩემდა.
|
|
|
|
| nino_ni |
Oct 9 2008, 07:04 PM
პოსტი
#1269
|
 nino ჯგუფი: Members პოსტები: 1,653 რეგისტრ.: 22-March 08 მდებარ.: tbilisi წევრი № 4,293 |
ეს ფიქრი წავა ოცნების იქეთ
და შენ გაჩნდები, როგორც მისანი. მე დღესაც ვნანობ, რომ ვერ გამიგე, რომ შენ ამდენ ხანს ვერ გამიცანი! თუმცა სიცოცხლე მაინც კარგია, ღამის გრიგალი თავზე მევლება. სიკვდილის გარდა, კიდევ რა ჰქვია ჩემს ასეთ გლოვას და აღელვებას?! ვფიქრობ, ხვალისთვის ძალას დავიკრეფ, ვფიქრობ, მძიმეა ჩემი მიზანი. ვნანობ, ამდენ ხანს რომ ვერ გამიგე, რომ შენ ამდენ ხანს ვერ გამიცანი ტერენტი გრანელი ფიქრი დაეშვა მაღლიდან დაბლა და ეს ამბავი მან არ იცოდა. მე ისევ ვეძებ გულისთვის საფლავს, მე ისევ ვეძებ მარადისობას. დადგა ოცნება, როგორც სამარე და სურვილები ზეცას მოება. ჩემს სულს წყურია თეთრი სავანე, ჩემს სულს წყურია უსაზღვროება. ვიგრძნობთ სამყაროს მხოლოდ მე და მზე, და იმედებიც ჩემთან იქნება. მე ისევ ვფიქრობ სხვა პლანეტაზე და სიკვდილს უდრის ეს დაფიქრება... -------------------- სინანული კიბეა, რომელსაც ავყავართ იქ, საიდანაც ჩამოვცვივდით./წმ. ეფრემ ასური/
შესაძლოა დიდი ხანია ის ხეები იზრდება, რომლისგანაც ჩვენი კუბოს ფიცრები გამოითლებიან./ეფრემ ასური/ |
|
|
|
| BOO |
Oct 10 2008, 09:38 PM
პოსტი
#1270
|
 ბუუუუ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,602 რეგისტრ.: 30-January 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 967 |
მიხეილ ქვლივიძე
წვიმამ მოიკლა ჟინი ღამით და ახლა გრილა და სველ სილაზე მკვდარ თევზივით აგდია დილა. ნისლია მთებზე და ბურუსში სახლებიც გაქრა და ზღვაში თეთრი ხომალდივით შეცურდა გაგრა... უცებ შორიდან, — ვერ გაიგებ, საიდან ისმის, — ქალის კივილმა ხანჯალივით გაკვეთა ნისლი, როგორც სიგნალი განსაცდელის, ეძახის ყველას: — სოს! სოს! სოს! ჩქარა, ვიღუპებით! — და ითხოვს შველას. ტატოს ვედრება მიხეილ ქვლივიძე გამაცოცხლე! გამაცოცხლე! გამაცოცხლე! გამაცოცხლე! გამაცოცხლე და სიცოცხლით ხელმეორედ გამაოცე! გამაოცე, გამაკვირვე, განმაცვიფრე, გამახარე, გამამრავლე, გამავრცელე და ამქვეყნად დამამყარე!.. სანამ პირში სული მედგა და მწყალობდა მაღლით ღმერთი, სულ რაღაცას მოველოდი, სულ რაღაცას ვაპირებდი; სულ იმედის გუთანს ვები, — რომ დამეხსნა ჩემი მხარე, მაგრამ ჩემი ჭირნახულით ვერ იქნა და ვერ ვიხარე! და ამიტომ გევედრები: გამაცოცხლე, გამაცოცხლე, გამაცოცხლე და სიცოცხლით კიდევ ერთხელ გამაოცე! გამაოცე, გამამრავლე, გამაასე-და-ათასე... ცოცხალს თუ ვერ მომიარე, მკვდარი მაინც დამაფასე! |
|
|
|
| ლილიანა |
Oct 11 2008, 10:21 PM
პოსტი
#1271
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 4,439 რეგისტრ.: 18-August 06 წევრი № 78 |
სინანული თუ გზას გაანათებს ,
მაშინ გაქრება ჩემი შეცდომა , თუკი სიცოცხლე იყო ღალატი , სიკვდილი რატომ ჰგავს შემოდგომას . რატომ იძინებს ნამუსი თბილად , ფოთლების ყვითელ იხურავს საბანს, ფოთლები ცვივა ,ფოთლები ცვივა , სინაცრისფრეა და ცაც კი არ ჩანს. ელიან საკენკს-ბეღურებს ვხედავ , ველია , სადაც სივრცე მთელია , ვერც ერთი ქალი და ვეღარც დედა სიცარიელეს ვერ უშველიან დავრჩებით ასე :კვლავ მე და სივრცე , სადამდეც გავძლებთ , ალბათ ,ვიქნებით , იყავი ჩიტი!-ამბობდა ქრისტე , სად დაფრინავენ ნეტავ ჩიტები . ცოტა ხნით დავრჩით, ჯერ ხომ არ ცივა , ცოტა ხნით დარჩით და ღმერთის გწამდეთ , ფოთლები ცვივა , ფოთლები ცვივა , არ შეგეშინდეთ , დაგიყრით საკენკს გაგა ნახუცრიშვილი მომწონს ეს ლექსი ძააააააააააააალიიიიიიიიიიი იიიიიიააააააააააან ღამის წერილი ნუ გაიკვირვებ , თუ მნახავ დაღლილს , არაფრობაში დაღლილს არაფრით , სად მიდის ჩემთვის ძვირფასი ხალხი , სად არის ძველი , თბილი ქალაქი . უკვე დაბნელდა და შუქს არ ვანთებ , ხომ იცი , მიყვარს , როცა ღამეა , დიდი ხანია არ ვგავარ ჰამლეტს , არც ვდონკიხოტობ დიდი ხანია . ბრძოლა დამთავრდა და მორჩა თრობა , უკვე ფუჭია ძალდატანება, მაგრამ ასეთი უაზრო ყოფა , მაწუხებს ხოლმე და მენანება . ნუ გაიკვირვებ , ჯერ არ დავღლილვარ და მალე მოგწერ რამე სხვას , ახალს , და მე არა ვარ , ისე ავყია , როგორიც ხშირად ვგონივარ ამ ხალხს . ნუ გაიკვირვებ , ვამთავრებ განგებ წერილს, წერილი უეცრად მორჩა , რადგან დაბნელდა და შუქს არ ვანთებ , ხომ იცი , მიყვარს , ღამეა როცა . ეს უფრო მეტად მომწონს -------------------- 21. შემიწყალეთ მე, შემიწყალეთ მე, ჵ მეგობარნო ჩემნო, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ შეხებულ არს ჩემდა.
|
|
|
|
| ლილიანა |
Oct 11 2008, 10:42 PM
პოსტი
#1272
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 4,439 რეგისტრ.: 18-August 06 წევრი № 78 |
Не будем пить из одного стакана
Ни воду мы, ни сладкое вино, Не поцелуемся мы утром рано, А ввечеру не поглядим в окно. Ты дышишь солнцем, я дышу луною, Но живы мы любовию одною. Со мной всегда мой верный, нежный друг, С тобой твоя веселая подруга. Но мне понятен серых глаз испуг, И ты виновник моего недуга. Коротких мы не учащаем встреч. Так наш покой нам суждено беречь. Лишь голос твой поет в моих стихах, В твоих стихах мое дыханье веет. О, есть костер, которого не смеет Коснуться ни забвение, ни страх. И если б знал ты, как сейчас мне любы Твои сухие, розовые губы! ცვეტაევა მგონი -------------------- 21. შემიწყალეთ მე, შემიწყალეთ მე, ჵ მეგობარნო ჩემნო, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ შეხებულ არს ჩემდა.
|
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 12 2008, 11:49 PM
პოსტი
#1273
|
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ახლა ტვ-ში ვუსმენ, როგორ კითხულობენ ამ ლექსს და უცებ მომინდა, აქაც დამედო
ამ ლექსის მუხტი მომყვება ბავშვობიდან, უცნაური და საოცარი შეგრძნებაა, დიდ ძალას გმატებს! მუხრან მაჭავარიანი ვითარცა მტკვარი მზე ამოდიოდა, მთვარე ჩადიოდა, მამალი ჰყიოდა, კვამლი ადიოდა, ვიღაცა ტიროდა, ვიღაცა ჩიოდა, ვიღაცას შიოდა, ვიღაცას ციოდა და დრო გადიოდა. ვითარცა ღვინო - ქვევრიდან ხაპში - ხაპიდან დოქში - დოქიდან ჯამში - ქართული სისხლი, ქართული სული, ქართული სიტყვა, ქართული გული გადადიოდა კაციდან კაცში… გადადიოდა, გადადიოდა, გადადიოდა - და მოდიოდა, და მოდიოდა, და მოდიოდა, და მოდიოდა, ვითარცა მტკვარი… გზადაგზა სვამდნენ, ამღვრევდნენ, ღვრიდნენ, უღმერთოდ ჰრყვნიდნენ, უგულოდ ჰყიდნენ, და… მიუხედავად ამისა, მაინც - გამოიარა ვახტანგის გული, გამოიარა თამარის გული, გამოიარა სულხანის გული და დღეს – შოთაის ნაქონი სისხლით, და დღეს – ვახტანგის ნაქონი სისხლით, და დღეს – სულხანის ნაქონი სისხლით – თბილისის ფართო ქუჩებში დადის: ლეილა, ლონდა, ნათია, ლალი, ელისო, ვაჟა, გიორგი, გივი. და… იარონ! იარონ! იარონ! ამინ! -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| T I K O |
Oct 18 2008, 12:06 AM
პოსტი
#1274
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
ციტატა(თამარი_ცქნაფო @ Oct 12 2008, 11:49 PM)  ახლა ტვ-ში ვუსმენ, როგორ კითხულობენ ამ ლექსს და უცებ მომინდა, აქაც დამედო ამ ლექსის მუხტი მომყვება ბავშვობიდან, უცნაური და საოცარი შეგრძნებაა, დიდ ძალას გმატებს! ეგ ლექსი მეც ძალიან მიყვარს ბავშვობიდან  ერთხელ მუხრან მაჭავარიანთან ვიყავით სკოლიდან და ეგ ლექსი მე წავიკითხე  ეს მიყვარს კიდევ "ნამეტნავად" გალაკტიონ ტაბიძე ამ ვარდობისთვის ვარდებით ვთვრები, კარგია თრობა. არ მებრალება მე ჩემი მტრები, და ვიცი მტრობა. მაისის ისრით იჭერს ამური მოვერცხლილ ნავებს და მთვარე, თეთრი სიასამური, მირეკავს კრავებს. არაფერია! ისევ ის მშვილდი დაჰხარის მდელოს. იმ სადღეგრძელოს უზეცისშვილდი, იმ სადღეგრძელოს. -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Oct 19 2008, 02:45 PM
პოსტი
#1275
|
 ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
ლექსი იდება სერგი-გლახას თხოვნით
ქართველებს ქართველებს უყვართ სიარული პანაშვიდებზე და არ ამბობენ წამოსვლისას: "აბა მშვიდობით" სადარბაზოსთან საათობით დგანან ისინი და გულმოდგინედ ერთმანეთის ამბებს ისმენენ. კაცები ქალებს წინ უშვებენ მიხაკებიანს, სახლში წინასწარ სარკის წინ რომ იხატებიან და მორიდებით წრეს ურტყამენ თავდახრილები კიბეზე ასვლით და სიმსუქნით გადაღლილები აწ განსვენებულს, რომლის სახის მდგომარეობის გადმოცემასაც მიიჩნევენ მოვალეობად. გაშავებულა, რა მოსვლია? დედა საწყალი. ამას ქელეხში თუ იტყვიან - ღმერთო აცხონე. მეზობლის ქალებს გოგონები ადგილს უთმობენ და მიცვალებულს რიგ-რიგობით ჭირისუფლობენ. სამძიმარზე კი ამოსულნი თვალის ცეცებით ჭირისუფლებში ვინმე ნაცნობ სახეს ეძებენ. წამსვლელს და მომსვლელს, უშეცდომოდ, თითქმის უკლებლივ, ერთმანეთში რომ აღრიცხავენ ჭირისუფლები - ერთად შეყრიან ავტობუსში, ერთად დასვამენ ჭირის სუფრაზე, შესანდობარს მრავლად ასმევენ. ქართველებს უყვართ მკვდრების ქება გაუთავებლად, სასუფეველი, ნეტარება და უკვდავება მათთვის ადვილად ემეტებათ, ხოლო ცოცხლების შესახებ აზრის გამოთქმისას ძლიერ მორცხვობენ. აქ არ არიან პატარები და ორსულები, მაგრამ ქელეხი გაგრძელდება დაუსრულებლად. ბოლოს ნელ-ნელა იშლებიან გამაძღარები, უკან კაცები მიდიან და წინ კი ქალები. ... ქართველებს უყვართ თეატრები, იუბილეები, საქართველოში კლასიკური ჯაზის დღეები. უყვართ უილიამ შექსპირი და განსაკუთრებით ჰამლეტი, ლირი, რიჩარდი და დასაბუთება: რომ შაილოკის დადგმა არის არც თუ იოლი ისევე, როგორც "ქალის გველის", "კავკასიურის"... რაიმე საგნის, მოვლენათა შორის მსგავსების უყვართ აღნიშვნა ორაზროვნად და შეფასება. უყვართ, როდესაც შეამჩნევენ ახალ შენაძენს, პირველ დღეს მისვლა თხუთმეტ დღიან გამოფენაზე. სუფრას, რომელიც არც სავსეა, არც უსტუმროა, უყვარს ბაშმეტი, ყანჩელი და რობერტ სტურუა. საზღვარგარეთში ერთმანეთის გასტუმრება და ქართველებს უყვართ უფრო მეტად გასტროლებიდან დაბრუნება და მერე სადმე სტუმრად ვნებიან ხმით, როცა თავის "აი რაღაც" ამბებს ყვებიან. უყვართ ცნობილი რეჟისორის გვარის ხსენება: ჯორჯო სტრელერის, პიტერ ბრუკის, ხშირად ჩვენება მარკესის ცოდნის, უფრო სწორედ იმ მარტოობის ასი წელი რომ გრძელდებოდა, გამოყენება მეტყველებისას ყველა სიტყვის, რაც კი ოდესმე გაუგონიათ, წაუკითხავთ, ანდა მოესმათ. ქართველებს უყვართ ადგილების ამოჩემება; წყნეთის, კიკეთის, წავკისის და იქ დასვენება, სანამ ივლისი არ ჩაივლის, არ დასრულდება, ქართველებს უყვართ ერთმანეთის ტრაკში ყურება. და მერე, როცა სანატრელი მოვა სეზონი ზღვის და წყნეთიდან აცილებენ ზღვაზე მეზობელს - როგორც კინოში ქართველები ერთმანეთს თხოვენ იქნებ ოთახი დაუკავონ ზღვაზე და ყოველ შემთხვევისათვის მოლოდინით გადაღლილები ტანისამოსით და ნივთებით ჩანთებს ტენიან და რადგან სივრცით მცირედია ეს ადგილები - ზღვის კურორტებზე ქართველები ვერ ეტევიან. მაინც მიდიან და არ ცვლიან გეგმებს თავიანთს, ზამთარს გუდაურს უთმობენ და ზაფხულს კვარიათს. შუალედებში გატარებულ დროს იხსენებენ, ვიდრე თავიდან კვლავ ჯგუფ-ჯგუფად დაისვენებენ. .... დასრულდა ღამის სიზმარვით ესე წერილი, რომელსაც არ აქვს მონოლოგი და არც პროლოგი - ქართველებს უყვართ როგორც განძი აღმოჩენილი მთელ მსოფლიოში სამიოდე ქართველოლოგი. რ. ამაღლობელი -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 20 2008, 02:04 PM
პოსტი
#1276
|
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ამ ლექსის ხასიათზე ვარ, რაღაც ისეთი, რაღაც...
გრიგოლ რობაქიძე დიდი შუადღე მგზავრის წურბელნი სრიალობენ ლალის პეშვებით. ყარამფილს აბნევს მზის ტევრების ნელი კალმასი. ყვითელ ალმურში ილეწება თეთრი ალმასი. მიწის მკერდები ალებს სვამენ აზარფეშებით. ცხელ ნირვანაში მოთენთილი მძიმედ ვეშვებით: ვით მდინარეში შეძირული ნელი კალასო, ხელდება ჟინი ალესილი ქარვის კალოსი! დიდი შუადღის ავხორცობით დავიკარგებით. მწიფე მარცვლები ცვივა ხვატის გამსკდარ ბროწეულს, თვლემის ბადეში აზმორებენ ყველა რიტმები. ნათელი ჩქერი ერთვის ვნებით სივრცის ძოწეულს. ღვთის სიახლოვით მეწამულნი: ვიწვით, ვითვრებით. რახსებ-შებმულნი ტყდება პანის სპილენძის კევრი. და სიყვარულით ბნედას გვაყრის მზის ავი ტევრი. -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| sergi_glaxa |
Oct 21 2008, 01:55 PM
პოსტი
#1277
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 3,015 რეგისტრ.: 12-December 07 წევრი № 3,400 |
ციტატა(syd @ Oct 19 2008, 02:45 PM) ლექსი იდება სერგი-გლახას თხოვნით ქართველებს ქართველებს უყვართ სიარული პანაშვიდებზე და არ ამბობენ წამოსვლისას: "აბა მშვიდობით" სადარბაზოსთან საათობით დგანან ისინი და გულმოდგინედ ერთმანეთის ამბებს ისმენენ. კაცები ქალებს წინ უშვებენ მიხაკებიანს, სახლში წინასწარ სარკის წინ რომ იხატებიან და მორიდებით წრეს ურტყამენ თავდახრილები კიბეზე ასვლით და სიმსუქნით გადაღლილები აწ განსვენებულს, რომლის სახის მდგომარეობის გადმოცემასაც მიიჩნევენ მოვალეობად. გაშავებულა, რა მოსვლია? დედა საწყალი. ამას ქელეხში თუ იტყვიან - ღმერთო აცხონე. მეზობლის ქალებს გოგონები ადგილს უთმობენ და მიცვალებულს რიგ-რიგობით ჭირისუფლობენ. სამძიმარზე კი ამოსულნი თვალის ცეცებით ჭირისუფლებში ვინმე ნაცნობ სახეს ეძებენ. წამსვლელს და მომსვლელს, უშეცდომოდ, თითქმის უკლებლივ, ერთმანეთში რომ აღრიცხავენ ჭირისუფლები - ერთად შეყრიან ავტობუსში, ერთად დასვამენ ჭირის სუფრაზე, შესანდობარს მრავლად ასმევენ. ქართველებს უყვართ მკვდრების ქება გაუთავებლად, სასუფეველი, ნეტარება და უკვდავება მათთვის ადვილად ემეტებათ, ხოლო ცოცხლების შესახებ აზრის გამოთქმისას ძლიერ მორცხვობენ. აქ არ არიან პატარები და ორსულები, მაგრამ ქელეხი გაგრძელდება დაუსრულებლად. ბოლოს ნელ-ნელა იშლებიან გამაძღარები, უკან კაცები მიდიან და წინ კი ქალები. ... ქართველებს უყვართ თეატრები, იუბილეები, საქართველოში კლასიკური ჯაზის დღეები. უყვართ უილიამ შექსპირი და განსაკუთრებით ჰამლეტი, ლირი, რიჩარდი და დასაბუთება: რომ შაილოკის დადგმა არის არც თუ იოლი ისევე, როგორც "ქალის გველის", "კავკასიურის"... რაიმე საგნის, მოვლენათა შორის მსგავსების უყვართ აღნიშვნა ორაზროვნად და შეფასება. უყვართ, როდესაც შეამჩნევენ ახალ შენაძენს, პირველ დღეს მისვლა თხუთმეტ დღიან გამოფენაზე. სუფრას, რომელიც არც სავსეა, არც უსტუმროა, უყვარს ბაშმეტი, ყანჩელი და რობერტ სტურუა. საზღვარგარეთში ერთმანეთის გასტუმრება და ქართველებს უყვართ უფრო მეტად გასტროლებიდან დაბრუნება და მერე სადმე სტუმრად ვნებიან ხმით, როცა თავის "აი რაღაც" ამბებს ყვებიან. უყვართ ცნობილი რეჟისორის გვარის ხსენება: ჯორჯო სტრელერის, პიტერ ბრუკის, ხშირად ჩვენება მარკესის ცოდნის, უფრო სწორედ იმ მარტოობის ასი წელი რომ გრძელდებოდა, გამოყენება მეტყველებისას ყველა სიტყვის, რაც კი ოდესმე გაუგონიათ, წაუკითხავთ, ანდა მოესმათ. ქართველებს უყვართ ადგილების ამოჩემება; წყნეთის, კიკეთის, წავკისის და იქ დასვენება, სანამ ივლისი არ ჩაივლის, არ დასრულდება, ქართველებს უყვართ ერთმანეთის ტრაკში ყურება. და მერე, როცა სანატრელი მოვა სეზონი ზღვის და წყნეთიდან აცილებენ ზღვაზე მეზობელს - როგორც კინოში ქართველები ერთმანეთს თხოვენ იქნებ ოთახი დაუკავონ ზღვაზე და ყოველ შემთხვევისათვის მოლოდინით გადაღლილები ტანისამოსით და ნივთებით ჩანთებს ტენიან და რადგან სივრცით მცირედია ეს ადგილები - ზღვის კურორტებზე ქართველები ვერ ეტევიან. მაინც მიდიან და არ ცვლიან გეგმებს თავიანთს, ზამთარს გუდაურს უთმობენ და ზაფხულს კვარიათს. შუალედებში გატარებულ დროს იხსენებენ, ვიდრე თავიდან კვლავ ჯგუფ-ჯგუფად დაისვენებენ. .... დასრულდა ღამის სიზმარვით ესე წერილი, რომელსაც არ აქვს მონოლოგი და არც პროლოგი - ქართველებს უყვართ როგორც განძი აღმოჩენილი მთელ მსოფლიოში სამიოდე ქართველოლოგი. რ. ამაღლობელი არ არის მაგარი? ხომ არის? მაგრად აქვს ასახული რეალობა ქართული |
|
|
|
| BOO |
Oct 21 2008, 04:26 PM
პოსტი
#1278
|
|
ბუუუუ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,602 რეგისტრ.: 30-January 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 967 |
ციტატა(sergi_glaxa @ Oct 21 2008, 02:55 PM) არ არის მაგარი? ხომ არის? მაგრად აქვს ასახული რეალობა ქართული კი ნამდვილად მაგარია რატი ამაღლობელი ეს მომწონს კიდე ჩამიქრა ცეცხლი და მე გულით დამაქვს ნაცარი. დამეპნა სიტყვა, როგორც პურის თითო მარცვალი. დავდივარ ტყეში დაბნეული, შორით გზა ვცანი. ეძიეთ, სულნო, დაპნეული სიტყვის მარცვალი. |
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 21 2008, 04:46 PM
პოსტი
#1279
|
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
რატიზე თუ მიდგება საქმე, მე მისი ''შეხვედრა'' მიყვარს
მოვალ. თვალებში ჩახედვით დაგღლი; ჩვენ შორის მანძილს დავწნი სამძივედ. ხელში აგიყვან მკლავების ტალღით და დაგაძინებ. ჩვენი სიზმრების ფრთხილი შეხებით მყუდრო ნაპირზე ამოვა მზე და ერთი შეხედვით გამოგაღვიძებ. -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| qalbatonimrcheveli |
Oct 21 2008, 08:17 PM
პოსტი
#1280
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 14 რეგისტრ.: 30-September 08 წევრი № 5,749 |
''სჯობია მართლაც არამზადა იყო ნამდვილი,
ვიდრე ტყუილად არამზადას ხალხმა გადაროს. ბედნიერებაც აღარ არის მაშინ ადვილი< თუ ეს ცხოვრება სხვის ჭკუაზე უნდა ატარო, რატომ შემიქეს აწყვეტილი ვნება დამნთქმელი სხვათა აზრები რატომ უნდა გახდნენ საჩვენო, თვითონ ცოდვილებს ჩემს ცოდვებზე რა აქვთ სათქმელი, ან რად ცდილობენ თეთრი შავად რომ მომაჩვენონ! მე იგივე ვარ და ვინც მადებს მძიმე ბრალდებას მხოლოდ თავს ამხელს,მე კი ვრჩები უზიანები, სულით მდაბლების თავდასხმა კი მალიმალდება, და მსაჯულობენ თავად სულით კუზიანები.'' ''ბალღობის სანახებში განძი მაქვს შენახული, ყრმობის გასახედში მზითვად შესალტული, ოცნების თავლაში ცხენი შეკაზმული.... რას ველი? ქალობის სათავეში ყრმობასთან ჩავიმუხლებ, მზითებს გავიხუნებ,სურვილს ავისრულებ, ბალღობას ვერ დავთმობ,უკან დავიბრუნებ...'(ნატო ღეჩუაშვილი) |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th June 2025 - 08:12 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge