ეკლესიის საიდუმლოებები, ძიებანი და სწავლანი პარამეტრები

[KAIROS]

თემა თითქოს ბანალურია, თითქოს ყველა მორწმუნემ იცის, რომ ეკლესიაში შვიდი საიდუმლოა, ( ეს "შვიდიც" მოგვიანო რიცხვია, სქოლასტიკის გავლენით შემოსული), ვიცით ამ შვიდის ზოგადი განმარტებაც, მაგალითისათვის, აქ შეგვიძლია ვისარგებლოთ, პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკის
"დოგმატური ღვთისმეტყველება"
თავი VIII
8. ეკლესიის საიდუმლონი. ეკლესიის ცხოვრება სულიწმიდაში
ამის წაკითხვა აქ შეგიძლიათ




მაშ ასე, ავტორი ასე განსაზღვრავს μυστηριών-ს ანუ საიდუმლოთ:

ეკლესიაში სახელდება „საიდუმლო“ მიეკუთვნება შვიდ მსახურებას; ესენია: ნათლისღება, მირონცხება, ზიარება-ევქარისტია, სინანული, მღვდლობა, ქორწინება და ზეთის კურთხევა. „ვრცელი მართლმადიდებლ კატეხიზმო“ თითოეული საიდუმლოს არსს ასე განსაზღვრავს:

„ნათლისღებით ადამიანი საიდუმლოდ იბადება სულიერ ცხოვრებაში; მირონცხებით ამაღორძინებელი და განმამტკიცებელი მადლი ენიჭება; ზიარებით სულიერ საკვებს იღებს; სინანული მას სულიერი სნეულებების - ცოდვებისაგან კურნავს; მღვდლობით მიიღება მადლი, რათა სწავლების, ლოცვებისა და საიდუმლოთა საშუალებით სულიერად ააღორძინონ და აღზარდონ სხვები; ქორწინებით ბოძებული მადლი აკურთხევს ცოლ-ქმრობას, ბავშვების ბუნებრივ დაბადებასა და აღზრდას; ზეთის კურთხევის დროს სულიერ სნეულებათაგან განკურნების გზით ხორციელი სნეულებანიც იკურნება"

თავად ეკლესიის, როგორც მთლიანობის, ქრისტეს სხეულისა და „ქრისტეს ცხოვართა“ ცხოვრებისათვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვნია:

ა. ქრისტეს სისხლისა და ხორცის, ანუ ევქარისტიის საიდუმლო;

ბ. ეკლესიის იერარქიულ საფეხურებზე მსახურებისათვის რჩეულ პირთა დადგინების საიდუმლო - ქიროტონია, რომელიც ქმნის ეკლესიისთვის აუცილებელ სტრუქტურას;

გ. ნათლისღების საიდუმლო, რომელიც უზრუნველყოფს ეკლესიის შემადგენლობას. ეკლესიის სიწმიდისა და ცხოვრების სისავსისათვის ასევე აუცილებელია დანარჩენი საიდუმლოებანი, რომელთა საშუალებითაც ხდება ცალკეულ მორწმუნეებზე მადლის გადაცემა.


თუმცაღა, როგორ ვნახავთ, ხშირად უფრო ჩაღრმავებებიც გვესაჭიროება, რადგან საიდუმლოებებზეც გადის ის ზღვარი რაც მართლმადიდებლურ სამყაროს გამოყოფს, კათოლიკურ- პროტესტანტულ და სექტანტური მიმდინარეობებისაგან... ზოგიერთი საიდუმლო თვით მართლმადიდებლებშიც კამათის საკითხია ( მაგ. ცნობილი ნათლობის საკითხი)...

მაშ ასე მეგობრებო დავიწყოთ ნათლისღებით, როგორც პომაზანსკი ამბობს :"წმიდა ეკლესიის საიდუმლოთა ჩამონათვალში პირველ ადგილზე დგას ნათლისღების საიდუმლო. იგი არის შესასვლელი კარი მადლმოსილ სამეფოში - ეკლესიაში და სხვა საიდუმლოებებში მონაწილეობის საშუალებას იძლევა", აქვე გავისენოთ ნათლისღების ცნობილი სახეები, რომელზეც აქვე წაკითხავთ, ჩვენ მხოლოდ რამოდენიმე საკითხზე გავჩერდეთ:

კითხვა 1.

სად ხდება ნათლისღება და სად არა? ამის შესახებ ნახეთ ცნობილი კამათები

კითხვა 2.

მაინც რით განარჩევდა ეკლესია ვისი მიღება შეიძლებოდა ეკლესიაში ნათლისღებით და ვისი არა?


ასევე კარგი იქნება თუ ჩავუღრმავდებით კათოლიკეთა და მართლმადიდებელთა შორის დავას საიდუმლოთა შესახებ ( სხურებითის საყოველთაობა), ძალიან საინტეროსო იქნება ასევე ზიარების შესახებ კამათი, რომლის შესახებ კარგა ხანია აქ კამათობენ ძველი ძმები თუმცა მათ კამათში ჩაურევლად შეიძლება სხვადასხვა საკითხების კიდევ უფრო ჩაღრმავება. კერძოდ ცნობილი დიაკონ ანდრეი კურაევის "წერილი პროტესტანტებს", სადაც ის კათოლიკებს ამხილებს ზიარების საიდუმლოს მცდარად განმარტებისათვის...

მოკლედ საწერი ბევრია და იმედია აქ ნამდვილი შემეცნებითი საუბრები იქნება, აბა ახლა აქ რაა საკამათო ?! ჰოდა სოტირისიც მოწვეულია მთელი გულით

გმადლობთ,

კაიროსი!

[კანუდოსელი]

კურ-ი-აევი კი არა კურაევი

[მნათე]

კურ-ი-აევი კი არა კურაევი

ნუ თემის მთავარ ასპექტს, როგორ გამოარჩევ ხოლმე გვასწავლე

მოკლედ საიდუმლო, გაცილებით ბევრია, რადგან მადლი თითქმის ყველა ეკლესიურ მოქმედებაში მონაწილეობს სხვათაშორის მამა თეოდორე გიგნაძეც ამ აზრზეა

აბა ახლა აქ რაა საკამათო ?!

ცოტა მოუმზადებელი ვარ, გადავიკითხავ 'რაცხებს' და შემდეგ შევეცდები გამოვყო

[კანონისტი]

ძალიან საინტერესო თემაა

მადლობა კაიროსს

აქ შეგიძლიათ იხილოთ ჩემს მიერ მოკლედ ჩამოყალიბებული საეკლესიო საიდუმლოებათა იურიდიული ხასიათი, ანუ რა სამართლებრივ შედეგებს წარმოშობს თითოეული მათგანი

მაინც კანონისტური გამოვურიე....

[KAIROS]

კურ-ი-აევი კი არა კურაევი

თუ გინდა კურ-ი-აშვილიც იყოს ჩავასწორე
ნუ იტრიგნობ შენ და პასუხები დამიყარე ერთი

მოკლედ, კანონისტი ხომ კანონისტია, ნამდვილად დაგვჭირდები ამ საკითხში

[დათიკო]

კაი თემაა
მე ჯერ-ჯერობით მხოლოდ კითხვით შემოვიფარგლები

[მხევალი ნინო]

რა ტქმა უნდა ჯერ წავიკითხავ, გავნათლდები და საეჭვო საკითხებზე სწავლულებს შეგეკითხებით. რადგან ამ განყოფილებას ეკლესიის საიდუმლო ჰქვია ეგეგბ ცოტა საიდუმლო ლოცვებზეც ისაუბროთ, რატომ ჰქვია ასე, რა არის მასში საიდუმლო?

[კანუდოსელი]

რა ტქმა უნდა ჯერ წავიკითხავ, გავნათლდები და საეჭვო საკითხებზე სწავლულებს შეგეკითხებით. რადგან ამ განყოფილებას ეკლესიის საიდუმლო ჰქვია ეგეგბ ცოტა საიდუმლო ლოცვებზეც ისაუბროთ, რატომ ჰქვია ასე, რა არის მასში საიდუმლო?

მასში საიდუმლო არაფერია, უბრალოდ ის საიდუმლოს სახელს ატარებს ისტორიულად იმის გამო, რომ, როდესაც მღვდელმა დაიწყო შესაბამისი ლოცვების წაკითხვა ჩუმად, ის მრევლის ცნობიერებაში გარკვეული მისტიურობის, საიდუმლოს სტატუსში ჩამოყალიბდა, არადა ადრე ეს ლოცვები იკითხებოდა მრევლის გასაგონად.

[მხევალი ნინო]

არადა ადრე ეს ლოცვები იკითხებოდა მრევლის გასაგონად.

უიჰ, ამას არ ველოდი

[G_I_O_R_G_I_]

საიდუმლო ლოცვები იმიტომაა რომ დიდი საიდუმლოს აღსრულების დროს ითქმება

[მნათე]

არადა ადრე ეს ლოცვები იკითხებოდა მრევლის გასაგონად.

აჰა აი ალექსანდრეს ტაძარში, მოძღვარმა წაიკითხა ერთხელ ხმამაღლა მგალობელთა გუნდი არ ყავდათ და...

[კანონისტი]

კანუდოსელი
აფხაზი მღვდლები დღესაც ხმამაღლა კითხულობენ მაგ ლოცვებს...

არ ვხუმრობ, მართლა ვიცი...

[KAIROS]

საინტერესო იქნება, თუ თემასათან დაკავშირებულ პროფ. ოსიპოვის ლექციებს მოუსმენთ (MP3-ით)

1) http://osipov.orthodoxy.ru/index.php?id=audio.v01

31. 16.1. Таинства и языческие мистерии 13,67 Mb
32. 16.2. Таинства и языческие мистерии 13,12 Mb
33. 17.1. Евхаристия и священство 13,77 Mb
34. 17.2. Евхаристия и священство 13,45 Mb


2) http://osipov.orthodoxy.ru/index.php?id=audio.v02

19. 10.1. О браке.Виды познания 8,47 Mb
20. 10.2. О браке.Виды познания 8,58 Mb

3) http://osipov.orthodoxy.ru/index.php?id=audio.v03


28. 15.1. О Таинствах церковных ч. 1 (ДК ЗИЛ) 12,85 Mb

30. 15.2. О Таинствах церковных ч. 1 (ДК ЗИЛ) 12,89 Mb
31. 16.1. О Таинствах церковных ч. 2 (ДК ЗИЛ) 13 Mb
32. 16.2. О Таинствах церковных ч. 2 (ДК ЗИЛ) 12,86 Mb

[KAIROS]

თემა გაჩერდა, მე არ მცალია და იმიტომ, სხვა თემაში "ევქარისტიის საიდუმლოზე ვწერდი , აი ასლი:
"ევქარისტია (ბერძნ. εύχαριστία - ზედმიწევნით „სამადლობელი“) არის საიდუმლო, რომლის დროსაც შეწირული პური და ღვინო სულიწმიდის მოქმედებით გარდაიქცევა უფალ იესო ქრისტეს ჭეშმარიტ ხორცად და ჭეშმარიტ სისხლად. შემდგომ მას ეზიარებიან მორწმუნენი ქრისტესთან მჭიდრო ერთობისა და საუკუნო ცხოვრებისათვის."

( წიგნიდან: პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
"დოგმატური ღვთისმეტყველება")
მხოლოდ ამ ორი უზოგადესი ნაწილის გარჩევის შემდეგ შეგვიძლია ვისაუბროთ იმაზე, თუ როგორ ხდება ღმერთთან შეხვედრა და რატომ აღსრულდა საიდუმლო სერობა.

ვფიქრობ, სასაუბრო ბევრია, ოღონდ, ასე ერთიანად ყველაფერზე საუბარი მგონი არ ვარგა, სჯობს გეგმაზომიერად მივყვეთ თემას...
I.

მაშ ასე, პირველი ნაბიჯი: როგორ ესმოდათ (იდეა) და როგორ აღასრულებდნენ ( რიტუალი) პირველი ქრისტიანები ევქარისტიას?

1) იდეა

იყო თუ არა უდიდესი კრძალვა ამ წესისადმი თუ გაიგებოდა უბრალოდ "მოსაგონარი საღამო" ?

შევეცდები ნელნელა დავაწყო ქრისტიანული აზრის ჩამოყალიბება პირველ საუკუნეებში, უპირველესი ვისზეც გვინდა ვისაუბროთ არის წმ. მოციქული პავლე, ასე წერს იგი ზიარებაზე:
„სასუმელი ესე კურთხევისაჲ, რომელი ვაკურთხევთ, არა-მე ზიარებაჲ სისხლთა ქრისტესთაჲ არსა? პურსა ამას რომელსა განვსტეხთ, არა-მე ზიარებაჲ ჴორცთა ქრისტესთაჲ არსა? რამეთუ ერთ პურ და ერთ ჴორც ჩუენ მრავალნი ესე ვართ, რამეთუ ყოველთა ერთისა მისგან პურისა მოგუაქუს“ (I კორ. 10,16-17), ცოტა მოგვიანებით კი მოციქული პავლე, უკვე საუბრობს ზიარების შედეგებზე (I კორ. 11,26-30 ) აშკარად უღირსებით მაზიარებლებს ახსნებს:"რომელი ჭამდეს პურსა ამას და სუმიდეს სასუმელსა ამას უფლისასა უღირსებით, თანამდებ არს იგი ჴორცთა და სისხლთა უფლისასა." და პირდაპირ ახსენებს, რომ ამას მძიმე შედეგებიც მოყვება :" ამისთვს მრავალ არიან თქუენ შორის უძლურ და სნეულ, და წვანან მრავალნი", დანაშაული იმაშია რომ :" არა გამოიკითხნა ჴორცი უფლისანი "... ეს ყველაფერი უბრალო სიმბოლოს ცდება და თან როგორ
ა) იგი ქმედებაა :" ჭამდეს, სვამდეს "
ბ) მას მომზადება უნდა : "გამო-და-იცადენ კაცმან თავი თჳსი "
გ) მას მოაქვს სხვადასხვა შედეგები, თუ ღირსეულად და სარწმუნოებით მიიღებენ:
მაცხოვრის სიტყვებით:"გაქუნდეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა",ანუ ამ დროს უბრალოდ სასმელ-საჭმელს კი არა, ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლსა და ხირცს ვიღებთ, რომელი თავადაა "ცხორება, გზა და ჭეშმარიტება"და კიდევ ევქარისტიისას ქრისტესთან შეკრთებით მორწმუნენიც შედიან ერთობაში ურთიერთთან: „რამეთუ ერთ პურ და ერთ ხორც ჩუენ მრავალნი ესე ვართ, რამეთუ ყოვლითა ერთისა მისგან პურისა მოგუაქუს“ (I კორ. 10,17).
პავლე კი , პირიქით აშუქებს, ანუ ვინც უღირსად ეზიარება:
რომელი არა ღირსად ჭამდეს და სუმიდეს, დასაშჯელად თავისა თჳსისა ჭამს და სუამს".

ვფიქრობ პავლედან, უკვე შეიძლება მის მოწაფეებზე გადასვლა, ოღონდ თქვენი ნებართვით, მოგვიანებით გავაგრძელებ



აქ ალბათ კითხვები არ გაჩენილა, ამიტომ შემდეგში ასეთ გზას ვნახავთ
მოციქულები- I ს.
მოციქულებრივი მამები ( ანუ პირადი მოწაფეები და პირველი ქრისტიანული თემები)II-III ს.
ღვთისმეტყველების აღორძინების პერიოდი - IV ს.

შევეცდებით ვნახოთ შეიცვალა თუ არა მიდგომა ევქარისტიის საიდუმლოსადმი? ანუ იგივე კითხვა :

როგორ ესმოდათ (იდეა) და როგორ აღასრულებდნენ ( რიტუალი) პირველი ქრისტიანები ევქარისტიას?

როდესაც მოციქულებრივ პერიოდზე ვიწყებთ საუბარს უპირველესად, ჯერ ზემოთ მოყვანილი მოციქულებრივი სწავლება უნდა გავიხსენოთ და შემდეგ უკვე გავეცნოთ შემდგომი საუკუნის დამოკიდებულებას ზიარებასთან; ამისათვის ცხადია დაგვჭირდება ისეთი წყარო, რომელიც ზიარების სწორედ ამგვარ დამოკიდებულებაზე საუბრობს.
საბედნიეროდ ასეთი წიგნი შემოგვრჩა, მას "მოციქულთა სწავლებანი" ჰქვია, ბერძნულად : "ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων", რომელშიც ძალიან ლამაზადაა აღწერილი ზიარების საიდუმლოს სიმბოლო ( იქნებ ვიპოვოთ სადმე ტექსტი და გაეცნოთ ), ანუ იდეა აქაც იგივეა, ახლა რაც შეეხება "პურის გატეხვის" და "ზიარებას" ტერმინების შედარებას, გამორიცხავს განა "პურის გატეხვა" "ზიარებას"? რათქმაუნდა არა, ერთი საიდუმლოს გარეგნული, ანუ ლიტურგიკული მხარეა, მეორე მისტიკურ-საიდუმლოებითი, ამაზე საინტერესოდ წერს
Михаил Скабалланович თავის საინტერესო წიგნში "Толковый ТИПИКОН"

"...Преломление хлеба» — техническое обозначение евхаристии в Н. З. Деян. 20, 7. 1 Кор. 10, 16; 11, 24. Посему Пешито это выражение здесь и в 20, 7 переводит: «в преломлении евхаристии». Между словами «в общении» и «в преломлении хлеба» некоторые кодексы не имеют «и», благодаря чему «учение апостолов» и «общение» отделяются, как самостоятельная пара подле другой «преломления хлеба» и «молитв»; Вульгата наоборот сливает 2 член с 3: in communicatione fractionis panis. "

მიუხედავად პირველქრისტიანული ზიარების უბრალოებისა, მისი შინაარსი,არაა სხვა,არამედ ის რასაც ვკითხულობთ პომაზანკისთან: " ნაკურთხი ძღვენი - ეს მარტოოდენ ნიშნები და სიმბოლოები არ არის, რომლებიც, რეფორმატორ პროფ. ცვინგლის აზრით, მორწმუნეებს გამოსყიდვას შეახსენებს; არც მარტო თავისი „ქმედებითა და ძალით“ („დინამიურად“) მყოფობს მათში იესო ქრისტე, როგორც კალვინი ასწავლიდა: არც მხოლოდ „გამსჭვალავს“ მათ, როგორც ლუთერანები თვლიან (ისინი ცნობენ ქრისტეს თანამყოფობას „პურთან, პურში, პურის ქვეშ“). არა, ნაკურთხი ძღვენი საიდუმლოში დაიქცევა (ან გვიანდელი ტერმინით - გარდაარსდება) ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლად და ხორცად, როგორც მაცხოვარმა ბრძანა: „ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს“ (ინ. 6,55). "

დღეს კი უადრესი მამით, ჩემთვის საყვარელი, წმ. კლიმენტი რომაელის სიტყვებით დავამათავრებ, მასში თქვენ ნახავთ, როგორც წესსაც, ისე რიტუალსაც და ისე ზიარების- ევქარისტიის მოწმობასაც :"
Климент, еп. Римский(ок. 100 г.) , пишет Коринфянам (Клим. 1 Кор. 40) : «мы должны в прядке совершать все, что Господь повелел совершать в определенные времена. Он повелел, чтобы приношения и богослужения (προσφορὰς καὶ λειτουργία — д.б. Евхаристия и прочие службы) совершались не случайно и не баз порядка, но в определенные времена и часы. Также и где и чрез кого должно быть это совершаемо, сам Он определили высочайшим Своим изволением. Итак приятны Ему и блаженны те, которые в установленные времена приносят жертвы свои"

კაიროსი!

[G_I_O_R_G_I_]

ისე საინტერესოა ზიარების წინა ლოცვებს თუ დაკვირვებით წავიკითხავთ (12 ლოცვა) იქ ნათქვამია თუ რა იყო იმ დიდი წმინდა მამებისთვის ზიარება და რას ითხოვდნენ რომ უფალს მოენიჭებინა ზიარებით.

[გლახა]

ძალიან ბევრი დაწერილა საერთოდ ზიარებაზე.
მაგრამ საღვთო წერილში ძალიან ნათლად წერია მის შესახებ. ადამიანებისაგან განსხვავებით, ქრისტე ყოველთვის მარტივად ამბობდა სათქმელს. ასე რომ მე ციტირებას ვახდენ არა რომელიმე წმინდა მამის ნაწერიდან, არამედ ლუკას სახარებიდან.
ანუ როგორ მიეცა დასაბამი ზიარების საიდუმლოს:

...უთხრა მათ, სურვილით მსურდა თქვენთან ერთად მეჭამა ეს პასექი ჩემი ტანჯვის წინ. რადგან გეუბნებით, რომ აღარ ვჭამ მას , ვიდრე არ აღსრულდება სასუფეველში.
აიღო სასმისი, მადლი შესწირა და უთხრა მათ: "მიიღეთ და გაიყავით ერთმანეთს შორის. რადგან გეტყვით თქვენ : ამიერიდან აღარ სევსვამ ვაზის ნაყოფისაგან, ვიდრე არ მოვა ღვთის სასუფეველი."
აიღო პური და, მადლი შესწირა, დატეხა, დაურიგა მათ და უთხრა: "ეს ჩემი სხეულია, რომელიც თქვენთვის მიეცემა. ეს გააკეთეტ ჩემს მოსაგონებლად."
ასევე აიღო სასმისი სერობის სემდეგ და თქვა: "ეს სასმისი არის ახალი აღთქმა ჩემს სისხლში, თქვენთვის რომ იღვრება...

სახარება ლუკასი 22: 15-20

[G_I_O_R_G_I_]

მეც დავამატებ მნათეს ნებართვით
51. მე ვარ პური ცხოველი, რომელი ზეცით გარდამოვჴედ. უკუეთუ ვინმე ჭამდეს ამის პურისაგან, არა მოკუდეს, არამედ ცხოვნდეს უკუნისამდე. და პური, რომელი მე მივსცე, ჴორცი ჩემი არს, რომელსა მე მივსცემ ცხორებისათჳს სოფლისა. 52. ილალვიდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარ-მე ჴელ-ეწიფების ამას მოცემად ჩუენდა ჴორცი თჳსი ჭამად? 53. ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა. 54. ხოლო რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა. 55. რამეთუ ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს. 56. და რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, იგი ჩემ თანა დადგომილ არს, და მე მის თანა. 57. ვითარცა მომავლინა მე ცხოველმან მამამან, და მეცა ცხოველ ვარ მამისა თანა; და რომელი ჭამდეს ჩემგან, იგიცა ცხონდეს ჩემ მიერ. 58. რამეთუ ესე არს პური, რომელი ზეცით გარდამოჴდა. არა ეგრეთ, ვითარ-იგი ჭამეს მამათა თქუენთა მანანაჲ და მოსწყდეს. ხოლო რომელი ჭამდეს ამას პურსა, ცხონდეს უკუნისამდე. 59. ესე თქუა შესაკრებელსა შორის და ასწავებდა კაპერნაუმს.

60. მრავალთა უკუე მოწაფეთა მისთაგანთა ესმა ესე და იტყოდეს: ფიცხელ არს სიტყუაჲ ესე: ვის ჴელ-ეწიფების სმენად მისა? 61. იცოდა იესუ თავით თჳსით, რამეთუ დრტჳნვენ მოწაფენი მისნი ამისჳს, და ჰრქუა მათ: ესე დაგაბრკოლებსა თქუენ? 62. უკუეთუ იხილოთ ძე კაცისაჲ აღმავალი, სადაცა იყო პირველ? 63. სული არს განმაცხოველებელ, ხოლო ჴორცნი არად სარგებელ არიან; სიტყუათა რომელთა გეტყჳ თქუენ, სულ არიან და ცხორება. 64

[KAIROS]

მეც დავამატებ მნათეს ნებართვით

მნათე აქ პრეზიდენტი მყავს თუ რავაა საქმე აჰაჰა, რამხელა გავლენა
ჰო, კარგია რომ დადე...

მოდით, ახლა ისევ გავშლი თემას, და იმის შემდეგ რაც ნათლისღების შესახებ დავსვი, ახლა ზიარებასაც შევეხოთ, დღეს მართლმადიდებლურ სამყაროში საკმაოდ მწარე კამათია: რამდენჯერ უნდა ეზიაროს მორწმუნე? ვინც ლამის ყოველკვირაობით ზიარებას თვლის სწორედ, მოტივირებს უძველესი ქრისტიანული გამოცდილებით და ზიარების დანიშნულებით ანუ ადამიანის განწმენდის აუცილებლობით, ის ვინც ასე ხშირად ზიარებას ეწინააღმდგება, ამბობს, რომ ზიარებას რაღაც გარკვეული მომზადება სჭირდება და დღევანდელ ერში ფაქტობრივად შეუძლებელია ყოველკვირას რაღაცნაერად მაინც მოახერხო კონცეტრაცია შენს თავში და ეზიარო, და თუ ისე "ჩვევით" ეზიარები, მაშინ ის მადლიც, როგორც ამბობენ შემწველ ცეცხლად იქცევაო, ამ ორ მოკამათე მხარის შერიგებას პროფესორი ოსიპოვი ცდილობს, ამბობს რომ ყოვეთვის ინდივიდიდან უნდა გამოვიდეთო...
თქვენ რას ფიქრობთ?

[მნათე]

მნათე აქ პრეზიდენტი მყავს თუ რავაა საქმე აჰაჰა, რამხელა გავლენა

ცილს მწამებენ

ახლა ზიარებასაც შევეხოთ, დღეს მართლმადიდებლურ სამყაროში საკმაოდ მწარე კამათია

კანუდოსელი რუსეთის ეკლესიის გადაწყვეტილებაზე, საუბრობდა, კარგი იქნება თუ ვრცლად დაწერს....

ამბობს რომ ყოვეთვის ინდივიდიდან უნდა გამოვიდეთო

ლოგიკურია.... მაგრამ ინდივიდის სწორად 'ამომცნობი' რაცხა....

ერთი შეხედვით ადვილია ვთქვათ, რომ მოძღვარი შეაფასებს ადამიანს სულიერი მდგომარეობის მიხედვით და განსაზღვრავს აზიაროს თუ არა [მაინც ასე ხდება], მეორე მხრივ როგორც წესი დინამიური კანონიკა ამართლებს და მოძღვრის აზრზე მაღლაც დგას....

მოკლედ მთლად მეც ვერ გავერკვიე [არ მითხრათ აბა რა გაბჟუტურებსო ] ხოოოდა, 'დაპირისპირებულ' მხარეთა არგუმენტაცია და მოტივაცია რომ გაგვეშალა კაქი იქნდებოდა

[KAIROS]

თემას ვაგრძელებ:

ჯერჯერობით მხოლოდ პრობლემატიკას შევეხები, შემდეგ კი ნელნელა, თქვენთან ერთად განვიხილავთ.

შემდეგია
მირონცხება ( უწინ ხელდასხმა )

ეს საიდუმლო ბევრ კითხვას ბადებდა და ბადებს, ფაქტობრივად ერთადერთი საიდუმლოა, რომლის შესრულების გარეგნული წესი მთლიანად შეიცვალა, ხელდასხმიდან მირონის ცხება მივიღეთ...

შემდეგ ამ ცხებასაც მოყვა პრობლემები,დასავლეთში დაახლოებით XIII საუკუნეში მოხდა მირონცხებისა და ნათლისღების განყოფა. რომის ეკლესიაში ცხება სრულდება მხოლოდ შუბლზე, მაშინ როდესაც მართლმადიდებელ ეკლესიაში მირონს აცხებენ შუბლზე, თვალებზე, ნესტოებზე, ბაგეებზე, ყურებზე, მკერდზე, ხელებსა და ფეხებზე. რომის ეკლესიაში მირონს სცხებენ 10 წლის ასაკს მიღწეულებს და მას ეპისკოპოსი აღასრულებს.

მირონცხების საიდუმლის გარდა, მირონი გამონაკლის შემთხვევაშიც გამოიყენება. მაგალითად, ტაძრის კურთხევის დროს წმიდა მირონით ინიშნება წმიდა ტრაპეზი, რომელზედაც უნდა შესრულდეს ქრისტეს წმიდა სისხლისა და ხორცის საიდუმლო, აგრეთვე ტაძრის კედლები. განსაკუთრებული წესით მირონცხება ხდება მართლმადიდებელ მეფეთა სამეფო ტახტზე ასვლის დროს.

ძალიან საინტერესო ფაქტებია, ერთის მხრივ რომის ეკლესია აღადგენს უძველეს მოციქულებრივ ტრადიციას, რამეთუ ხელდასხმას ახლადმონათლულებზე მოგვიანებით აღასრულებდა მოციქული ( აქ ეპისკოპოსი ) , მაგრამ მეორეს მხრივ ბავშვებს განაშორებს...

მირონი ერთგვარად აერთიანებს კიდეც ოჯახებს, ნათელ-მირონობა საეკლესიო ტრადიციაში დიდი ადგილი დაიკავა და თუ სისხლისმიერი ნათესაობა 7 თაობა გრძელდება ( როგორც გამავალი, ისე პირდაპირი), მირონი ორ ოჯახს 9 თაობა ანათესავებს ( ოღონდ მხოლოდ პირდაპირი ხაზით), ხოლო მირონით ნათესაობის შემთხვევაში იკრძალება ორ "მიმრქმელს" შორის ქორწინება...

ვაგრძელებს პრობლემატიკის დაყენებას, ბევრი ფიქრობს, რადგანაც მირონი ეცხებოდა მეფეს, ე.ი. მონარქია უკეთესია, მაგრამ სხვანი ახსენებენ, როგორ არ უნდოდა ღმერთს მონარქია და ისმება კითხვა, იდეაში შესაძლებელია თუ არა პრეზიდენტსაც აცხონ მირონი? თუ არა, მაშინ მირონი აყენებს თუ არა ეკლესიას ცალმხრივად მონარქისტულ პოზიციაზე?

მოკლედ დღეს საკმარისია, განსჯა თქვენზე იყოს, ოღონდ, გევედრებით, საზღვრების დაცვით!